شگفتیهای گمشده جهان

باشگاه خبرنگاران/ برخي از نقاط مهم گردشگري به دلايلي چون بيدقتي انسانها و تغيير اوضاع از نقشه جهان حذف شدهاند و متأسفانه هرگز نميتوانيم از آنها بازديد کنيم.ما در اين گزارش نگاهي اجمالي به برخي شگفتيهاي جهان گمشده مياندازيم.
درخت واوونا در پارک ملي يوسميتيت کاليفرنيا
در سال ۱۸۸۱، يک تونل از درخت سلولي واوونا در ماريپوسا گرو واقع در پارک ملي يوسميتيت ساخته شد. درخت واووناي پارک ملي يوسميتيت در اواخر دهه ۱۹۱۰ در بين گردشگران محبوب بود؛ حتي تئودور روزولت نيز در سال ۱۹۰۳ از اين درخت بازديد کرد.
درخت واووناي پارک ملي يوسميتيت در طول زمستان سخت سال ۱۹۶۹ به دليل بارش سنگين برف به زمين سقوط کرد. احتمالا تضعيف اين درخت به دليل وجود تونل نيز، عامل مهمي در سقوط آن بوده است.
بوداي باميان در باميان افغانستان
دو مجسمه بودا که جزو بلندترين مجسمههاي بوداي جهان بودند، زماني از ميان يکي از صخرههاي ماسهسنگي باميان به گردشگران نگاه ميکردند. آنها در قرن ششم حک شده بودند و بلندترينشان ۱۸۰ پا معادل ۵۵ متر ارتفاع داشت. اين مجسمهها در سال ۲۰۰۱ توسط طالبان از بين رفتند.
امروزه جاي مجسمههاي بوداي باميان در دل صخره خالي مانده است و درهاي که مجسمهها در آن قرار گرفته بودند، در سال ۲۰۰۳ به عنوان ميراث جهاني يونسکو نشانهگذاري شد. پس از تخريب مجسمههاي بوداي باميان بحث زيادي درباره بازسازي اين آثار مطرح شد.
پنجره لاجوردي در منطقه مالت
ممکن است پنجره لاجوردي مالت را بشناسيد؛ زيرا به دفعات در دنياي مجازي به نمايش گذاشته شده است. طاق پنجره لاجوردي با فروپاشي يک غار ساحلي احتمالاً در قرن ۱۹ شکل گرفت و مکاني محبوب براي انداختن عکس بود.
پس از وقوع طوفانهاي سنگين مارس ۲۰۱۷ در مجمعالجزاير مالت، خبر تخريب پنجره لاجوردي منتشر شد؛ اما اين به معناي کاهش گردشگران منطقهاي که طاق در آن قرار داشت نيست؛ هماکنون علاقه مندان به غواصي براي ديدن باقيمانده پنجره لاجوردي به آن منطقه سفر ميکنند.
سازه داکبيل راک در اورگان ايالت متحده آمريکا
همان طور که حدس زده ايد، اين سازه به خاطر شباهتش به سر اردک با نام داکبيل راک شناخته ميشود. اين سازه سنگي ۲ متري که قدمتش به بيش از هزارهها برميگردد، هر گردشگر بينالمللي صاحب دوربين را يک بار به سمت منطقه طبيعي کيپ کيواندا کشانده است.
تراسهاي صورتي و سفيد در درياچه روتوماهانا در نيوزيلند
اين استخرهاي شگفتانگيز و طبيعي که داراي آبشارهاي طبيعي بودند، در اواسط قرن نوزدهم نظر گردشگران سراسر جهان را به خود جلب مي کردند. تراسهاي صورتي و سفيد که در آن زمان هشتمين شگفتي جهان به حساب ميآمدند، با فوران کوه تاراورا در سال ۱۸۸۶ از بين رفتند.
هماکنون شکوه و عظمت آنها فقط در تعداد کمي از نقاشيها مانند اين تصوير که به قلم جارلز بلومفيلد هنرمند انگليسي کشيده شده است، ديده ميشود.
امروز درياچه روتوماهانا همچون گذشته يک منظره زيبا است و اگرچه مکان دقيق تراسهاي صورتي و سفيد مشخص نيست، اما محققان با مطالعه خاطرات فرديناند فون هوچستر زمينشناس، سعي ميکنند تراسها را با دقت مشخص و خاک برداري کنند. اين به آن معنا است که محققان ميتوانند در آينده تراسهاي صورتي و سفيد را ترميم کنند.
يخچالهاي طبيعي چاکالتايا در بوليوي
اسکيبازان شجاع آرزو ميکردند صعود به کوه چاکالتايا مرتفعترين پيست اسکي جهان را در کارنامه حرفهاي خود ثبت کنند. کارشناسان در سال ۱۹۹۸ پيش بيني کردند که يخچالهاي طبيعي چاکالتايا تا سال ۲۰۱۵ زنده بمانند، اما اين يخچالها به دليل تغييرات آبو هوايي ۶ سال زودتر از آنچه پيش بيني شده بود، ذوب شدند.
امروز چاکالتايا بسيار بيثمر است؛ اما با وجود فقدان پيست اسکي، هنوز هم براي کوهنورداني که ميخواهند خود را به چالش بکشند، مکاني محبوب به حساب ميآيد.
Vidámpark در بوداپست مجارستان
اگرچه ممکن است معماري خيرهکننده و زيبايي نداشته باشد، اما اين پارک تفريحي سابق نهادي براي پيادهروي مهيج بود. اين جاذبه چندين مسير تاريخي سواري داشت و با يک غلتک چوبي ساخته شده در سال ۱۹۲۲ و يک چرخ و فلک ساخته شده در سال ۱۹۰۶ به بازديدکنندگانش خدمات ارائه ميداد.
متأسفانه اين پارک در سال ۲۰۱۳ پس از چندين سال به دليل کاهش تعداد بازديدکنندگان تعطيل شد.
آبشار گوآرا در پاراگوئه
سي و هشت سال پيش، يکي از زيباترين آبشارهاي جهان در مرز بين پاراگوئه و برزيل قرار داشت. اين شگفتي طبيعي که از ۱۸ آبشار به هم پيوسته با ارتفاعي بالغ بر ۱۳۰ فوت معادل ۴۰ متر تشکيل شده بود، گردشگراني از سراسر جهان را به سمت خود ميکشيد و آنها را با قدرت و زيبايي بينظير مسحور خود ميکرد.
آبشار گوآرا در اکتبر ۱۹۸۲ قرباني يک پروژه عظيم مهندسي شد. در نتيجه اين پروژه سدي ساخته شد که امروزه ۷۵ درصد برق مصرفي پاراگوئه و ۲۵ درصد برق مصرفي برزيل را تأمين ميکند.
وست پير در برايتون انگليس
امروز کاخ پير برايتون يکي از جذابيتهاي محبوب اين شهر ساحلي است، اما در امتداد ساحل بقاياي اسکله قديمي ديده ميشود. اسکله وست پير در سال ۱۸۶۶ افتتاح شد، اين اسکله در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم بسيار محبوب بود.
اسکله وست پير در دهه ۱۹۶۰ دچار افت اقتصادي شد و در سال ۱۹۷۵ به دليل بينظمي سقوط کرد. اين اسکله در سال ۲۰۰۲ به دليل وقوع طوفان تا اندازهاي تخريب شد و در سال ۲۰۰۳ به صورت مشکوک آتش گرفت.
هماکنون اگرچه اسکله تخريب شده است، اما منظره آن همچنان براي عکاسان جذاب است.
برج چيني در نانجينگ چين
شايد از نظر شما ساخت يک برج با ارتفاع ۲۶۰ فوت معادل ۷۹ متر با استفاده از قطعات ظروف چيني ايده هوشمندانهاي نباشد، اما حتما از وجود يک برج چيني در نانجينگ چين تعجب ميکنيد. برج چيني از قرن چهاردهم تا نوزدهم برپا بود و در نهايت توسط شورشيان نابود شد.
برج چيني که در سال ۲۰۱۵ در قالب ساخت و ساز مدرن با استفاده از فولاد و شيشه متولد شد، در زمان برپايياش يک شيوه سنتي را به نمايش گذاشت. اين برج آراسته به تصاوير رنگارنگ بودايي بود و شبها با فانوس روشن ميشد.
تئاتر هيپودروم در شهر نيويورک، ايالات متحده آمريکا
اگر ۱۰۰ سال پيش به نيويورک رفته بوديد با ديدن تئاتر هيپودروم شگفت زده ميشديد. اين سالن تئاتر با ۵۶۹۷ صندلي گوياي نگرش دو کار آفرين به نامهاي فردريک تامپسون و المر اسکپيو دندي به دنياي هنر بود. مشتريان تئاتر هيپودروم آثار نمايشي جديد متوسط را با قيمت بليط ارزانتر ميديدند. تئاتر هيپودروم آثار نمايشي جديد را در دسترس همه قرار ميداد.
همان طور که هر بناي بزرگي در طول تاريخ تحت شرايط مختلف متحول شده است، تئاتر هيپودروم نيز در دام هزينههاي بالاي نگهداري افتاد. اگرچه در دست صاحبان بي شماري بود اما سرانجام در آگوست ۱۹۳۹ بسته شد و در همان سال تخريب شد.
تئاتر هيپودروم در دهه ۱۹۶۰ با يک پارکينگ و يک ساختمان اداري جايگزين شد. اين پارکينگ و ساختمان اداري تا حالا باقي مانده اند.
پل قفلهاي عشق در پاريس فرانسه
اين رسم عجب وغريب باعث شده است که گردشگران در حال قفل زدن به شهر عشق باشند تا با امضا کردن نام خود و نام شريک زندگيشان روي قفلها و وصل کردن آنها به يکي از پلهاي رودخانه سن ابراز علاقه خود را اعلام کنند. اين عمل چنان رايج شد که در يک نقطه از پل يک ميليون قفل با وزني حدود ۴۵ تن وصل شده بود، اما در يک اتفاق نادر بخشي از حصار پل در سال ۲۰۱۴ به دليل وزن نمادهاي عشق جاودانه شکسته شد. در سال۲۰۱۵ قفلهاي عشق را با پانلهاي پلاستيکي جايگزين کردند و اکنون پانلهاي شيشهاي جايگزين اين قفلها شده اند. عدهاي مصمم به ادامه نصب قفلهاي عشق روي پل معروف هستند و برخي از آنها قفل هايشان را روي يک پل ديگر نصب کردند.
پالميرا در حمص سوريه
اين شهر باستاني که در هزاره سوم قبل از ميلاد ساخته شد، ترکيبي از معماري يونان- رومي، فارسي و عربي است. اين ميراث جهاني يونسکو شامل ويرانههاي معبد بل، کلنز بزرگ، دروازه دمشق و يک سالن آمفي تئاتر رومي است؛ اما تراژدي در سال ۲۰۱۵رخ داد. در اين سال داعش سايت تاريخي پالميرا را نابود کرد.
بين سالهاي۲۰۱۵و۲۰۱۷، ستيزه جويان بخشهايي از شهر باستاني پالميرا از جمله معبد بل و قوس پيروزي را ويران و منفجر کردند. اين سايت تاريخي اگرچه ديگر ويژگيهاي اصلي خود را ندارد، اما در حال بازسازي است.
ايستگاه پن در شهر نيويورک ايالات متحده آمريکا
ايستگاه پن سابق در سال ۱۹۱۰ افتتاح شد و چشم انداز جالبي بود. اين ايستگاه به سبک بيوکس آرتز طراحي شده و داراي گرانيت صورتي، پنجرههاي شيشهاي طاق، ستونهاي سنگي غول پيکر و طاقهاست. متاسفانه نگهداري از ايستگاه پن نيز همچون نگهداري از بسياري از ساختمانهاي بزرگ هزينه زيادي داشت. ايستگاه در سال ۱۹۶۲ به رغم واکنش شديد بسياري از اهالي شهر نيويورک تخريب شد. ايستگاه پن امروزي شبکه زيرزميني کوچکي است؛ البته اندازه متوسط اين ايستگاه به معناي کاهش افرادي که در آن تردد ميکنند، نيست. در نتيجه برنامههايي براي گسترش ايستگاه در نظر گرفته شده است.
کاخ اپراي سلطنتي در والتا مالت
هنگامي که کاخ اپراي سلطنتي والتا مالت در دهه ۱۸۶۰ ساخته شد، اين بنا يک جواهر نئوکلاسيک بود که با نامهاي مالتيايي و هنرمندان بينالمللي و کارهاي روزآمد بر سر زبانها افتاد، اما متأسفانه عمر آن کوتاه بود. کاخ اپراي سلطنتي والتا در دهه ۱۸۷۰، آتش گرفت و فضاي داخلي آن به شدت خراب شد. اندکي پس از آن خانه اپرا بازسازي شد. البته اين خانه موسيقي در بمبارانهاي جنگ جهاني دوم براي بار دوم تخريب شد و اين بار ساختمان ويرانه ماند و مدت طولاني خالي بود تا اينکه رنزو پيانو معمار ايتاليايي تئاتر ويران شده را به عنوان يک مکان اجرا در فضاي باز احيا کرد. اکنون يک بار ديگر عاشقان موسيقي ميتوانند صداي ستونهاي موسيقي جاز، اپرا و موارد ديگر را از داخل ستونهاي باقي مانده کاخ بشنوند.
کاخ کريستال در لندن انگليس
اين کاخ هنگامي که يک شاهکار ويکتوريايي بود، نظر همگان را جلب ميکرد. اين ساختار شيشهاي و فولادي چشمگير در سال ۱۸۵۱ در هايد پارک لندن ساخته شد. البته بعدها به جايي در جنوب پايتخت انگليس منتقل شد و براي مدت ۸۲ سال در آنجا ماند.کاخ کريستال در سال ۱۹۳۶ به طرز غمانگيزي فرو ريخت. هنوز مشخص نيست که بناي اين کاخ چگونه آتش گرفت. در حال حاضر بقاياي کاخ کريستال ديده و محوطه اطراف آن با نام پارک کاخ کريستال شناخته ميشود.
حمامهاي ساترو در سانفرانسيسکو ايالات متحده آمريکا
اگر از سان فرانسيسکو تصويري داشته باشيد، ممکن است جاذبههايي مانند پل گلدن گيت، جزيره آلکاتراز يا خيابان لومبارد به ذهنتان خطور کنند؛ اما آيا ميدانيد اين شهر زماني بزرگترين حمامهاي سرپوشيده جهان را در خود جاي داده بود؟
مجموعه چشمگير حمامهاي سرپوشيده سان فرانسيسکو شامل شش استخر آب شور و يک استخر آب شيرين با ظرفيت ۱۰ هزار نفر بود.
حمامهاي ساترو با بروز مشکلات مالي در سال ۱۹۶۶بسته شدند و در ژوئن همان سال آتش گرفتند. اکنون فقط پايههاي حمامهاي ساترو براي يادآوري جاذبههاي ويکتوريايي باقي مانده اند.