دستورالعمل امام علی(ع) جهت دفع بلا و بیماری واگیردار

1)  قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا کَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (سوره توبه آيه 51)

بگو هرگز جز آنچه خدا براي ما خواسته به ما نخواهد رسيد، اوست مولاي ما، و البته اهل ايمان در هر حال بايد بر خدا توکل کرد.

2) وَإِنْ يَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يُرِدْکَ بِخَيْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ ۚ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (سوره يونس آيه 107)

و اگر خدا بر تو ضرري خواهد هيچ‌کس جز او دفع آن ضرر نتواند، و اگر خير و رحمتي خواهد باز احدي منع فضل او نتواند، که فضل و رحمت خود را به هر کس از بندگان بخواهد البته مي‌رساند و اوست خداي بسيار آمرزنده و مهربان.

 3)  وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ کُلٌّ فِي کِتَابٍ مُبِينٍ (سوره هود آيه 6)

و هيچ جنبنده در زمين نيست جز آنکه روزيش بر عهده خداست و خدا قرارگاه (منزل دائمي) و آرامشگاه او را مي‌داند، و همه احوال خلق در دفتر علم ازلي خدا ثبت است.

 4) وَکَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُهَا وَإِيَّاکُمْ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (سوره عنکبوت آيه 60)

و چه بسيار حيوانات که خود بار روزي خود نکشند، اين خداست که به آنها و هم به شما روزي مي‌رساند، و او شنواي (دعاي محتاجان) و دانا (به احوال بندگان) است.

5)  مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَکِيمُ. (سوره فاطر آيه 2)

دري که خدا از رحمت به روي مردم بگشايد هيچ کس نتواند بست و آن در که او ببندد هيچ کس جز او نتواند گشود، و اوست خداي بي‌همتاي با حکمت و اقتدار.

6) وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ، (زمر آيه 38)

و اگر از اين مشرکان بپرسي که زمين و آسمان‌ها را که آفريده است؟ البته جواب دهند: خدا آفريده. پس به آنها بگو: چه تصور مي‌کنيد، آيا همه بتهايي که جز خدا مي‌خوانيد اگر خدا بخواهد مرا رنجي رسد آن بتان مي‌توانند آن را رفع کنند؟ يا اگر خدا بخواهد مرا به رحمتي رساند بتان مي‌توانند آن رحمت را از من باز دارند؟ بگو: خدا مرا کافي است، که متوکلان عالم بر او توکل مي‌کنند.

و سپس بخوانيد:

حَسْبِيَ اللّهُ لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ، وَ أَمْتَنِعُ بِحَوْلِ اَللَّهِ وَ قُوَّتِهِ مِنْ حَوْلِهِمْ وَ قُوَّتِهِمْ وَ أَسْتَشْفِعُ بِرَبِّ اَلْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَ أَعُوذُ بِمَا شَاءَ اَللَّهُ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَلْعَلِيِّ اَلْعَظِيمِ.

در روايتي ديگر داريم روزي محمد بن مسلم از اصحاب حضرت امام باقر عليه‌السلام به امام عرضه داشت:

هنگامي که وبا در سرزميني بيفتد، آيا ما خانه‌نشيني، گوشه‌نشيني و کناره‌گيري از مردم را انتخاب کنيم؟ حضرت در پاسخ فرمود: چه اشکالي دارد که از وبا و بيماري فراگير فاصله و کناره بگيري؟ در حالي که رسول خدا(ص) به مردي که به آن حضرت خبر داد که در خانه‌اي همراه برادرانش بود و برادرانش همگي مردند و فقط او باقي مانده بود، فرمود: از آن خانه فاصله بگير و دور شو، در حالي که اين خانه مذموم است. (مستدرک الوسائل، ج2، ص96)