نامگذاري شب هاي دهه اول محرم

باشگاه خبرنگاران/ هر شب از شب هاي ماه محرم، به يکي از شهيدان کربلا اختصاص دارد، مداحان در دهه محرم روضه و نوحه  مرتبط با نامگذاري آن شب را مي خوانند.

شب اول: مسلم بن عقيل
مسلم، نخستين شهيد واقعه کربلاست. شهادت او کمي پيش‌تر از حادثه کربلا رخ داده است و شب نخست ماه محرم به پاس فداکاري و جان فشاني‌هاي اين سفير شهيد راه سرخ، شب حضرت مسلم بن عقيل نام نهاده شده است. مسلم الگوي محبت و وفاست. او عاشقي دل باخته بود که تا آخرين لحظه از عشق پاک خود به حسين(ع) دست بر نداشت و در اوج بي وفايي کوفيان به مولايش وفادار ماند.

شب دوم: ورود به کربلا
امام حسين(ع) روز دوم محرم سال ۶۱ ه ق به سرزمين کربلا وارد شد. به خاطر همين روز دوم محرم، روز ورود به کربلا نام گذاري شده است. روز دوم، نماد پايداري است. اباعبدالله الحسين(ع) از همان آغاز حرکت با حوادث گوناگوني روبه رو شد. از بي‌وفايي کوفيان گرفته تا تعقيب شدن از سوي سپاهيان دشمن. با اين حال از ادامه راه منصرف نشد و هم چنان استواري ورزيد. حسين(ع) آموزگار بزرگ پايداري است.

شب سوم: حضرت رقيه(س)
رقيه(س) دردانه سه ساله حسين بن علي(ع) است. نام مبارک او در بعضي از کتاب‌هاي تاريخي و مقاتل نقل شده است و برخي ديگر مانند رياض الاحزان از او با نام فاطمه صغري ياد کرده اند. رقيه(س) در روز سوم صفر سال ۶۱ ه ق در سفر اهل بيت به شهر شام از دنيا رفته است. شايد نام گذاري روز سوم محرم به نام اين بانوي کوچک به اين انگيزه بوده که در گرماگرم عزاداري دهه اول، از مظلوميت او يادي شود.

حضرت رقيه الگوي تربيت صحيح است. با تدبر در جملات کوتاهي که او هنگام ديدن سر بريده پدر به زبان آورده به خوبي مي‌توان دريافت که اين کودک از چه معرفت والايي برخوردار بوده است.

شب چهارم: حضرت حر(ع)
شب چهارم عزاداري محرم اختصاص به يکي از شهيدان سربلند کربلا يعني حربن يزيد رياحي دارد. البته اين شب را به فرزندان حضرت زينب نيز منسوب کرده‌اند. حر الگوي توبه و حقيقت جويي است. او در آغاز برخورد با امام حسين(ع) چنين جايگاه وارسته‌اي نداشت و به گفته خودش مأمور بود و معذور! اما ادب و تواضع حر در مقابل سالار شهيدان، سبب رهايي او شد. حر با ژرف بيني، حق را بر باطل ترجيح داد و پيشاني پشيماني بر سجده گاه توبه فرود آورد. حر، جذاب‌ترين الگوي توبه براي خطاکاران است.

شب پنجم: حضرت زهير(ع) و…
اين شب مانند شب چهارم ميان چند شهيد کربلا مشترک است. شب پنجم به حبيب بن‌مظاهر و حضرت عبدالله بن حسن کودک هشت ساله امام مجتبي (ع) نيز منسوب است. عبدالله(ع) در شمار آخرين شهيداني بود که پيش از شهادت امام حسين(ع) در ظهر عاشورا به شهادت رسيد.

زهير، الگوي عاشقي کربلاست. او تا چند روز پيش، از ديدار حسين(ع) هراس داشت، اما پس از آن که به خيمه امام گام نهاد، هراسش به عشقي جاودانه بدل شد. بارقه نگاه حسين(ع) چنان در جانش اثر کرده بود که از همه هستي خود گذشت و از دنيا و خانمان گسست. او در اين راه چنان پيش رفت که به يکي از فرماندهان سپاه آن حضرت تبديل شد.

شب ششم: حضرت قاسم(ع)
شب نوجوانان عاشورايي، شب روضه قاسم بن الحسن(ع). وقتي امام حسين(ع) سخن از شهادت يارانش به ميان آورد، نوجوان سيزده ساله کربلا از عمو پرسيد: عموجان آيا من نيز به فيض شهادت نائل مي‌شوم؟ امام او را به سينه چسباند و فرمود: فرزندم مرگ را چگونه مي‌بيني؟ قاسم پاسخ داد: از عسل شيرين‌تر!

شهادت طلبي قاسم(ع) و پا فشاري او براي رسيدن به مقصود، زيباترين الگو را براي رهروان خط سرخ شهادت رقم زد.

شب هفتم: حضرت علي اصغر(ع)
علي اصغر(ع) فرزند کوچک امام حسين(ع) و حضرت رباب دختر امرءالقيس است که با تير سه شعبه حرمله بن کاهل اسدي به شهادت رسيد. مصيبت علي اصغر(ع) براي حسين(ع) جان فرسا بود چنان که گريست و به خداوند عرض کرد: خدايا خودت ميان ما و اين قوم داوري کن. آنان ما را فرا خواندند تا ياري کنند ولي براي کشتن ما کمر بسته‌اند. در اين لحظه ندايي از آسمان رسيد که: اي حسين(ع) در انديشه اصغر(ع) مباش، هم اکنون دايه‌اي در بهشت براي شير دادن به او آماده است. شب هفتم، شب رضاست. حسين(ع) بهترين الگوي پايداري و رضايت است. او پس از تحمل شهادت همه ياران و جوانانش، کودک شيرخوار خود را به ميدان آورد. هنگامي که علي اصغر نيز فدا شد بر قضاي الهي گردن نهاد و خطاب به خداوند گفت: اي خدا! چون تو اين صحنه‌ها را مي‌بيني تحمل اين مصيبت‌ها بر من آسان مي‌شود.

شب هشتم: حضرت علي اکبر(ع)
علي اکبر(ع) نخستين فردي بود که از بني‌هاشم به ميدان رفت. او فرزند بزرگ امام است و نزديک‌ترين فرد به ايشان. چون غربت پدر را در ميان خيل گرگ‌هاي خون آشام کوفه و شام مي بيند، از همه ياران و افراد خاندان پيشي مي گيرد و خود را در راه آرماني فدا مي‌کند. او گام به ميدان مي‌نهد تا حجت را تمام کند و شوق رسيدن به فيض شهادت را در دل ياران حسين(ع) قوت بخشد. علي اکبر(ع) الگوي سبقت گرفتن در شهادت است.

شب نهم: شب تاسوعا
ستاره ۳۴ ساله آسمان کربلا و بزرگ‌ترين يار و ياور حسين(ع). عباس يعني چهره درهم کشيده و اين نام نشان از صلابت و توانمندي سقاي کربلا دارد. او فرزند علي(ع) و برادر حسين(ع) بود، با اين حال هرگز برادر خود را به نام صدا نزد. عباس(ع) اين ادب و فروتني را تا لحظه آخر بر خود واجب مي‌دانست. او بهترين الگوي رشادت بود. زيرا پرچم دار سپاه بود و پرچم را به دست رشيدترين و شجاع ترين افراد لشگر مي‌سپارند. او به اندازه‌اي محو يار شده بود که بر امواج دل انگيز آب روان، لب‌هاي خشکيده محبوب خود را در نظر آورد و داغ تشنگي را از ياد برد. رشادت، وفاداري و فروتني عباس(ع) يکي ديگر از برگ‌هاي زرين عاشورا است که همه را به شگفتي واداشته است.

شب دهم: شب عاشورا
شب حسين بن علي(ع) الگوي آزادگان جهان. شهامت، ايثار، بردباري، تسليم، رضا، وفا، فروتني، شجاعت و پايداري امواج اقيانوس بي منتهاي حسين(ع) است. اگر اين قيام چنين درون مايه ارزشمندي از فضايل انساني را نداشت، اين گونه بر پيشاني تاريخ نمي‌درخشيد. عاشورا اين گونه توانست حصار زمان و مکان را درهم شکند و تاريخ را درنوردد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar