تقویم تاریخ/ دیدار امام حسین (ع) با عمر بن سعد

راسخون/ پس از آن که به دستور کتبي عبيدالله بن زياد، آب فرات بر روي امام حسين عليهالسلام و يارانش بسته شد، وضعيت نگران کنندهاي ميان سپاه امام حسين عليهالسلام و سپاه عمر بن سعد پديد آمد و احتمال بروز جنگ و خونريزي را، هر ساعت قويتر ميکرد.
امام حسين عليهالسلام براي کاستن حساسيتهاي دو سپاه و ايجاد تفاهم ميان طرفين، خواستار ملاقات خصوصي با عمر بن سعد، فرمانده سپاهيان عبيدالله بن زياد گرديد. عمر بن سعد از پيشنهاد امام حسين عليهالسلام استقبال کرد و در شب هشتم محرم، در خيمهاي ميان دو لشکرگاه، تشکيل جلسه داده و تا پاسي از شب با هم گفتگو کردند. سپاهيان از متن گفتگو آن دو بيخبر بودند، ولي همين مقدار ميدانستند که آنان به توافقهاي تازهاي رسيدهاند.[۱]
ابومخنف روايت کرده است که ملاقات آن دو تنها يک بار نبود، بلکه آنان سه يا چهار بار با يکديگر ملاقات و گفتگو کردند.[۲]
عمر بن سعد، که حوادث کربلا را پي در پي براي عبيدالله بن زياد گزارش ميکرد، پس از ملاقات با امام حسين عليهالسلام نامهاي رضايتبخش براي عبيدالله ارسال کرد و در آن، يادآوري کرد: خداوند متعال، نائره جنگ ما را خاموش و أمر امت را اصلاح نمود. زيرا حسين بن علي عليهالسلام هماينک حاضر است از همان جايي که آمده است، برگردد و يا به سوي يکي از مرزهاي کشور برود و بسان ساير مسلمانان زندگي کند. نه از او بر ضد ما و نه از ما بر ضد او چيزي در ميان نباشد، و يا به جانب شام نزد يزيد بن معاويه رفته و اختلافش را با وي حل و فصل کند. اي عبيدالله! اين پيش آمد، هم ميتواند موجب خرسندي تو و هم موجب اصلاح امت باشد.[۳]
شايان ذکر است چيزهايي که عمر بن سعد در اين نامه به آنها اشاره کرد، برداشتهاي شخصي وي و يا مبالغهگويياش براي آرام کردن عبيدالله و اصلاح ذات البين بود، تا از اين طريق زودتر غائله را پايان دهد و به حکومت "ري" دست يابد. زيرا امام حسين عليهالسلام که با هدف امر به معروف و نهي از منکر اقدام به قيام بر عليه باطل کرده بود، هيچگاه به شخصي چون عمر بن سعد، چنين تعهدي نميداد.
پينوشتها:
1. بحارالانوار (علامه مجلسي)، ج 44، ص 388.
2. معالم المدرستين (سيد مرتضي عسکري)، ج 3، ص 103.
3. الارشاد (شيخ مفيد)، ص 437.