فرزندانی که برای پدر و مادر عمل صالح اند
کیهان/ آیت الله خامنه ای در ابتدای جلسات درس خارج فقه خود، به شرح یک حدیث اخلاقی می پردازند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در جلسه درس خارج فقه روز دوشنبه ۱۳۹۵/۹/۱۵ شرحی بر حدیثی تربیتی از حضرت امام محمدباقر(علیه السلام) درباره «اثر تربیت فرزند در وضعیت اخروی پدر و مادر» بیان داشتند که متن بیانات ایشان در ادامه می آید:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و الصلاه والسلام علی سیدنا محمد و آله الطاهرین لعنه الله علی اعدائهم اجمعین عن جابر بن یزید الجعفی عن ابی جعفر محمدبن علی الباقر علیه السلام، قال «من قدم اولادا یحتسبهم عندالله» (۱) «یحتسبهم عندالله» یعنی جوری این فرزندان را بار بیاورد که بتواند آنها را به حساب خدا بگذارد. طبعا انسان فرزندی را می تواند به حساب خدا بگذارد که او تربیت الهی پیدا کرده باشد، متدین باشد، اهل فسق و فجور و تضییع اوقات و اینها نباشد. این را انسان می تواند به حساب خدا بگذارد و الا اگر یک فرزندی بود که انسان یا او را بد تربیت کرد؛ کما اینکه بعضی ها فرزندان خود را بدتربیت می کنند، از اول این بچه را اهل دنیا و اهل اشرافی گری و اهل شهوات و اینها بار می آورند. در محیط خانواده پدر و مادر مشی شان، برای فرزند یک سرمشق است؛ اگر این سرمشق، سرمشق بدی باشد، بچه بد بار می آید. فرض کنید پدر و مادر متقلب، دروغگو، به همدیگر رحم نمی کنند، به همدیگر خیانت می کنند، اینها را هم بچه می بیند جلوی چشمش، به مسائل دینی اهمیت نمی دهند به فرائض، به نماز به روزه، بچه همین جوری بار می آید، این تربیت بد است.
گاهی هست که انسان تربیت بد نمی کند بچه را، لکن رها می کند. خیلی از ماها گرفتار این معنا هستیم نه اینکه بچه را بد تربیت کنیم اما رهایش می کنیم. احساس مسئولیت کانه نسبت به او نداریم. گاهی اوقات برای درس خواندن و مشق نوشتن او صرف وقت می کنیم اما برای نماز خواندنش، برای آشنا شدن با قرآن و با مسائل دینی هیچ انسان وقت نمی گذارد، این رها کردن بچه است.
اینها را نمی شود انسان به حساب خدا بگذارد، یعنی بگوید خدایا این بچه را من تربیت کردم برای تو، در حساب تو، نمی شود. آن فرزندی را می شود انسان به حساب خدا بگذارد که او را رها نکند و تربیت خوب هم بکند.
محیط خانواده که خوب باشد، بچه ها هم خوب تربیت می شوند حتی اگر زیاد باشند
البته توجه داشته باشید توجه دارید که تربیت فرزندان اینجور نیست که انسان هر یک یک بچه ها را بخواهد مثل یک شاگرد معینی، جلو دعوت شان کند، به آنها حرف بزند تربیت کند، نه، بعضی ها می گویند آقا شما می گویید فرزند زیاد در خانه، خب اگر زیاد شدند تربیت شان نمی توانیم کنیم. این حرف غلط است؛ تربیت فرزندان تربیت تک تک فرزندان نیست، تربیت محیط خانواده است، محیط خانواده که خوب بود، چه بچه یکی باشد، چه ۵ تا باشد، فرقی نمی کند خوب تربیت می شوند، به طور طبیعی، به طور غالب خوب تربیت می شوند. پس بنابراین، «یحتسبهم عندالله» که در این حدیث شریف هست، معنایش این است که بچه را جوری تربیت کند که بتواند آن را پای خدا حساب کند.
حالا، اگر «من قدم اولادا یحتسبهم عندالله» اگر تقدیم کند اولادی را؛ تقدیم کند یعنی بار بیاورد پرورش دهد ارائه دهد، فرزندانی را که بتواند آنها را پای خدا حساب کند، «حجبوه من النار باذن الله عزوجل» این فرزندان او را از آتش الهی، از عذاب الهی دور نگه می دارند، مانع می شوند. این یکی از این چیزهای مهم است. خدای متعال، خب به ما می گوید که عمل صالح کنید تا پیش خدای متعال ماجور باشید، از عذاب الهی مامون باشید اما به این اکتفا نمی کند. می فرماید که اگر چنانچه نسل بعد از خودتان را هم تربیت کردید، این هم یک حسنه ای است، یک عمل صالحی است که می تواند شما را حاجب از آتش باشد. الامالی شیخ صدوق، صفحه ۶۳۴
«عن جابر بن یزید الجعفی عن ابی جعفر محمدبن علی الباقر علیه السلام قال من قدم اولادا یحتسبهم عندالله حجبوه من النار بإذن الله عزوجل» «هر کس فرزندانی را تربیت کند که آنها را برای خدا به حساب بیاورد، این فرزندان، به اذن خداوند، او را از عذاب آتش مانع می شوند.»
خبرهای بیشتر درباره ی
٠ نفر در مورد این مطلب نظر داده اند
برای ارسال نظر لطفا از طریق اپلیکیشن آخرین خبر اقدام فرمایید
