فرزندانی که برای پدر و مادر عمل صالح اند

کيهان/ آيت الله خامنه اي در ابتداي جلسات درس خارج فقه خود، به شرح يک حديث اخلاقي مي پردازند. رهبر معظم انقلاب اسلامي در جلسه درس خارج فقه روز دوشنبه ۱۳۹۵/۹/۱۵ شرحي بر حديثي تربيتي از حضرت امام محمدباقر(عليه السلام) درباره «اثر تربيت فرزند در وضعيت اخروي پدر و مادر» بيان داشتند که متن بيانات ايشان در ادامه مي آيد:
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمدلله رب العالمين و الصلاه والسلام علي سيدنا محمد و آله الطاهرين لعنه الله علي اعدائهم اجمعين عن جابر بن يزيد الجعفي عن ابي جعفر محمدبن علي الباقر عليه السلام، قال «من قدم اولادا يحتسبهم عندالله» (۱) «يحتسبهم عندالله» يعني جوري اين فرزندان را بار بياورد که بتواند آنها را به حساب خدا بگذارد. طبعا انسان فرزندي را مي تواند به حساب خدا بگذارد که او تربيت الهي پيدا کرده باشد، متدين باشد، اهل فسق و فجور و تضييع اوقات و اينها نباشد. اين را انسان مي تواند به حساب خدا بگذارد و الا اگر يک فرزندي بود که انسان يا او را بد تربيت کرد؛ کما اينکه بعضي ها فرزندان خود را بدتربيت مي کنند، از اول اين بچه را اهل دنيا و اهل اشرافي گري و اهل شهوات و اينها بار مي آورند. در محيط خانواده پدر و مادر مشي شان، براي فرزند يک سرمشق است؛ اگر اين سرمشق، سرمشق بدي باشد، بچه بد بار مي آيد. فرض کنيد پدر و مادر متقلب، دروغگو، به همديگر رحم نمي کنند، به همديگر خيانت مي کنند، اينها را هم بچه مي بيند جلوي چشمش، به مسائل ديني اهميت نمي دهند به فرائض، به نماز به روزه، بچه همين جوري بار مي آيد، اين تربيت بد است.
گاهي هست که انسان تربيت بد نمي کند بچه را، لکن رها مي کند. خيلي از ماها گرفتار اين معنا هستيم نه اينکه بچه را بد تربيت کنيم اما رهايش مي کنيم. احساس مسئوليت کانه نسبت به او نداريم. گاهي اوقات براي درس خواندن و مشق نوشتن او صرف وقت مي کنيم اما براي نماز خواندنش، براي آشنا شدن با قرآن و با مسائل ديني هيچ انسان وقت نمي گذارد، اين رها کردن بچه است.
اينها را نمي شود انسان به حساب خدا بگذارد، يعني بگويد خدايا اين بچه را من تربيت کردم براي تو، در حساب تو، نمي شود. آن فرزندي را مي شود انسان به حساب خدا بگذارد که او را رها نکند و تربيت خوب هم بکند.
محيط خانواده که خوب باشد، بچه ها هم خوب تربيت مي شوند حتي اگر زياد باشند
البته توجه داشته باشيد توجه داريد که تربيت فرزندان اينجور نيست که انسان هر يک يک بچه ها را بخواهد مثل يک شاگرد معيني، جلو دعوت شان کند، به آنها حرف بزند تربيت کند، نه، بعضي ها مي گويند آقا شما مي گوييد فرزند زياد در خانه، خب اگر زياد شدند تربيت شان نمي توانيم کنيم. اين حرف غلط است؛ تربيت فرزندان تربيت تک تک فرزندان نيست، تربيت محيط خانواده است، محيط خانواده که خوب بود، چه بچه يکي باشد، چه ۵ تا باشد، فرقي نمي کند خوب تربيت مي شوند، به طور طبيعي، به طور غالب خوب تربيت مي شوند. پس بنابراين، «يحتسبهم عندالله» که در اين حديث شريف هست، معنايش اين است که بچه را جوري تربيت کند که بتواند آن را پاي خدا حساب کند.
حالا، اگر «من قدم اولادا يحتسبهم عندالله» اگر تقديم کند اولادي را؛ تقديم کند يعني بار بياورد پرورش دهد ارائه دهد، فرزنداني را که بتواند آنها را پاي خدا حساب کند، «حجبوه من النار باذن الله عزوجل» اين فرزندان او را از آتش الهي، از عذاب الهي دور نگه مي دارند، مانع مي شوند. اين يکي از اين چيزهاي مهم است. خداي متعال، خب به ما مي گويد که عمل صالح کنيد تا پيش خداي متعال ماجور باشيد، از عذاب الهي مامون باشيد اما به اين اکتفا نمي کند. مي فرمايد که اگر چنانچه نسل بعد از خودتان را هم تربيت کرديد، اين هم يک حسنه اي است، يک عمل صالحي است که مي تواند شما را حاجب از آتش باشد. الامالي شيخ صدوق، صفحه ۶۳۴
«عن جابر بن يزيد الجعفي عن ابي جعفر محمدبن علي الباقر عليه السلام قال من قدم اولادا يحتسبهم عندالله حجبوه من النار بإذن الله عزوجل» «هر کس فرزنداني را تربيت کند که آنها را براي خدا به حساب بياورد، اين فرزندان، به اذن خداوند، او را از عذاب آتش مانع مي شوند.»