حلاوت راه‌پیمایی اربعین در دل انسان‌های عاشق

تسنيم/ کساني که حلاوت و شيريني امور معنوي از جمله راهپيمايي اربعين را مي‌چشند، بيشتر و سريع‌تر از ديگران در مسير درک حقايق معنوي پيش مي‌روند؛ از همين رو، در ادعيه اسلامي، توفيق درک شيريني عبادت و تحفه‌هاي معنوي از درگاه الهي درخواست شده است؛ مثل اين قسمت از دعاهاي شب نيمه شعبان که از يگانه معبود خويش چنين درخواست مي‌کنيم: «وَ أَذِقْنِي بَرْدَ عَفْوِکَ وَ حَلَاوَةَ ذِکْرِکَ وَ شُکْرِکَ وَ انْتِظَارِ أَمْرِک‏؛ [1] و خنکاي عفوت، شيريني ياد و شکرگذاري و انتظار امر (ظهور وليّ) خود را به من بچشان.»

حلاوت امور معنوي به اندازه‌اي است که وقتي کسي آن را تجربه مي‌کند دل از همه شيريني‌هاي امور مادي برکنده و با همتي مضاعف در مسير درک هر چه بيشتر حقايق امور معنوي مي‌کوشد. بر اين اساس، حفاظت از حال و هواي معنوي که ناشي از چشيدن حلاوت بندگي خداست از اهميت ويژه‌اي برخوردار است؛ زيرا بسيارند کساني که در اثر بي‌توجهي نسبت به استمرار يک عمل نيک يا عبادتي خاص، کم کم از توفيق درک حلاوت معنوي آن محروم شده‌اند.

حال و هواي زيارت اربعين
کسي وجود ندارد که يکبار در راهپيمايي عظيم و بي‌بديل اربعين شرکت کرده باشد، مگر اينکه شيفته و شيداي آن شده است. گويا يک عمر به دنبال حلاوتي از اين جنس بوده و الان که توفيق درک چنين حس معنوي را يافته است، نمي‌خواهد از آن دل بکند و آرزو مي‌کند هر چه زودتر اربعين بعدي فرا برسد و دوباره کام تشنه جان خويش را از زلال معنويت اربعين حسيني سيراب کند.

اين خاصيت عشق حسيني است که چونان شمعي روشن هر لحظه بر دامنه و حرارت آن افزوده مي‌شود؛ چنان‌که رسول خدا صلّي‌الله‌عليه‌و‌آله فرمودند: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا؛ [2] براي شهادت حسين عليه‌السلام، حرارت و گرمايي در دل‌هاي مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمي‌شود.» حال و هواي زيارت با پاي پياده در اربعين، نوعي از اين آتش عشق حسيني در دل‌هاي مؤمنان است. امسال در سايۀ بيماري کرونا، بايد بيش از هر زمان ديگري در انديشه بازتوليد جنس حرارت اربعيني در دل خود باشيم.

کرونا؛ حال و هواي اربعينت را نربايد
امسال که مشتاقان سرگشته پياده‌روي زيارت اربعين از حضور در ميعادگاه جهاني شيفتگان حسيني محروم شده‌اند لازم است با همان شور و شيدايي و با همان نيت‌هاي پاک و بلوريني که سال‌هاي گذشته در پياده‌‌روي اربعين داشتند دست به کار شوند و هر کسي به هر شکلي که مي‌تواند بساط حال و هواي اربعيني دلش را برپا کند.

حسيني‌ها بدانند، مرواريد گرانبهايي در دل‌هايشان به وديعه نهاده شده است که نبايد در آن، ذرّه‌اي خدشه و کم و کاستي ايجاد شود. اين، سخن امام صادق عليه‌السلام است که در مورد اهميت محبت به حضرت اباعبدالله الحسين عليه‌السلام مي‌فرمايد: «مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَيْرَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَيْنِ عليه السلام وَ حُبَّ زِيَارَتِه‏؛ [3] هر کس که خدا خيرخواه او باشد محبت حسين عليه‌السلام و زيارتش را در دل او مى‏‌اندازد.» طبق اين روايت، عشق حسيني داراي دو بُعد است؛ يکي بعد محبت به امام حسين عليه‌السلام و ديگري، بُعد عطش زيارت آن حضرت. هم محبت و هم زيارت آقايمان حسين بن علي عليه‌السلام، زمان و مکان نمي‌شناسد و در هر گوشه‌اي از اين عالم که باشي مي‌تواني با يک سلام عاشقانه بر ارباب بي‌کفن، دلت را همپاي زائران حرمش مُصفّا کني.

حال يک عاشق را داشته باش
رابطه بين چشيدن مزه امور معنوي و پايداري بر آنها يک رابطه دو سويه است؛ يعني همان‌طور که درک حقايق معنوي موجب عزم بر مداومت نسبت به آنها مي‌شود، استمرار و مداومت در کارهاي معنوي نيز گونه‌اي از شوق و رغبت و حلاوت دروني را در انسان به وجود مي‌آورد؛ چنان‌که قرآن کريم در مورد ويژگي نمازگزاران حقيقي مي‌فرمايد: «الَّذينَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ دائِمُون‏؛ [4] همان کسانى که بر نمازشان پايدارى مى‌‏کنند.» پايداري بر نماز، انسان را کم کم با مزه عبادت آشنا مي‌کند.

در مقابل اين گروه، کساني هستند که از اهميت دادن به اين واجب الهي غافل مي‌شوند که قرآن کريم درباره آنها مي‌فرمايد: «الَّذينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُون‏؛ [5] کساني که از نمازشان غافل‌اند.» غفلت اين گروه نيز مانعي جدي بر سر چشيدن مزه عبادت و بندگي‌شان است. از جمله عبادات هر چند مستحب ولي بسيار ارزشمندي که از طعم معنوي فوق‌العاده و فراموش نشدني برخوردار است زيارت اربعين حضرت سيدالشهداء عليه‌السلام آن هم با پاي پياده است. حال و هوايي که انسان را مشتاق مي‌کند از چنين حس و نشاط معنوي در تمام طول سال بهره ببرد.

امسال، وقت آن فرا رسيده که آستين همّت بالا بزنيم و فکري براي تشنگي دل اربعيني‌مان کنيم. بايد عاشق شويم تا همواره خود را در راه زيارت اربعين ببينيم و نه تنها ايام اربعين بلکه همه روز و شبمان مملو از عطر حسيني و خدمت به ارادتمندان به امام حسين شود. آقا مي‌خواهد سپاهش باشيم.

اگر چه عاشوراي سال 61 هجري، اماممان تنها گزارده شد، اما حسين عليه‌السلام مي‌خواهد دوباره قيام کند. سپاهي به پهناي تمام جهان مهيا کرده است تا فرزندش حضرت مهدي(عج) را ياري کنند و اين‌بار، بساط همه ظلم و سيه روزي را براي هميشه برچيند. امسال امام حسين عليه‌السلام به هر کدام از عاشقان هر ساله اربعين در تمام عالم مأموريت داده‌اند که با تمسک به سيره حسيني، حال و هواي اربعين بگيرند تا بوي اربعين نه تنها از مسير نجف تا کربلا بلکه از گوشه گوشه جهان به مشام برسد.

آري! بهترين راه براي بازتوليد حال و هواي اربعين در سالي که محروم از راهپيمايي عظيم آن شده‌ايم آن است که حضور خود را در ميان خيل مشتاقان با رفتارهاي حسيني از جمله کمک مؤمنانه، همدلي و همدردي با نيازمندان، گره‌گشايي از مشکلات حاد و متعدد جامعه اسلامي به خصوص جوانان و خلاصه، با سلوک عاشورايي اعلام کنيم. با هر قدمي که براي حل مشکلي از مشکلات افراد و جامعه اسلامي برمي‌داريم بي ترديد، فرسنگ‌ها به سوي کربلا شتافته‌ايم.

* حجت‌الاسلام محسن رفيعي استاد حوزه علميه قم
=================
پي‌نوشت:
[1] طوسى، محمد بن الحسن‏؛ مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ناشر: مؤسسة فقه الشيعة، بيروت‏، 1411 ق،‏ ج‏2، ص: 835.
[2] نورى، حسين بن محمد تقى؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، قم‏، 1408 ق،‏ ج‏10، ص: 318.
[3] ابن قولويه، جعفر بن محمد؛ کامل الزيارات، ناشر: دار المرتضوية، نجف اشرف‏، 1356 ش‏، النص، ص: 142.
[4] سوره معارج، آيه 23.
[5] سوره ماعون، آيه 5.

---

بازار

---

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar