تقویم تاریخ/ تعیین رنگ پرچم کشور ایران

راسخون/ دِرَفْشْ، بيرَق، عَلَم، لَواء يا رايت به معني پرچم از ديرباز مورد استفاده بوده و از آن به عنوان علامت معين شاه، حکمران، فرمانده نيرو و لشکريان استفاده ميشده است. اندازه و رنگ بيرقها از دوران کهن تفاوتهاي متعددي داشته ولي گزينش رنگهاي سه گانه سبز، سفيد و قرمز را مربوط به دوران ناصرالدين شاه قاجار دانستهاند. در نهايت در جريان انقلاب مشروطيت اين سه رنگ تثبيت شد و از اين پرچم براي ساختمانهاي دولتي و يادمانهاي سلطنتي، قلعهها و بنادر و هر آن چه به دولت و سلطنت مربوط بود استفاده ميکردند. با تدوين قانون اساسي مشروطه، رنگ پرچم ايران معين گرديد که بر اساس اصل پنجم متمم اين قانون، رنگ سبز در پرچم ايران به عنوان نشانه دين اسلام و مذهب شيعه و نيز خرّمي کشور و صفاي روح و باطن؛ رنگ سفيد نشان صلحخواهي، دوستي و آرامش طلبي ملت ايران؛ و قرمز نشان مشروطيت ايران و آمادگي ملت براي دفاع از استقلال و آزادي به قيمت ريخته شدن خون فرزندان خود، به کار رفته است. ابعاد و شکل دقيق پرچم ايران در سال 1336 ش دوباره تعيين شد و تا انقلاب اسلامي ايران بدون تغيير با همان شير و خورشيد و گاهي تاج پهلوي، باقي ماند. پس از انقلاب، نشانِ پرچم جاي خود را به طرحي شبيه به واژه "اللَّه" داد که مانند لاله سرخي است که از خونِ شهيدان انقلاب سربرآورده و چهار قسمت آن شبيه هلال و جزء قائم مياني، يادآور شمشير به نشانه قدرت و ايستادگي ملت مسلمان ايران است و مجموعاً کلمه توحيد (لااله الا اللَّه) را تشکيل ميدهد. همچنين عبارت "اللَّه اکبر" 22 بار در حاشيه پائين نوارِ سبز و حاشيه بالاي نوار قرمز که نشانه و نماد 22 بهمن 1357، روز پيروزي انقلاب اسلامي ايران است، تکرار شده است.