زندگی به سبک عصر ظهور امام زمان (عج)

تسنيم/ مسئله مهدويت و ظهور در انديشه اسلامي اصلي‌ترين معارف شيعه است چرا که به‌اعتقاد مسلمانان آنکه پرده از اسرار حقايق برمي‌دارد، تعاليم دين را احياء و دين حقيقي را بر پهنه عالم مستقر مي‌کند، وجود مقدس امام زمان (عج) است. بر اساس تعاليم ديني، خداوند به واسطه ظهور آن وجود مقدس، برکت، رحمت و نعمات خويش را بر پهنه عالم گسترش مي‌دهد تا انسانها در نهايت امنيت، عافيت و شادي، مسير رشد و کمال را بپيمايند. 

در ادامه به برخي روايات پيامبر و اهل‌بيت (ع) درباره برکات و نعمات عصر ظهور اشاره مي‌شود:

پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم:
1ـ مردى از اهل‌بيت من به سلطنت خواهد رسيد که به سنت من (آن طور که بايد) عمل کند و خداوند از آسمان براى وى روزى فرستد و زمين آنچه دارد، بيرون دهد و او زمين را پر از عدل کند چنان که پراز ظلم و ستم باشد او به بيت المقدس درآيد و هفت سال سلطنت کند؛‌ يُخرجُ رجُلٌ مِن أهل بَيتى و يَعملُ سُنتى و يُنزّلُ الله لَه البَرکةَ مِن السّماء و تُخرجُ الأرض برکاتِها و تَملاءُ بِه الأرضَ عَدلاً کَما مُلئَت ظُلماً و جُوراً (شرح إحقاق الحق، السيد المرعشي،ج ١٣، الصفحة ١٤)

---

بازار

---

2ـ پيامبر اسلام(ص) خطاب به سلمان فارسي فرمود: امامانِ پس از من دوزاده نفرند تمامشان از قريش هستند. سپس قائم ما خروج مي‌کند و قلوب مؤمنين را شفا مي‌بخشد.

الْأَئِمَّةُ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ ثُمَّ قَالَ کُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْشٍ ثُمَّ يَخْرُجُ قَائِمُنَا فَيَشْفِي‏ صُدُورَ قَوْمٍ‏ مُؤْمِنِين‏. (کفاية الأثر في النص على الأئمة الإثني عشر، ص 44)

اميرالمؤمنين عليه‌السلام:
بدانيد که اگر از طلوع‌کننده مشرق پيروى کنيد، او شما را به شاهراه‌‌هاى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله مي‌برد. پس، از کورى و کرى و گنگى شفا مى‌‌يابيد، و رنجِ طلب و کجروى، از شما برداشته مى‌‌شود و بار سنگين تحمل (ظلم و ستم از دولتهاى جابر و بيعت سلاطين جور) را از گردن‌ها فرود مى‏‌آوريد. خداوند در آن روز هيچ کس را بى‏ نصيب نمي‌کند، جز آن کس که از رحمت او سر باز زند و خويشتن دار نباشد وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُون‏؛ کسانى که ستم کرده‌‏اند به زودى خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت. (سوره شعراء 226)

اِعلَموا أنَّکُم إنِ اتَّبَعتُم طالِعَ المَشرِقِ سَلَکَ بِکُم مَناهِجَ الرَّسولِ صلى الله عليه و آله ، فَتَداوَيتُم مِنَ العَمى وَالصَّمَمِ وَالبَکَمِ ، وکُفيتُم مَؤونَةَ الطَّلَبِ وَالتَّعَسُّفِ ، و نَبَذتُمُ الثِّقلَ الفادِحَ عَنِ الأَعناقِ وَ لَا يُبَعِّدُ اللَّهُ إِلَّا مَنْ أَبَى وَ ظَلَمَ وَ اعْتَسَفَ وَ أَخَذَ مَا لَيْسَ لَهُ- وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ‏. (الکافي: ج 8 ص 66 ح 22)

امام حسن عليه‎السلام:
امام حسن مجتبي(ع) از پدر بزرگوار خويش اميرالمؤمنين ضمن روايتي نقل مي‌کند:

روزگار به اين منوال خواهد بود تا اينکه خداوند مردي را در آخرالزمان که روزگاري سخت است، مبعوث و او را به وسيله ملائکه خود تأييد مي‌کند و انصار و ياران وي را نگاهداري مي‏‌کند؛ يُؤَيِّدُهُ اَللَّهُ بِمَلاَئِکَتِهِ وَ يَعْصِمُ أَنْصَارُهُ
او را به وسيله آيات و معجزات خود نصرت مي‌دهد؛ وي را بر زمين غلبه و مسلط مي‌کند تا اينکه مردم خواه ناخواه مطيع و منقاد او شوند؛ او زمين را بعد از آنکه پر از ظلم و ستم شده باشد، پر از عدل و داد و نور و برهان خواهد کرد؛ يَنْصُرُهُ بِآيَاتِهِ وَ يُظْهِرُهُ عَلَى أَهْلِ اَلْأَرْضِ حَتَّى يَدِينُوا طَوْعاً وَ کَرْهاً يَمْلَأُ اَلْأَرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً.

عرض و طول شهرها برايش مطيع مي‌شوند؛ کافري نيست مگر اينکه ايمان مي‌آورد و تبهکاري نيست مگر اينکه نيکوکار خواهد شد؛ درندگان در زمان سلطنت او صلح و سازش مي‌کنند؛ زمين گياهان خود را مي‌روياند و آسمان برکات خود را فرو مي‌ريزد؛ گنجها براي او ظاهر خواهند شد و مدت چهل سال مالک شرق و غرب خواهد شد؛ خوشا به حال کسي که روزگار او را درک کند و سخن وي را بشنود؛ تنزل السماء برکتهاو تُظهِر له الکُنُوز، يَملکُ ما بَين الخافقين أربعين عاماًفطوبَى لِمَن أدرکَ أيّامَه و سَمِعَ کَلامه. (اثباةالهدي، ج5،‌ ص145)

امام حسين عليه‎السلام:
* در روى زمين شخص نابينا و زمين‏‌گير و مبتلائى نخواهد بود مگر اينکه خداوند به وسيلۀ ما اهل‏بيت بلا را از او برطرف مى‌‏کند؛ وَ لَا يَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَعْمَى وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا مُبْتَلًى إِلَّا کَشَفَ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَهُ بِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ».

* و به قدرى برکت از آسمان به سوي زمين نازل مى‏‌شود که شاخه درخت از زيادى ميوه مى‌‏شکند؛ ميوه زمستانى در تابستان و ميوه تابستانى در زمستان خورده مى‌‏شود‌؛ وَ لَيُنْزِلَنَّ الْبَرَکَةَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ حَتَّى إِنَّ الشَّجَرَةَ لَتُقْصَفُ بِمَا يَزِيدُ اللَّهُ فِيهَا مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتَأْکُلُنَّ ثَمَرَةَ الشِّتَاءِ فِي الصَّيْفِ وَ ثَمَرَةَ الصَّيْفِ فِي الشِّتَاءِ»

سپس امام حسين(ع) اين برکات را تأويل اين آيه از قرآن معرفي کرده و فرمود: «(اين همه برکات) معناي اين سخن خداوند است که فرمود «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى ‏آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَکاتٍ منَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا يَکْسِبُونَ؛ يعنى اگر اهل کتاب ايمان مي‏‌آوردند و تقوا پيشه مي‏کردند،ما به يقين برکاتى از آسمان و زمين براى آنان قرار مي‏‌داديم، ولى اينان تکذيب کردند و ما آنان را به واسطۀآنچه کسب کردند مؤاخذه کرديم.» (الخرائج و الجرائح، ج‏2، ص849)

امام سجاد عليه‎السلام:
زماني که قائم‌ ظهور کند خداوند آفت و گزند را از هر مؤمني برطرف مي‌کند و نيرويش را به او باز مي‌گرداند؛ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْ کُلِّ مُؤْمِنٍ الْعَاهَةَ وَ رَدَّ إِلَيْهِ قُوَّته» (غيبت نعماني، ص317)

امام رضا عليه‌السلام:
يکي ديگر از برکات عصر ظهور، سرکوبي کفار و ظالمان جهت التيام و شفاي دل‌هاي مؤمنيني است که به خاطر ستم آنها زخم برداشته بود؛ امام رضا در روايتي فرمود: «.. در اين موقع فرج (و آزادى) مردم فرا مى‌‏رسد و آنان که مرده‌‏اند دوست مى‌‏داشتند که در آن وقت زنده بودند و خداوند دلهاى مردم با ايمان را التيام و شفا مى‌‏بخشد؛ ذَلِکَ يَأْتِي لِلنَّاسِ الْفَرَجُ وَ يَوَدُّ الْأَمْوَاتُ أَنْ لَوْ کَانُوا أَحْيَاءً وَ يَشْفِي اللَّهُ‏ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِين‏.» 1 (الغيبة (للطوسي)/ کتاب الغيبة للحجة، ص440)

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar