آیهای از قرآن که رمز محبوبیت سردار قاسم سلیمانی بود

تسنيم/ حجت الاسلام رفيعي در برنامهاي تلويزيوني که در حرم مطهر حضرت معصومه (س) پخش شد، با اشاره به اينکه يکي از اخلاقهاي اجتماعي، مسئلۀ حب است، گفت: در روايتي داريم دين جز حب و بغض نيست «هَلِ الدّين إلّا الحُبِّ و البُغض؟» انسان مؤمن نسبت به ارزشها محبت دارد و از ضد ارزشها دوري ميکند.
وي افزود: در زندگي به چيزهايي علاقه و از مسائلي تنفر داريم؛ اين امري طبيعي است. قرآن ميفرمايد حَبَّبَ إِلَيْکُمُ الْإيمانَ وَ زَيَّنَهُ في قُلُوبِکُمْ وَ کَرَّهَ إِلَيْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ؛ خدا ايمان را براى شما دوستداشتنى کرد و آن را در دلهاى شما بياراست و کفر و پليدکارى و سرکشى را در نظرتان ناخوشايند ساخت.» يعني انسانهاي مؤمن نسبت به مسائل ارزشي و مثبت محبت دارند و نسبت به کفر و گناه و فسق، کراهت. در واقع نشانۀ قلب و روح سالم انسان، اين است که نزد او ارزشها محبوب و ضدارزشها مغضوب باشد. اگر کسي صداقت و احترام به ديگران را دوست داشت، اگر کسي والدين، مؤمنان و همسايهگان خود را دوست داشت و اگر از خيانت، ناامني و ظلم به ديگران تنفر داشت، اين حب، حب منطقي است و روح چنين فردي سالم است.
اين کارشناس مذهبي گفت: بر اساس قرآن، يک نوع قلب مريض و يک نوع قلب سليم داريم. قلب سليم ارزشها را دوست و نسبت به ضد ارزشها برائت دارد؛ «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُم» نسبت به کفار غيض و شدت و نسبت به خوديها رحم دارند. مثل فردي که اگر ذائقهاش سالم باشد، تلخي و شوري و شيريني را احساس ميکند؛ امام سجاد عليهالسلام در مناجاتي فرمود إلهي أذِقْني حَلاوَةَ عبادَتِک؛ يعني خدايا حلاوت و شيريني عبادتت را بر من بچشان. پس عبادت، شيرين و معصيت، تلخ است. اگر گناه براي کسي تلخ و عبادت شيرين شد، روح چنين فردي سالم است و برعکس آن، يعني مريضيِ قلب.
رفيعي با اشاره به اينکه ما بايد نسبت به ارزشها حب و از ضد ارزشها بغض داشته باشيم، گفت: خداوند در قرآن ميفرمايد شيطان به دنبال بغض، عداوت و کينه است، يعني افرادي که کينه و حسادت و بغض دارند، پيرو شيطاناند «إِنَّما يُريدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَکُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ فِي الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِر» يعني شيطان مىخواهد با شراب و قمار، ميانِ شما دشمنى و کينه ايجاد کند. يا در آيۀ ديگر ميفرمايد «وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوانا؛ و نعمت خدا را بر خود ياد کنيد: آنگاه که دشمنان [يکديگر] بوديد، پس ميان دلهاى شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شديد.
اين استاد حوزه علميه دربارۀ تأثيرگذاري اخلاق پيامبر(ص) در گرايش مردم به دين مبين اسلام گفت: در مدينه سالها بين اوس و خزرج درگيري بود، اما وقتي پيامبر صلي الله عليه و آله آمد، محبت و الفت آورد و دشمنيها از ميان رفت. بنابراين يکي از صفات مؤمن، الفت با مردم است. چرا که مؤمن تلخ و نچسب نيست؛ امام صادق (ع) فرمود «المُؤمِنونَ يَألَفونَ و يُؤلَفونَ؛ يعني مؤمنان با يکديگر اُنس مىگيرند و با آنان اُنس گرفته مىشود.
رفيعي با طرح اين سؤال که چهکار کنيم محبوب شويم، گفت: محبوبيت ميلي طبيعي است که همه به دنبال آنيم. يکي از راهکارهاي کسب محبوبيت، خداباوري است. انسانهاي مؤمن و معتقد به خداوند، نزد افراد محبوبيت دارند. حضرت امام نزد مردم محبوب شد. به قدري محبوب شد که مردم حول او جمع شدند و دشمن را از خاک وطن بيرون کردند. عشق امام را چه کسي در دلهاي مجاهدان انداخت؟ بايد گفت خداوند اين محبت را ايجاد کرد. اين نوع محبوبيت، خدادادي است. خداوند ميفرمايد «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا؛ کسانى که ايمان آورده و اعمال صالح کردهاند، به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دلها] قرار مىدهد.» من اين آيه را در مراسم شهيد سليماني خواندم و گفتم رمز محبوبيت ايشان همين آيه است. فردي که خالص باشد، خداوند محبت او را در دلها مياندازد.


















