افکارنيوز/ تحقيقات ۵ ساله دانشمندان از ۸۴۶ نفر نشان ميدهد که احتمال مرگ افرادي که در شرايط استرس آور زندگي خود به ديگران کمک کردهاند، کمتر از ديگران بوده است.
در ميان اين شرايط استرس آور زندگي ميتوان به موضوعاتي چون ابتلا به بيماريهاي جدي، بيکاري، مشکلات مالي و يا مرگ يکي از نزديکان اشاره کرد.
شرکت کنندگان در اين تحقيق ميزان زماني که اين افراد طي ۱۲ ماه گذشته به کمک دوستان، همسايگان يا خويشاونداني که با آنها زندگي نميکنند، شتافتهاند را گزارش کردند. اين کمکها ميتواند شامل حمل و نقل، پيام رساني، خريد، انجام کارهاي منزل، نگاه داري از بچهها و يا کارهاي ديگر باشد.
مايکل جي پولين از دانشگاه بوفالو در آمريکا اظهار داشت: اين تحقيق در درک ما از تأثير بخشندگي به ديگران در سلامت جسمي و حفظ فرد بخشنده و نيکوکار در مقابل تأثيرات منفي استرس نقش مهمي ايفا کرده است.
وي افزود: نتيجه گيري ما اين است که کمک به ديگران ميزان مرگ و مير را به نحو چشمگيري کاهش ميدهد، چرا که اين مسئله فرد را در مقابل استرس و مرگ و مير ناشي از آن حفظ ميکند. همان طور که عنوان تحقيق نشان ميدهد ما اين فرضيه را آزمايش کرديم که کمک کردن به ديگران ميتواند ارتباطي بين کاهش استرس و مرگ و مير براي فرد کمک کننده داشته باشد يا خير.
اين محقق يادآور شد: طي اين تحقيق ۵ ساله ما به اين نتيجه رسيديم که احتمال افرادي که در مواجه با شرايط استرس آور زندگي به ديگران کمک کرده بودند، کمتر از ديگران بوده است.
نتايج اين تحقيق فراتر از تحليلهاي پيشين رفته و مزاياي جسماني و سلامتي کمک کردن به ديگران را نشان ميدهد.
اين تحقيق با همکاري دانشگاههاي "استون بروک" و "گرد ولي" انجام شده و نشان ميدهد که اگرچه مشخص است که انزواي اجتماعي و استرس تأثير منفي روي سلامتي دارد اما اين تحقيق به اين بخش مسئله نپرداخته است که آيا افرادي که از ديگران کمک دريافت ميکنند و يا مورد حمايت قرار ميگيرند نيز در مقابل استرس حفظ شده و اين مسئله روي سلامتي آنها تأثير گذار است يا خير.