راهی برای نجات از تمام بدى‌ها و دشمنی‌ها در بیان امام علی (ع)

تسنيم/ حجت‌الاسلام سيد مصطفي فيروزه، مبلّغ سطح عالي حوزه علميه  با اشاره به اينکه در دنيا خداوند هواي بندگانش را دارد و فقط به دست رحمت و قدرتِ او مشکلات، برطرف مي‌شود، گفت:‌ امام جواد عليه‌السلام فرمود «کَيْفَ يُضَيَّعُ مَنِ اللَّهُ کَافِلُه‏؟چگونه ضايع و تلف مي‌شود کسي که خداوند متعال عهده دار اداره امورش است؟» وقتي بدانيم که آن مهربان‌ترين مهربانان که همه کارها با اذن او انجام مي‌شود، ما را فراموش نکرده بلکه کفالت مارا بر عهده گرفته است، خيالمان راحت مي‌شود. کلام امام جواد عليه السلام، کلامي بسيار دلنشين و روح‌افزاست که دل ما را به خدا و کفيل بودنش قوي و شاد مي‌کند.

وي افزود: اين کلام زيبا، آدمي را به ياد آيه شريفه قرآن مي‌اندازد که فرمود «أَلَيْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَه‏؛ آيا خداوند، براي بنده‌اش بس نيست؟» همان خدايي که در سوره مبارکه مزمل مي‌فرمايد «رَّبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِيلًا؛ اوست پروردگار مشرق و مغرب که معبودي جز او نيست، پس او را وکيل و تکيه‌گاه خود انتخاب کن.» اگر پدري، مهربان، ثروتمند و قدرتمند به فرزندش بگويد من کفيل و وکيل تو هستم، آيا ديگر، غم و نگراني براي آن فرزند باقي مي‌ماند؟ قرآن کريم مي‌فرمايد «و هر که بر خدا توکل کند و امور خود را به او وا گذارد، پس خدا براي او بس است.» واقعاً چه کسي جز خداوند متعال ما را از نيستي، به سراي وجود و هستي آورد؟ در دل مادر، استخوان و چشم و گوش و قلب و مغز و بي‌نهايت نعمت به ما مرحمت فرمود و تا به حال از همه مشکلات و خطرات، نجاتمان داده است؟ اگر قبول کنيم که خدا کفيل و وکيلِ ماست، غم و غصه‌ها، نگراني‌ها و افسردگي‌ها تبديل به آرامش ، رضايت و خرسندي مي‌شود. «زهرش همه شربت شد قهرش همه رحمت شد عالَم، شکرستان شد.»

حجت‌الاسلام فيروزه با بيان حتي سختي‌هاي زندگي هم که بدون دخالتِ ما به ما رسيده، مانند دارويي است که مادر از سر محبت و خيرخواهي به فرزندش مي‌دهد، گفت: اگر بنده‌اي، به خدا و مهرباني و کفالتش، اعتماد نکند، چه خواهد شد؟ امام جواد عليه‌السلام در اين باره فرمود «و مَنِ انْقَطَعَ إِلَى غَيْرِ اللَّهِ وَکَلَهُ اللَّهُ إِلَيْه‏؛ و کسي که خود را از خدا بريد و به ديگري چسبانيد، خداوند او را به آن ديگري واگذارد.» و چون غير خدا، کوچک و ضعيف و نيازمند است، اگر به کسي کمکي کند، در حد ضعف و محدوديتش مي‌تواند کمک دهد و در بسياري از موارد به خاطر کمک کوچکش زير منت او خوار و ذليل مي‌شود.

---

بازار

---

نه مشکلي برايش بزرگ است و نه زماني برايش تنگ

اين کارشناس ديني ماجراي ابراهيم نبي (ع) در برابر نمرود را نمونه‌اي آشکار درباره توکل بر خدا دانست و گفت: خداوند کريم، نه مشکلي برايش بزرگ و سخت است و نه زماني در پيش او تنگ و از دست رفته است؛ در موقعي که نمرود، حضرت ابراهيم عليه‌السلام را داخل منجنيق گذاشت و مي‌خواست به طرف کوه آتش پرتاب کند؛ فرشتگان آسمان‌ها از خدا درخواست نجات ابراهيم عليه‌السلام را کردند، همه موجودات ناليدند. جبرئيل به خدا عرض کرد «خدايا، خليل و دوستِ تو، ابراهيم بنده تو است و در سراسر زمين کسي جز او تو را نمي‎پرستد، دشمن بر او چيره شده و مي‎خواهد او را با آتش بسوزاند». خداوند به جبرئيل خطاب کرد « ... کسي نگران است که مانند تو، ترسِ از دست رفتن فرصت را داشته باشد، ابراهيم بنده من است، اگر خواسته باشم او را حفظ مي‎کنم، اگر دعا کند دعايش را مستجاب مي‎کنم». ابراهيم (ع) در ميان منجنيق، لحظه‌اي قبل از پرتاب، خدا را خواند و چنان اعتماد و توکلي به پروردگارش داشت که حتي وقتي از منجنيق به سوي آتش پرتاب شد و جبرئيل در ميان زمين و آسمان نزد ابراهيم آمد و گفت «يا اِبْراهِيمُ اَلَکَ حاجَةٌ؟» «آيا نيازي داري؟» ابراهيم (ع) گفت «اَمّا اِلَيْکَ فَلا، به تو نيازي ندارم، اما به پروردگار جهان نياز دارم.» و خداوند در همين لحظه که همه مردم کارِ ابراهيم را تمام شده مي‌دانستند، گوشه‌اي از قدرتش را نشان داد و آتش را نه اينکه خاموش کند بلکه تبديل به گلستان فرمود؛ ديدن اين نصرت و قدرت الهي اين قدر عظمت داشت که حتي نمرود در اين لحظه گفت «اگر بنا است کسي براي خود، خدايي انتخاب کند، سزاوار است که خداي ابراهيم را انتخاب کند.» از اين روست که اميرالمؤمنين عليه‌السلام در روايتي فرمود  «اَلتَّوَکُلُّ عَلَى اللّه نَجاةً مِنْ کُلِّ سوءٍ وَ حِرْزٌ مِنْ کُلِّ عَدُوٍّ؛ توکل بر خداوند، مايه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است.» (کشف الغمة في معرفة الأئمة (ط - القديمة)، ج‏2، ص: 346) يا در حديثي ديگر فرمود «مَن تَوکَّلَ عَلَي اللهِ ذَلَّت لَهُ الصِّعابُ وَ تَسَهَّلَت عَلَيهِ الأسبابُ؛‌ هرکه بر خدا توکل کند، دشواري‌ها برايش آسان شده و اسباب برايش فراهم شود.» (غررالحکم ح3888 ص197)

حجت‌الاسلام فيروزه افزود: بنابراين توکل به خداوند، يعني اگر همه دنيا مقابل انسان باشند و بخواهند ضرر بزنند، از راه حق بر نگردد و در همه مشکلات، فقط و فقط به خداي قدرتمند مهربان تکيه کند و بداند که خداوند نه تنها مي‌تواند همه مشکلاتش را در کمتر از چشم بر هم زدني برطرف کند، بلکه آنها را به آساني و خوشي تبديل مي‌فرمايد. پس هرگز دست و دل خود را به سوي غير خدا دراز نمي‌کند، در اين صورت، خداوند هم نخواهد گذاشت که بنده‌اش ضايع و تلف شود و دنيا و آخرتش را گلستان مي‌کند. همانگونه که در قرآن کريم وعده داده است[9] و هيچ موقع بر خلافِ آن، عمل نمي‌کند.
به جان دوست که غم پرده شما ندَرَد گر اعتماد بر الطاف کارساز کنيد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar