با پوگلیا جزیره ارواح و ممنوع الورود ایتالیا آشنا شوید

لست سکند/ گاهي اوقات براي تجربه کردن هيجان به مقاصدي سفر ميکنيم که چالشهاي مختلفي را برايمان به ارمغان بياورند. يکي از گزينههاي موجود، سفر به مناطقي است که به دلايل مخلتفي چون تاريخچه شوم به عنوان يک جاذبه ترسناک به شمار ميروند و سالانه بازديد کنندههاي فراواني نيز دارند. اما در جزيره پوگليا ايتاليا شرايط کمي متفاوتتر است. چرا که به دستور دولت ايتاليا ساليان درازي است که ورود گردشگران به اين منطقه غير قانوني اعلام شده است. موضع دولت نسبت به اين جزيره بيش از پيش به شهرت آن افزود و اکنون علاوه بر ايتالياييها که آن را L'isola dei fantasmi (به معناي جزيره ارواح) مينامند در ميان ساير کشورها نيز پوگليا به عنوان ترسناکترين جزيره جهان شناخته ميشود.
اما اين که چرا اين جزيره بر خلاف ظاهر زيبايش تا اين اندازه وحشت آور است و چگونه اين القاب را از آن خود کرده است در ادامه مطلب گفته شده است.
موقعيت و تاريخچه جزيره پوگليا
در شمال درياچه ونيز، ميان اين شهر و جزيره ليدو، جزيره کوچکي وجود دارد که توسط کانال آب به دو قسمت تقسيم شده است. اين مکان که پوگليا (Poveglia) نام دارد نخستين شواهد تاريخي آن به قرن 9 باز ميگردد، زماني که اهالي پادوآ و اِسته در اين جزيره ساکن شدند و تا سالهاي سال زندگي معولي داشتند که با حمله جنوا به ونيز ساکان پوگليا نيز ناچار به ترک جزيره خود شدند و اين منطقه تا سال 1527 بدون سکنه باقي ماند.
پس از آن ونيزيها زندگي تازهاي در اين جزيره آغاز کردند تا اين که طاعون، يکي از مرگبارترين بيماريهاي پاندمي در طول تاريخ باري ديگر در ايتاليا شيوع پيدا کرد. آنها در اواسط قرن 14 با اين بيماري واگيردار آشنا شده بودند و تا حدودي ميدانستند که يکي از راههاي مهار آن نظارت بر ورود و خروج افراد و هميچنين جدا نگه داشتن افراد سالم از بيمار است.
اينچنين شد که جزيره کوچک پوگليا در سال 1776 تحت نظارت «اداره سلامت و درمان عمومي» (jurisdiction of the Magistrato alla Sanità) ايتاليا قرار گرفت و همانند يک ايستگاه بازرسي، افرادي که از طريق کشتي خواهان ورود به ونيز بودند، ابتدا در اين جزيره توقف ميکردند و سلامت آنها بررسي ميشد و در صورت مشکوک بودن به طاعون بستري ميشدند. اين روند ادامه داشت تا اينکه حدودا 2 دهه بعدتر، در سال 1793 دو کشتي که حامل تعدادي مبتلا به بيماري طاعون بودند به اين جزيره منتقل شدند و پوگليا موقتا به يک مرکز بستري بيماران طاعوني تبديل شد. در ايتاليا به مناطقي که بيماران در آن بستري و قرنطينه ميشدند لازارتو (lazaretto) ميگفتند و طولي نکشيد که در سال 1805 پوگليا از يک لازاراتوي موقت به يک لازارتوي دائمي تبديل شد و صدها هزار بيمار در آن بستري شدند.
محل بازرسي افراد در زمان شيوع طاعون با لباس فرم عجيب
تا سالهاي 1814 تا 1922 جزيره پوگليا به منطقهاي تبديل شده بود که هر کسي کوچکترين علائم بيماري از خود نشان ميداد به آن تبعيد ميشد و رقم بالايي از انسانهايي که حتي دچار طاعون نيز نشده بودند با ورود به پوگليا ديگر موفق به خروج از آن نشدند. گفته ميشود حدود 160.000 نفر در اين جزيره، در گودالهاي بزرگي که به عنوان گورستانهاي جمعي به کار ميرفت دفن شدند يا سوزانده شدند. اين رقم براي اين جزيره کوچک آنقدر زياد بود که گفته ميشود هماکنون 50 درصد از خاک اين از خاکستر و جنازه تجزيه شده ايتالياييها تشکيل شده است.
پُوِگليا، جزيرهاي که با شومي گره خورده است
داستانهاي محلي حاکي از اين است که ارواح مردگان به ويژه کساني که بدون مبتلا بودن به اين بيماري به آن تبعيد شدند در جزيره سرگردان هستند و حتي بازديد کنندگان با ورود به جزيره ميتوانند انرژي منفي حاکم را حس کنند. البته اين تمام ماجرا نيست. گذشته شوم پوگليا و ماجراي تسخير شدن آن توسط ارواح يک دليل اصلي ديگر هم دارد.
اگر باري ديگر به زمان سفر کنيم و نگاهي به اتفاقات سالهاي1922 تا 1968 بيندازيم، متوجه تيمارستاني ميشويم که در آن ساخته شده بود. در واقع پس از اتمام همهگيري طاعون، يک تيمارستان بزرگ براي نگهداري بيماران رواني ساخته ميشود. مهمترين اتفاقات غير منتظرهاي که از اين تيمارستان درز پيدا کرده است مربوط به پزشک ديوانهاي ميشود که روي بيماران خود شکنجه و آزمايشات غير قابل تحملي را پياده ميکرد و منجر به قتل بسياري از بيماران خود شده بود. پزشکي که در نهايت به دليل آزار و اذيت ارواح دست به خودکشي ميزند و خود را از بالاترين ساختمان اين جزيره (bell tower) به پايين پرتاب ميکند. البته عدهاي نيز ميگويند که شخصي که خود را از ساختمان به پايين پرتاب کرد يک پزشک ديگر بود.
به هر حال گذشته تاريک اين مکان تا پيش از قرن 21 آنقدر بر افکار عمومي تاثير گذاشته بود که هرکسي شهامت ورود به اين جزيره را پيدا نميکرد. از اين رو دولت ايتاليا تصميم به مزايده گذاشتن جزيره پوگليا ميکند تا سرمايهگذاران تيمارستان را به يک هتل بزرگ تبديل کنند. هرچند کماکان اين جزيره خصوصي نشده و به عنوان يک مکان دولتي که ورود به آن غير قانوني است شناخته ميشود.