قدس آنلاين/ امام رضا (ع) به مانند ساير ائمه اطهار (ع) بر نقش دعا در گرفتاري مشکلات تاکيد فراوان داشته و از خود ادعيه اي گرانبها بر جاي نهاده اند، از اين رو ريان بن صلت روايت مي کند: از حضرت رضا (ع) شنيدم که ايشان (در هنگام گرفتاري ها) به کلماتي چند دعا مي فرمودند. من نيز آن دعا را حفظ کردم. پس در هيچ سختي و گرفتاري آن را نخواندم، مگر اين که تمام آن مشکلات از من رفع گرديد و گشايش در کارهايم حاصل شد و آن دعا چنين مي باشد:
بِسمِ الله الرَحمن الرَحيم
اَللهُمَّ أَنتَ ثِقَتِي فَي کُلِّ کَربٍ وَ أَنتَ رَجَائي فِي کُلِّ شَديدَةٍ وَ أَنتَ لِي فِي کُلِّ أَمرٍ نَزَلَ بِي ثِقَةٌ وَعُدَّةٌ کَم مِن کَربٍ يَضعُفُ فِيهِ الفُؤادَ وَ تَقِلُّ فيِه الحِيَلَة وَ تَعيَا فِيه الأُمُورُ وَ يَخذُلُ فِيه القَريبُ وَ البَعيدُ وَ الصِّدِّيقُ وَ يَشمَتُ فِيه العَدُوُّ أَنزَلتُهُ بِکَ وَ شَکَوتُهُ إِلَيکَ راغِباً إِلَيکَ فِيه عَمَّن سِوَاکَ فَفَرَّجتَهُ وَ کَشَفتَهُ وَ کَفَيتَنيِهِ فَأَنتَ وَليُّ کُلِّ نِعمَةٍ وَ صاحِبُ کُلِّ حاجَةٍ وَ مُنتَهَي کُلِّ رَغبةٍَ فَلَکَ الحَمدُ کَثيراً وَلَکَ المنُّ فَاضِلاً، بِنِعمَتِکَ تَتِمُّ الصَّالِحاتُ، يَا مَعرُوفَاً بِالمَعرُوفِ مَعرَوفٌ وَ يا مَن هُوَ بِالمَعرُوفِ مُوصُوفٌ أَنِلني مِن مَعرُوفِکَ مَعرَوفَاً تُغنِينِي بِهِ عَن مَعرُوفِ مَن سِواکَ بِرَحمَتِکَ يا أَرحَم الرّاحِمين.
به نام خداوند بخشنده مهربان
خداوندا؛ تو پشتيبان مني در هر غمي و اميد مني در هر شدتي، و در هر امر ناگواري که بر من فرود آيد تو پشتيبان و ساز و بر مني، چه غم ها که دل در برابر آن ها سست گشته، و چاره جويي اندک، و کارها گنگ و زبون، و به هنگام هجوم آن ها دوستان دور و نزديک دست از ياري بکشند، و دشمن زبان به ملامت گشايد، و من همه را به نزد تو آوردم، و گلايه آن ها را به تو نمودم، در حالي که درباره همه آن ها از غير تو دل بريده بودم و تنها روي دل به سوي تو داشتم، و تو همه را برطرف ساختي، و از من زدودي، و از آن ها کفايتم نمودي، پس تو اختيار دار هر نعمت، و صاحب هر حاجت، و منتهاي هر ميل و آرزويي. پس سپاس فراوان از آن توست و منّت افزون از براي توست. با نعمت تو، اعمال صالح به اتمام مي رسد، اي معروفي که به کارهاي پسنديده معروفي، و اي آن که به اعمال نيک موصوفي، از نيکي هاي خودت آن قدر به من ارزاني دار تا بدان سبب از نيکي ديگران بي نيازم سازي، به رحمت تو اي مهربان ترين مهربانان.
منابع:
1- شيخ مفيد. امالي: 273.
2- قرباني. هزار و يک حديث رضوي، ج1: 488.