احکام/ اگر بعد از نماز فهمیدیم که لباس نجس است چه حکمی دارد؟

بیتوته/ اولین شرط برای نمازگزار پاک بودن لباس آن است، و اگر کسی در حال اختیار با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.
• اگر نمازگزار فهمید لباسش نجس است:
الف: فراموش کرده بود که باید تطهیر کند و نماز خواند:
باید دوباره بخواند.
ب: بعد از نماز فهمید ( یعنی اصلا هنگام نماز متوجه نجاست نبود):
نماز او صحیح است.
ج: اگر بین نماز فهمید لباسش نجس است:
اگر برطرف کردن نجاست با حفظ حالت نماز براى او امکان ندارد و وقت هم وسعت دارد، واجب است که نماز را قطع کند و با بدن و لباس پاک آن را اعاده نماید.
• لباس نمازگزار باید پاک باشد و اگر کسى در حال اختیار با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.
• اگر کسی به علت کوتاهی کردن در فراگیری مسأله شرعی نمیدانسته نماز با بدن یا لباس نجس باطل است، و یا نمیدانسته مثلاً منی نجس است و با آن نماز خوانده، احتیاط واجب آن است که نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نماید.
• اگر کسی از روی ندانستن مسأله با بدن یا لباس نجس نماز خوانده و در فراگیری مسأله کوتاهی ننموده باشد، لازم نیست نمازش را اعاده و یا قضا نماید.
• اگر کسی یقین دارد که بدن یا لباسش نجس نیست، و بعد از نماز بفهمد نجس بوده، نمازش صحیح است.
• اگر لباس را آب بکشد و یقین یا آنچه در حکم یقین است بر پاکى آن پیدا شود و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاک نشده ، نمازش صحیح است.
• کسى که در پاک بودن بدن یا لباس خود شکّ دارد و یقین یا آنچه در حکم یقین است بر نجاست سابقه آن ندارد ، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد که بدن یا لباسش نجس بوده ، نماز او صحیح است.
آیا خواندن نماز با لباس نجس اشکال دارد؟
• کسی که در وسعت وقت مشغول نماز است، اگر در بین نماز متوجه شود که بدن یا لباسش نجس شده، و احتمال دهد که بعد از شروع در نماز نجس شده باشد در صورتی که آب کشیدن بدن یا لباس، یا عوض کردن لباس، یا بیرون آوردن آن، نماز را به هم نمی زند، در بین نماز، بدن یا لباس را آب بکشد یا لباس را عوض کند، یا اگر چیز دیگری عورت او را پوشانده، لباس را بیرون آورد. ولی چنانچه طوری باشد که اگر بدن یا لباس را آب بکشد، یا لباس را عوض کند، یا بیرون آورد، نماز به هم می خورد یا اگر لباس را در آورد برهنه می می شو، باید ـ بنا بر احتیاط لازم ـ نماز را دوباره با لباس پاک بخواند.
• کسى که در تنگى وقت مشغول نماز است، اگر در بین نماز بدن او نجس شود، و پیش از آن که چیزى از نماز را با نجاست بخواند ملتفت شود که نجس شده، یا بفهمد بدن او نجس است و شک کند که همان وقت نجس شده یا از پیش نجس بوده، در صورتى که آب کشیدن بدن نماز را بهم نمى زند، بدن را آب بکشد، و اگر نماز را بهم مى زند، باید با همان حال نماز را تمام کند و نماز او صحیح است.
• کسى که دو لباس دارد، اگر بداند یکى از آنها نجس است و نداند کدامیک آنها است، چنانچه وقت دارد باید با هر دو لباس نماز بخواند، مثلا اگر مى خواهد نماز ظهر و عصر بخواند، باید با هر کدام یک نماز ظهر و یک نماز عصر بخواند، ولى اگر وقت تنگ است با یکى از آن دو نماز بخواند و بعد از وقت با لباس دیگر یا لباس پاک نماز را به جا آورد.
• اگر فراموش کند که بدن یا لباسش نجس است، و در بین نماز یا بعد از آن یادش بیاید، چنانچه فراموشی او از روی اهمال و بی اعتنایی بوده باید ـ بنا بر احتیاط لازم ـ نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نماید، و در غیر این صورت، اگر بعد از نماز یادش بیاید لازم نیست نماز را دوباره بخواند، و اگر در میان نماز یادش بیاید به دستوری که در مسأله بعد ذکر می شود عمل کند.
• اگر خونى در بدن یا لباس خود ببیند و یقین کند که از خونهاى نجس نیست ، مثلا یقین کند که خون پشه است، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهایى بوده که نمى شود با آن نماز خواند ، نمازش صحیح است.
• اگر فردی نداند که بدن یا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده نماز او صحیح است، ولی احتیاط مستحب آن است که اگر وقت دارد، دوباره آن نماز را بخواند.