طنز/ اندرباب مشق نوشتن بچه‌های قدیم

خراسان/ تا اوایل دهه هفتاد فقط دو شبکه تلویزیونی داشتیم؛ اما همان دو شبکه بیننده داشت و یکی از عوامل اصلی مشق ننوشتن بچه‌ها بود. حتی میزگردهای اقتصادی رو هم با ولع نگاه می‌کردیم اما مشق نمی‌نوشتیم. کلاً دربرابر مشق نوشتن چنان مقاومتی داشتیم که گاهی بزرگ‌ترها ناچار می‌شدن آتاری بازی، رفتن به منزل خاله یا تماشای برنامه موردعلاقه را مشروط کنن به نوشتن مشق‌ها. برای همین تندتند می‌نوشتیم. درشت درشت تا یک صفحه پر بشه.

مهم‌ترین بخش ماجرا وقتی بود که باید یک بزرگ‌تر به ما دیکته شب می‌گفت. چون بیشتر بزرگ‌ترها حوصله نداشتن، بچه‌ها خلاقیت به خرج می‌دادن، دیکته رو از روی کتاب یا دفتر می‌نوشتن، بعد محض این‌که معلم شک نکنه یکی دوتا غلط املایی می‌ذاشتن و از یک بزرگ‌تر می‌خواستن نمره 18 یا 19 رو بنویسه و زیر تاکید کنه: «بیشتر دقت کن فرزندم». ریاضی نوشتن اما دردسر بود. چون نمی‌شد گشادگشاد و بزرگ‌بزرگ بنویسیم، برای همین یک‌دور مواردی رو که باید با مدادقرمز بود می‌نوشتیم، یک‌دور همه‌چیزهایی که با مداد سیاه بود. علوم اما دردسر عظما بود. چون باید تصاویر رو هم می‌کشیدیم.

بهترین راه استفاده از کاربن بود اما چون بیشتر مواقع ممنوع بود با کاربن خیلی کمرنگ اشکالی مثل گوش انسان و... رو می‌کشیدیم و بعد با مداد یا خودکار روش رو سیاه می‌کردیم.  

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar