سیستان در تب و تاب اربعین؛ قفل راه عشق باز میشود؟

ایمنا/ اینجا سیستان و بلوچستان است، مرز خاک و افلاک، نقطه اتصال دلهایی که از سرزمین پاکستان تا وادی کربلا، به شوق زیارت راهی میشوند، این روزها در ریمدان و میرجاوه همه چیز آماده است جز حضور زائران، موکبها برپا، دلها در تبوتاب و نگاهها دوخته شده به سفر امروز رئیسجمهور، امیدی برای باز شدن قفل راه عشق.
سیستان و بلوچستان، دیار هامون، سرزمین مهماننوازیهای بیمنت در آستانه اربعین حسینی، بوی کربلا میدهد، این استان با دو گذرگاه کلیدی میرجاوه و ریمدان به قلب تپنده تردد زائران پاکستانی تبدیل شده است، زائرانی که دل در گرو خاک کربلا دارند، اما در سالجاری دلنگران و چشمانتظار ایستادهاند.
در مرز میرجاوه که سالهاست زائران پاکستانی را به مسیر عشق میسپارد، سکوتی سنگین حاکم است، جادههای خاکخورده منتظر کاروانهای حسینیاند و موکبهایی که هر ساله به آغوش میکشند، حالا به دعایی خاموش بسنده کردهاند.
در مرز ریمدان نیز همدلی و خدمتگزاری، همچون همیشه جاری است، اما جای قدمهای زائران، هنوز خالیست، ریمدان در سالجاری آمادهتر از همیشه است، زیرساختها ارتقا پیدا کردهاند، مردم بسیج شدهاند و نهادها در آمادهباش کاملاند.
فرهاد شریفی، مسئول محور ریمدان ستاد اربعین سیستان و بلوچستان به خبرنگار ایمنا میگوید: «اربعین فقط یک مناسبت مذهبی نیست، یک نهضت تمدنیست، جایی که شیعه و سنی، فارس و بلوچ با یک پرچم واحد گرد هم میآیند.»
وی میافزاید: «ستاد اربعین استان با همکاری استانداری، دستگاههای امنیتی، هلالاحمر، سپاه، ارتش، نیروهای جهادی، و مردم منطقه، تمام تلاش خود را برای ارائه خدمات مناسب به زائران از مرز ریمدان به کار بسته است و امیدواریم در سال جاری نیز شاهد شکوهی دوچندان در این مسیر معنوی باشیم.»
و چه صحنهای زیباتر از آنکه مردم اهلسنت منطقه با تمام وجود به استقبال زائران اباعبدالله آمدهاند؟ خانههایی که تبدیل به زائرخانه شده، سفرههایی که بیمنت پهن شده و قلبهایی که برای خادمی حسین (ع) میتپد اما این بار، زائران هنوز نیامدهاند، نه برای کمبود امکانات، نه از روی خستگی، بلکه به دلیل قفلی که بر تصمیمی سیاسی خورده است.
دلهای سیستانوبلوچستان در انتظار
رضا بختیاری، دبیر ستاد اربعین استان در شبکه اجتماعی ویراستی مینویسد: «ما دلهایمان را فرش کردیم برای زائرانی که نیامدند… چراغ موکبها خاموش ماند، نفسها در سینه حبس است و چشمها هنوز به راهاند، خواهش ما از جناب آقای دکتر پزشکیان، در دیدار با مسئولان دولت پاکستان این است که از آنان بخواهند این قفل را باز کنند؛ قفلی که نهتنها راه زائران را بسته، بلکه امید دلهای مشتاق را در حصار گذاشته است.»
در همین حال، پروژههای زیرساختی نیز متوقف نشدهاند، زائرسرای امام رضا (ع) در مرز ریمدان با همت آستان قدس رضوی در حال احداث است و نوید افق روشنتری را در سالهای آینده میدهد.
همکاری بین مردم و نهادها، همان همدلی آشناست که ریشه در ایمان دارد، همان ایمان که سالهاست این استان را پیشانی افتخار میزبانی زائران کرده است، نقش استراتژیک سیستان و بلوچستان، نهتنها در جغرافیای عبور، بلکه در جغرافیای همدلیست.
این استان، تنها نقطه رسمی ورود زائران پاکستانی به خاک ایران است و هر سال، بار فرهنگی و معنوی این مسئولیت را با افتخار بر دوش میکشد، در سالجاری نیز با وجود همه موانع، بیش از ۲۰۰ هزار زائر آماده عبور بودند اما تصمیمی از آن سوی مرز، قافله را متوقف کرده است.
در این میان، چشمها به سفر رئیسجمهور دوخته شده، شاید حضور مسعود پزشکیان در پاکستان، پیام دلهای خادم و زائر را به گوش تصمیمسازان برساند.
کربلا نزدیک است، نه در کیلومترها که در دلهایی که با هر تپش، «لبیک یا حسین» را زمزمه میکنند، در سیستان و بلوچستان، جادهها منتظرند، موکبها بیدارند و مردم، بیصدا گریه میکنند برای زائرانی که نیامدند.
و اینک، امیدی هست… سفری هست… چشمی هست که چشمانتظار باشد، شاید رئیسجمهور ایران، در سفر امروز خود، صدای زائران را از پشت دیوارهای سیاست عبور دهد، در ریمدان و میرجاوه، دلهایی هست که به عشق، سنگ فرش راه شدهاند، فقط کافیست قفل این راه، با کلید محبت گشوده شود. راه کربلا باز است، فقط منتظرند زائران از آن بگذرند…