قم در سالروز رحلت پیامبر اسلام(ص) و سبط اکبرش غرق در ماتم است

ایرنا/ قم - ایرنا - همزمان با بیستوهشتم ماه صفر، شهر قم از نخستین ساعتهای صبح جمعه حال و هوای غم و ماتم به خود گرفت و حضور گسترده هیاتها، دستههای عزاداری و زائران ایرانی و غیرایرانی جلوهای از اندوه ُمت اسلامی را در فقدان رسول اعظم(ص) و شهادت سبط اکبرش امام حسن مجتبی(ع) به نمایش گذاشت.
به گزارش خبرنگار ایرنا، خیابانهای منتهی به حرم مطهر حضرت معصومه(س) از بامداد روز جاری میزبان دستههای عزاداری بود که با سینهزنی و زنجیرزنی و حمل بیرقها و پرچمهای سیاه، مصیبت ارتحال پیامبر اسلام(ص) و غربت امام حسن مجتبی(ع) را یادآور شدند.
فضای شهر عطرآگین از دود اسپند و نوای مرثیهخوانان بود، در مسیر حرکت دستهها، مواکب مردمی با شور فراوان از عزاداران پذیرایی میکردند و نذورات گوناگون همچون چای داغ، شربت، خرما و غذاهای نذری بین مردم توزیع میشد.
حضور کودکان و نوجوانان در کنار بزرگترها و همراهی آنان در حمل پرچمها و تابوت نمادین امام دوم شیعیان، نشان از تداوم فرهنگ عزاداری و انتقال آن به نسلهای آینده داشت.
در مراسم عزاداری علاوه بر حضور پرشمار مردم قم، با حضور شیعیان و مسلمانانی از کشورهای مختلف همراه بود؛ طلبهها و دانشجویان جامعهالمصطفیالعالمیه که از دهها کشور جهان در قم مشغول تحصیلاند، دوشادوش مردم ایران در دستههای عزاداری حضور داشتند و با نوحهخوانی به زبانهای گوناگون، اندوه فقدان پیامبر(ص) و شهادت امام حسن(ع) را بازگو کردند.
صحنها و رواقهای حرم بانوی کرامت نیز مملو از جمعیتی بود که با اشک و آه زیارتنامه پیامبر اکرم(ص) و امام حسن مجتبی(ع) را زمزمه میکردند، بسیاری از زائران در گوشههای صحنها مشغول قرائت قرآن و ادعیه بودند و فضای حرم با صدای روضهخوانان، حال و هوای خاصی پیدا کرده بود.
در هر گوشه از شهر، نمادهای عزاداری همچون علمها، نخلهای چوبی و پرچمهای عزا برافراشته بود و صدای سنج و طبل دستههای عزاداری در کوچهها و خیابانها طنینانداز بود.
همزمان با حرکت دستههای عزاداری در سطح شهر، آیینها و مجالس سوگواری ویژهای نیز در بیوت مراجع تقلید و حسینیه امام خمینی(ره) دفتر رهبر معظم انقلاب برپا شد، و با حضور اقشار گوناگون مردم، طلبهها، فضلا و شخصیتهای سیاسی و مذهبی و انجام نوحهخوانی، سینهزنی و قرائت زیارتنامهها، فضای معنوی ویژهای در این محافل شکل گرفت.
علمای برجسته و مسوولان مذهبی با بیان احادیث و روایتهای مربوط به رحلت پیامبر اکرم و شهادت امام حسن مجتبی، اهمیت زنده نگه داشتن سیره اخلاقی و عبادی خاندان نبوی را برای امت اسلامی تشریح کردند.
شهر مقدس قم در صبح بیستوهشتم صفر جلوهای تمامعیار از سوگ و ماتم امت اسلامی شد؛ سوگی که در آن مردمان ایران و عاشقان خاندان پیامبر(ص) از سراسر جهان، با اشک و عزاداری یاد رسول اکرم(ص) و سبط اکبرش امام حسن مجتبی(ع) را زنده نگاه داشتند.
گفتنی است در روز رحلت پیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی (ع) مراسم عزاداری بعد از نماز عصر با سخنرانی حجتالاسلاموالمسلمین مؤمنی، و مداحی سید مصطفی میرداماد درحال برگزاری است، در مراسم عزاداری قبل از اذان مغرب حجتالاسلام سید احمد میردامادیان سخنرانی و مجتبی فیاضی زیارت حضرت رسول (ص) و زیارت آل یاسین را قرائت خواهد کرد.
مراسم عزاداری شام رحلت پیامبر (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) جمعه بعد از نماز مغرب و عشا با سخنرانی آیتالله سید مهدی میرباقری و مداحی سید رضا نریمانی دنبال می شود.
آیین عزاداری شب شهادت امام رضا(ع) شنبهشب با سخنرانی آیتالله میرباقری و مداحی ابوذر بیوکافی، نیایش صبحگاهی روز شهادت با سخنرانی حجتالاسلام سید علی طباطبایی، مراسم عزاداری قبل از اذان ظهر با سخنرانی حجتالاسلام احمد قاسمی، مداحی حمید طیبی و شرح آیات توسط حجتالاسلام روحالله راسل، و مراسم بعد از نماز عصر با سخنرانی حجتالاسلاموالمسلمین مؤمنی و مداحی علی حبیبزاده برگزار میشود.
مراسم عزاداری عصر شهادت با سخنرانی حجتالاسلام سید احمد میردامادیان و مداحی حسین فروغی و مراسم عزاداری شام شهادت با سخنرانی آیتالله میرباقری و مداحی حنیف طاهری برگزار خواهد شد.
حضرت محمد مصطفی(ص)، پیامبر بزرگ اسلام، در سال ۵۷۰ میلادی (عامالفیل) در مکه متولد شد، ایشان در چهل سالگی به پیامبری برانگیخته شد و با دعوت به توحید، عدالت و اخلاق، مسیر تاریخ بشریت را تغییر داد.
پیامبر اسلام پس از ۲۳ سال رسالت، امت اسلامی را بنیان نهاد و جامعهای نوین بر پایه ایمان و اخلاق ساخت، و در سال یازدهم هجری قمری در مدینه رحلت فرمود و در جوار مسجدالنبی به خاک سپرده شد.
امام حسن مجتبی(ع)، نخستین فرزند امام علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) و دومین پیشوای شیعیان، در نیمه ماه رمضان سال سوم هجری در مدینه دیده به جهان گشود.
آن امام همام به بردباری، کرامت و سخاوت شهره بود و پس از شهادت امیرالمومنین در سال ۴۰ هجری قمری، به امامت رسید.
دوران امامت ایشان مصادف با فشارها و فتنههای گسترده امویان بود و سرانجام در سال ۵۰ هجری قمری به دست معاویه و با زهر به شهادت رسید.
پیکر مطهر امام حسن مجتبی (ع) در قبرستان بقیع مدفون شد، اما حتی در تشییع و دفن نیز با مظلومیت و تیراندازی دشمنان روبهرو گردید.