فریاد در سکوت؛ آرزوی اشتغال پایدار ناشنوایان خراسان شمالی

ایرنا/ بجنورد- ایرنا- صدای امید و تلاش در سکوت زندگی ناشنوایان خراسان شمالی بلندتر از هر حرفی به گوش می‌رسد؛ اما مهم‌ترین آرزوی این قشر، یافتن شغلی پایدار است تا سکوتشان به زندگی مستقل و باعزت تبدیل شود.

به گزار ایرنا، آرزوها و امیدها در گوشه‌های خاموش زندگی ناشنوایان خراسان شمالی به سختی شنیده می‌شوند؛ آرزوهایی که گاه تنها یک شغل ساده است، اما برای این قشر، رسیدن به آن شغلی پایدار مانند عبور از کوهی بلند و صعب‌العبور است.

---

بازار

---

ناشنوایان استان، حتی با مدرک کارشناسی، با پشتوانه استعداد و انگیزه، به دنبال فرصتی هستند تا خود را اثبات کنند؛ اما محدودیت‌ها و موانع مسیرشان را دشوار کرده است.

زهرا، دختر ۲۸ ساله بجنوردی، سال‌ها تلاش کرد تا با وجود ناشنوایی در مسیر تحصیل باز نماند؛ وی با پشتکار فراوان توانست مدرک کارشناسی حسابداری بگیرد، اما حالا بزرگ‌ترین چالش زندگی‌اش، یافتن شغل مناسب است.

زهرا می گوید: بارها در آزمون‌های استخدامی شرکت کردم، اما یا ظرفیت کافی نبود یا سهمیه سه درصد معلولان نادیده گرفته شد. امروز تنها آرزویم داشتن شغلی پایدار است تا بتوانم روی پای خودم بایستم.

این روایت تنها نمونه‌ای از زندگی نزدیک به سه هزار ناشنوای خراسان شمالی است؛ زن و مردی که در سکوت، رویای استقلال و عزت نفس را دنبال می‌کنند.

آن‌ها صدایی ندارند، اما هر حرکت و تلاششان فریادی است برای شنیده شدن؛ اشتغال پایدار برای این قشر، تنها یک نیاز اقتصادی نیست، بلکه دریچه‌ای به سوی زندگی مستقل و امیدبخش است؛ دریچه‌ای که اگر باز شود، سکوتشان به صدای توانمندی و شکوفایی تبدیل خواهد شد.

سرپرست اداره کل بهزیستی خراسان شمالی، می‌گوید: اشتغال مهم‌ترین چالش ناشنوایان است. بیشترین مراجعه‌کنندگان به دستگاه‌های دولتی، کسانی هستند که تحصیلات دانشگاهی دارند اما هیچ دریچه‌ای برای ورود به بازار کار نمی‌یابند.

محمدرضا کاظم‌زاده ادامه می دهد: دستگاه‌های دولتی سهمیه سه درصدی استخدامی معلولان را دارند، اما حتی این سهمیه نیز گاهی در پیچ و خم مجوزها و بوروکراسی گم می‌شود.

وی می‌افزاید: به ناشنوایان توصیه می‌کنیم از تسهیلات و وام‌های کم‌بهره برای ایجاد کسب‌وکار شخصی استفاده کنند تا بتوانند خوداشتغالی و استقلال اقتصادی داشته باشند.

سرپرست اداره کل بهزیستی خراسان شمالی می گوید: هدف ما این است که تنها با پول و وام، زندگی آن‌ها را نجات ندهیم، بلکه فرصت پایدار برای رشد و توانمندی فراهم کنیم.

هر روز، برخی از ناشنوایان با حسرت به جمعیت شاغل نگاه می‌کنند و آرزو دارند که صدای درون خود را به جامعه منتقل کنند؛ صدایی که در سکوتشان نهفته است و گاه درک نمی‌شود.

خدمات حمایتی اداره کل بهزیستی، از مشاوره گرفته تا کاشت حلزون و آموزش مهارت‌های زندگی، تلاش می‌کند بخشی از این خلا را پر کند.

سال گذشته، ۱۲ نفر از ناشنوایان استان کاشت حلزون دریافت کردند، هزینه‌ای معادل ۱۲۰ میلیون ریال برای هر نفر، اما این تنها آغاز مسیر زندگی بهتر است.

علت شایع ناشنوایی در استان، ازدواج‌های خانوادگی و رواج فامیلی است و هنوز بسیاری از خانواده‌ها با این واقعیت مواجه هستند.

با وجود غربالگری ۱۱ هزار و ۶۰۰ نوزاد ۶ ماه تا سه سال در سال گذشته، هنوز هزاران کودک و نوجوان در معرض عدم شناسایی به موقع هستند؛ فرصتی که می‌تواند سرنوشت آن‌ها را تغییر دهد.

اکنون ۲ هزار و ۹۹۲ ناشنوا و کم‌شنوا زیر پوشش اداره کل بهزیستی استان هستند که ۲ هزار و ۸۰۰ نفر از آن‌ها مستمری دریافت می‌کنند. اما پول و مستمری تنها بخشی از نیاز آن‌هاست؛ دغدغه واقعی ناشنوایان، شنیده شدن، دیده شدن و توانمند شدن است.

در هر نگاه و هر لبخند ناشنوا، قصه‌ای از مقاومت و امید نهفته است. هر سکوت، صدای بلند تلاش، انگیزه و اراده‌ای است که می‌خواهد جامعه‌ای بهتر و فرصتی عادلانه برای اشتغال و زندگی مستقل بسازد.

شاید جهان نشنود، اما این بی‌صداها، با امیدشان، در سکوت فریاد می‌زنند: ما می‌توانیم و می‌خواهیم توانمند باشیم.