وداع با خورشید قرآن مشهد؛ پیکر استاد «سرشور خراسانی» در خاک آرام گرفت

ایرنا/ جامعه قرآنی کشور در سوگ از دست دادن یکی از برجستهترین و دلسوزترین خادمان خود، استاد «غلامعباس سرشور خراسانی»، غرق در ماتم شد.
این معلم و مؤلف پیشکسوت قرآن کریم که دههها از عمر پربرکت خود را وقف ترویج و آموزش کلام وحی کرده بود، در روزهای نخستین سال تحصیلی جدید دعوت حق را لبیک گفت و داغی عمیق بر دل شاگردان و دوستداران قرآن گذاشت.
غلامعباس سرشور خراسانی، متولد اواخر دهه ۳۰، از پیشکسوتان نامآشنای عرصه قرآن در مشهد مقدس به شمار میرفت. او با تلاشی بیوقفه و عشقی بیکران به قرآن، شاگردان بسیاری را تربیت کرد که امروز هر یک در جایگاههای مختلف قرآنی و فرهنگی کشور به فعالیت مشغولند و میراثدار راه و روش او هستند.
پیکر آن مرحوم با حضور جامعه قرآنی و دوستداران این حوزه تشییع و در آرامستان خواجهربیع آرام گرفت.
یادگاری از جنس نور،میراث ماندگار یک عمر تلاش خالصانه
یکی از درخشانترین یادگارهای این استاد فرزانه، تأسیس مؤسسه «آموزش تربیت حضرت خدیجه(س)» است.
این مؤسسه با تمرکز بر سه محور اساسی «همسرداری»، «تربیت کودک» و «تربیت مربی»، نقش بیبدیلی در ترویج آموزههای قرآنی و سبک زندگی اسلامی ایفا کرده و همچنان منشأ خیر و برکت است.
پیشگام در آموزش قرآن ابتدایی
اما شاید یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین خدمات استاد سرشور خراسانی، تلاشهای مجدانه او در نهادینه کردن آموزش روخوانی قرآن در پایه اول ابتدایی باشد.
او که در دهههای 60 و اوایل 70 به مدت 16 سال در پایه اول ابتدایی مشهد به تدریس مشغول بود، با روشی نوین، روخوانی قرآن را به خردسالان میآموخت.
با پیگیریهای بیوقفه او و حمایتهای ارزشمند استاد مهندس مسعود وکیل و مدیران وقت سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی، این شیوه تدریس به ثمر نشست و از سال تحصیلی ۷۷-۱۳۷۶، درس قرآن به صورت رسمی در جدول ساعات درسی دوره ابتدایی کشور قرار گرفت و اجرایی شد.
این اقدام تحولی عظیم در نظام آموزش و پرورش کشور ایجاد کرد و هزاران دانشآموز را از همان سالهای ابتدایی زندگی با کلام الهی آشنا ساخت.
فریاد یک دغدغهمند واقعی
استاد سرشور خراسانی حتی پس از بازنشستگی نیز دست از فعالیت و دغدغهمندی برای قرآن برنداشت؛ او که مقیم مشهد مقدس شده بود، با هزینه شخصی در جلسات برنامهریزی و تألیف کتابهای درسی سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی حضور مییافت و با بیان نکات علمی و تربیتی، افقهای روشنی را پیش روی نظام تعلیم و تربیت کشور ترسیم میکرد.
درباره استاد غلامعباس سرشور خراسانی میتوان گفت که با «رفتنش درس قرآن غریبتر» شد؛ او در روزگاری که قرآن در نظام آموزشی با چالشهایی روبرو بود، با رفتنش این درس و یاران و باورمندان قرآن را تنهاتر از آنچه بود، گذاشت.
وی معتقد بود که آموزش عمومی قرآن در کشور باید موضوعیت داشته باشد و شروع از تدبر در آموزش عمومی قرآن را توصیه میکرد. او از این گلایه داشت که در حال حاضر، آموزش عمومی قرآن بیشتر جنبه ابزاری برای نخبهگزینی و قهرمانگرایی پیدا کرده است.
امید است که جامعه قرآنی کشور و به ویژه وزارت آموزش و پرورش، قدرشناسی لازم را از این استاد فرزانه و افکار و روشهای آموزشی وی به عمل آورند و راه او را در ترویج و تعمیق فرهنگ قرآنی ادامه دهند.
یاد و خاطره این خادم مخلص قرآن، برای همیشه در اذهان و قلوب دوستداران کلام وحی جاودانه خواهد ماند.