«حافظ» در تئاتر شهر سمنان قدم زد

ایرنا/ سمنان - ایرنا - تئاتر شهر سمنان صحنهای شد برای حضور ناپیدای شاعری که قرنهاست بیهیاهو در جان ایرانیان قدم میزند؛ دف نواخت، تنبور گریست، واژهها برخاستند و حافظ در هوای قومس، از غبار تاریخ بیرون آمد تا با غزلهایش، شب را به روشنی برساند.
به گزارش ایرنا، در شبی که هوا طعم پاییز گرفته بود و مهر بیست و چهارمین روز خود را به حافظ بخشیده بود، تئاتر شهر سمنان آکنده از عطر واژهها و طنین غزل شد؛ جایی که شعر با آوای تلاوت قرآن آغاز شد و جانها با سرود ملی در سکوتی حماسی ایستادند تا به احترام لسانالغیب، حافظ شیرازی، گرد آیند.
اینجا شب نخست از فصل جدید سلسلهشبهای فرهنگی و ادبی قومس بود؛ محفلی که شعر و موسیقی، ادب و اندیشه، در آن در آغوش هم نشستند و حافظ، میهمان شب سمنان شد.
آغاز امید شبهای فرهنگی
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی سمنان در آیین هفته گرامیداشت لسان الغیب حافظ شیرازی نوید داد: فصل جدید شبهای فرهنگی و ادبی قومس از این پس، هر ماه برگزار خواهد شد و هفته گرامیداشت حافظ از ۱۶ تا ۲۵ مهر در سراسر استان، از سمنان تا دامغان، از گرمسار تا شاهرود، در قالب برنامههای هنری، پژوهشی، رسانهای و فرهنگی امتداد مییابد.
سید رسول موسویاننژادیان افزود: در شبهای فرهنگی رویکردی نو با مشارکت هنرمندان استانی و چهرههای ملی که هدف آن، گسترش روح فرهنگ در لایهلایه زندگی مردم است.
حافظخوانی و حضور شاعران دیروز و امروز
با این نوید خوش، محفل به استقبال شعر رفت و شاعرانی از نسل امروز و دیروز سمنان بر صحنه آمدند.
حمید عرب عامری، نیره کاشی، میتراسادات دهقانی و اسماعیلپور، هر یک غزلی به رسم خود خواندند، اشعاری که در آن، شور جوانی با سایهی حافظ گره میخورد، و حاضران بیاختیار، دستِ تحسین برهممیزدند.
حافظ نماد هوش ایرانی
و آنگاه، صحنه به عبدالجبار کاکایی شاعر و ترانهسرای برجسته کشور در آیین بزرگداشت حافظ شیرازی در سمنان سپرده شد و او حافظ را نهتنها شاعر اندیشه و عشق، که نماد هوش و ذکاوت ایرانی اعلام کرد و گفت: لسانالغیب شاعری است که توانست فلسفه خیام را در شعر بپروراند و روح تفکر خیامی را ذوقی و شاعرانه کند.
کاکایی اظهار کرد: همانگونه که فردوسی تجلی احساسات ملی و میهنی است و سعدی نماینده اخلاق و فصاحت، حافظ آینه درون ایرانی است؛ انسانی که در برابر سختیها گاه با انفعالِ هوشمندانه و گاه با رندی و طنز رفتار میکند.
وی افزود: حافظ نماد رفتاری است که در تاریخ ما ریشه دارد؛ نوعی تیزهوشی ایرانی که میان قدرت و مردم، میان اخلاق و سیاست، میان عقل و عشق، راهی میانه برمیگزیند.
او تصریح کرد: در شعر حافظ بیش از هر چیز واژه «رند» تکرار میشود، واژهای که جوهره همین بینش هوشمندانه است.
نه تصوف خشک و نه تفکر عقلگرای فلسفی
این شاعر نامآشنا با اشاره به تاثیر جریانهای عرفانی بر شعر حافظ گفت: حافظ در میانه تصوفِ خشک زاهدانه و تفکر عقلگرای فلسفی ایستاد.
وی ادامه داد که حافظ از تلفیق این دو، شعری آفرید که در آن انسانِ راندهشده زمینی، به عاشقی الهی بدل میشود.
چرا امروز به انسان سالم نیاز داریم، نه انسان کامل؟
کاکایی با بیان اینکه حافظ انسان کاملی نیست، اما کاملاً انسان است، خاطرنشان کرد: جامعه امروز بیش از هر زمان به انسانهای سالم نیاز دارد، نه انسانهای کاملِ دستنیافتنی.
وی همچنین به نقش سعدی و حافظ در گسترش زبان فارسی اشاره کرد و گفت: درهمآمیختن واژههای فارسی و عربی در آثار این دو، موجب پویایی زبان و غنای فرهنگی شده است؛ چراکه زبان موجودی زنده است و گسترش آن به تعامل با دیگر زبانها وابسته است.
به گفتهی او، شعر حافظ روایت احوال ایرانیان در طول تاریخ است؛ شعری که از دل جامعه برخاسته و همچنان در جان مردم زنده است.
موسیقی، همنفس شعر
و مگر میتوان شعر باشد و موسیقی نباشد؟ آوای دلنواز تنبور و دف فضای سالن را به طرب آورد و صدای ساز، کلمات حافظ را به پرواز درآورد و جانها را از عطر موسیقی سیراب کرد؛ همانگونه که کلام، دل را آرام میکند، نغمه آن را میرباید.
حرمت پیشکسوتان و حضور ریشهها
در ادامه، یاد پیشکسوتان شعر و ادب گرامی داشته شد؛ بزرگان شعر دیار قومس که سالها بر تربیت ادبی این خطه سایه افکندهاند و صحنه به آنان سپرده شد تا شعر بخوانند، و تجلیل شوند؛ چراکه آیینها زنده نمیمانند، مگر به احترامِ ریشهها.
تفأل به دیوان؛ رسم دیرین
و در لحظهای نمادین، تفألی به دیوان حافظ زده شد، تفالی که با غزل معروف: «ما ز یاران چشم یاری داشتیم...» آغاز شد؛ و چه نیکو، این یاری از سوی مردم و هنرمندان سمنان در شب حافظ نمایان بود.
کاکایی، اینبار با شعر
در پایان، عبدالجبار کاکایی باز به صحنه بازگشت؛ نه برای سخن، که برای شعر.
صدایش با واژه همراه شد تا آخرین شعلههای شبی شاعرانه را در دل حاضران روشن نگه دارد.
آیینهداران، تجلیل شدند
و چه حُسن ختامی زیباتر از اینکه از پیشکسوتان عرصه فرهنگ و شعر سمنان در قالب طرح «آیینهداران» تجلیل شد.
طرحی که بناست در ادامه نیز به احترام این بزرگان، هر ماه جان تازه بگیرد.