کوهنورد کرمانشاهی که ۹ قله ۸۰۰۰ متری را فتح کرده است

فارس/ هیمالیانورد کرمانشاهی گفت: تا الان ۹ تا از ۱۴ قله هشت هزار متری جهان را صعود کردهام و تا زمانی که زنده و توانمند باشم، کوهنوردی را ادامه میدهم.
۲۹ مهرماه روز ملی کوهنورد است. این روز به یاد مجید رضازاده، کوهنورد شیرازی که در حین صعود به قله دماوند جان باخت، انتخاب شد. پس از این حادثه، هیئتهای کوهنوردی کشور با برگزاری نظرسنجی، ۲۹ مهر را به عنوان روز ملی کوهنورد برگزیدند تا یاد و راه او و دیگر کوهنوردان گرامی داشته شود.
همین بهانهای شد تا با محمدرضا شهلایی، کوهنورد کرمانشاهی و هیمالیانورد و مربی با سابقه فدراسیون کوهنوردی، درباره این روز و زندگی پر از تجربهاش گفتوگو کنیم.
محمدرضا شهلایی متولد ۱۳۳۸ است و از اوایل دهه ۶۰، زمانی که دانشجو بود، وارد دنیای کوهنوردی شد. شهلایی درباره آغاز مسیرش، میگوید: از دوره دانشجویی با صورت حرفهای کوه آشنا شدم و خیلی زود وارد فعالیتهای فدراسیون شدم، بهخصوص در رشتههای یخنوردی و سنگنوردی. سالها مربی بودم و در تمام کشور کار کردم تا اینکه کمکم مسیر کوهنوردی حرفهای را در پیش گرفتم.
این کوهنورد پرافتخار کرمانشاهی با افتخار ادامه میدهد: تا الان ۹ تا از ۱۴ قله هشت هزار متری جهان را صعود کردهام. برای من کوهنوردی فقط یک ورزش نیست، بلکه یک سبک زندگی است. کوه، یک دنیای متفاوت است؛ جایی که باید با شرایط سخت مثل سرما و گرما، خطرات و فشارهای جسمی و روانی کنار بیایی. به همین دلیل کوهنوردی یک رشته کاملاً تخصصی و آموزشی است که باید با دقت و تجربه پیش رفت.
وی در مورد اهمیت آموزش، تأکید میکند: بسیاری از مشکلات و مخاطرات وقتی به وجود میآید که افراد بدون آموزش و دانش کافی وارد کوهنوردی میشوند. خوشبختانه امروز باشگاهها و فدراسیونها آموزش خوبی ارائه میدهند، اما هنوز هم باید خیلی کار کنیم. خاطرات تلخ زیادی داشتیم؛ از امداد و نجات گرفته تا جابجایی جسد در ارتفاعات. اینها همه نشان میدهد که کوهنوردی حرفهای نیازمند دانش، نظم و دقت بالا است.
سپس با لحنی پر از احساس به خاطرهای از سال ۲۰۱۲ اشاره میکند: سال ۲۰۱۲، وقتی روی قله اورست ایستادم، یکی از بزرگترین لحظات زندگیام بود. آن لحظه قابل وصف نیست؛ احساس میکنی به رویاهات نزدیک شدهای و تمام مسیر درست بوده است. وقتی روی قله هستی، فکر میکنی به تمام سختیها، تلاشها و موفقیتها و این حس بینظیر را با هیچ چیز دیگری نمیتوان عوض کرد.
شهلایی در پایان درباره آینده و انگیزهاش، میگوید: تا زمانی که زنده و توانمند باشم، کوهنوردی را ادامه میدهم. این راه، راه من است و دلم میخواهد همیشه فعال و پرانرژی بمانم. کوهها همچنان مرا میخوانند و من هم دوست دارم تا وقتی توان دارم، به آنها پاسخ بدهم.