
رازهای معماری و نظامی دره بهرام چوبین درهشهر

ایسنا/ دانشآموخته دکترای باستانشناسی پیش از تاریخ گفت: بررسی آثار باقیمانده در تنگه بهرام چوبین نشان میدهد که این منطقه نهتنها محل سکونت طبقات مختلف اجتماعی بوده، بلکه با ساختارهای دفاعی و آبرسانی پیشرفته، نقش مهمی در راهبردهای نظامی و زیستی ایفا کرده است.
حبیبالله محمودیان در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: دره بهرام چوبین در فاصله چهارده کیلومتری جنوب شرق درهشهر واقع شده و در این تنگه آثار متعددی وجود دارد که مهمترین آنها شامل پل و سد بهرام چوبین، دژ و قلعه، غار و سکونتگاه، اتاق دیدهبانی در ارتفاعات جانبی و حوضچههای سنگی است، موقعیت طبیعی منطقه و دیوارههای سنگی دره، آن را بهصورت دژی مستحکم و استراتژیک درآورده است.
وی خاطرنشان کرد: در این دره که رفتوآمد از پایین به قسمت بالای آن به سختی امکانپذیر است، دو مجموعه آثار در فاصله دو رشته موازی جانبی وجود دارد. بافت معماری و تأسیسات باقیمانده نشان میدهد که احتمالاً یک قسمت اشرافنشین و قسمت دیگر مربوط به طبقات پایینتر بوده است، نمونههایی از سفالهای لعابدار و بدون لعاب، از نوع سفالهای قرمز قطور و نخودی منقوش و نیز انواعی از سفالهای سبز و فیروزهای در این منطقه به چشم میخورد.
دانشآموخته دکترای باستانشناسی پیش از تاریخ توضیح داد: پل و سد بهرام چوبین در مدخل ورودی به دره ساخته شده و دارای دو دهنه کوچک و یک دهنه بزرگ است. قسمت عمده دهنه بزرگ به مرور زمان ویران شده اما دهنههای کوچکتر که از سنگ و گچ ساخته شدهاند، هنوز باقی ماندهاند. این پل تنها راه ارتباطی ساکنان دژ بوده و احتمالاً در این محل سدی برای هدایت آب ایجاد شده است.
محمودیان تشریح کرد: در ارتفاع پانصد متری نقطهی جنوبی دره، آثار دیوار و اتاقهای دیدهبانی مشاهده میشود، مساحت یکی از اتاقهای دیدهبانی سه و نیم متر، عرض دیوار باقیمانده یک و نیم متر و طول آن حدود هفتاد متر است همچنین آثار پلههای تراشیدهشده به صورت مارپیچ و ساده بر روی سنگهای بزرگ داخل تنگه دیده میشود.

وی یادآور شد: اتاقهای مسکونی در محدوده زمینهای کموسعت در حد فاصل صخرههای تنگ بهرام چوبین قرار دارند. آثار متعددی از اتاقهای تو در تو و مربعشکل در دو قسمت شرقی و غربی این دره از گذشته برجای مانده که بخشی از آنها نمایان است و در مواردی طاقچههای این منازل مسکونی قابل تشخیص است.
این باستانشناس گفت: آثار یک قلعه بزرگ در داخل تنگه و در کنار صخرههای عظیم آن دیده میشود که به صورت چند طبقه ساخته شده است، نوع معماری قلعه، طاقها و طاقچههای ساختمان و موقعیت قرار گرفتن این محوطه در تنگه، حاکی از آن است که احتمالاً قلعه شاهنشین بوده، اما بر اثر حفاریهای غیرمجاز آسیب دیده است.
محمودیان ادامه داد: در محدوده قلعه، آثاری از حوضچههای پلکانی بر روی صخرههای قلعه مشاهده میشود این حوضچههای زیبا به وسیله جویهای کندهشده و سوراخهایی به یکدیگر متصل شدهاند علاوه بر آن، دو حوضچه دیگر در استراحتگاه تابستانی قلعه برای استفاده از آب ساخته شده است.
انتهای پیام










