پنیر تالشی؛ عطر شیر و مه در میراث کوهستانهای گیلان
ایرنا/ در دل کوهستانهای مهآلود تالش، جایی که بوی شیر تازه با نسیم سرد ییلاق در هم میآمیزد زنان روستا هنوز همانند نیاکانشان پنیر میبندند؛ پنیری سفید و خوش عطر که «پنیر تالشی» نام دارد و طعمش روایتگر میراثی کهن از زندگی ساده و اصیل مردم این سرزمین برای هزاران هزار گردشگریست که سالانه تالش گیلان را در صدر مقاصد سفرشان قرار می دهند.
پنیر تالشی تنها یکی از خوراکیهای سالم و خوشمزه گیلان است که تجربهای بینظیر از جنگلهای گیلان و کوهستانهای سرسبز این خطه از شمال ایران است؛ خریدن و چشیدن این محصول، قطعا سفری متفاوت را به دل فرهنگ و سنتهای گیلان به یادگار خواهد گذاشت و نشان میدهد که چگونه غذا، فرهنگ و گردشگری میتوانند به هم پیوند خورده و تجربهای فراموشنشدنی برای گردشگران رقم بزند.
این فرآورده لبنی گیلان کاملا پایبند به روشهای سنتی با استفاده از شیر تازه دامهای محلی تهیه میشود و با طعمی ویژه و عطری برخاسته از طبیعت زیبای کوهستانهای تالش، نمادی از اصالت، فرهنگ، ذوق و سبک زندگی مردم این دیار است؛ پنیر تالشی، محصولی کم نظیر است که علاوه بر طعم و عطر منحصر به فرد، بخشی از فرهنگ غذایی تالش زبانان بشمار میرود و میتواند تجربهای دلنشین از گردشگری غذایی را به ارمغان آورد.
گوسنده پنیر؛ پنیر گوسفندی تالش
بهار فصلی است که زنان تالشی پنیر محلی میگیرند؛ فصل زاد و ولد گوسفندان؛ زنان پس از دوشیدن گوسفندان در نوبتهای صبح و عصر، شیر را از صافی پارچهای یا توری نازک عبور میدهند و بر شیر گرم تازه مایه پنیر اضافه میکنند.
این پنیر که یکی از محبوب ترین لبنیات این منطقه است همچنان پایبند به روشهای کاملا سنتی و مخصوص تهیه و عرضه میشود؛ شیر که دَلَمِه بست(شیری که بعد از مایه زدن بسته شود) آنرا جمع میکنند؛ مایعی که از این روش بدست میآید در کاسهای فلزی جمع کرده و خمیر بدست آمده را با فشار دست شکل میدهند.
آب خمیر که کاملا کشیده شد تنها پنیری باقی میماند که بینمک و لطیفتر است؛ اما پنیری که به آن نمک میزنند را در حلبهای فلزی و یا پوست گوسفند و بز برای نگهداری طولانی مدت و استفاده در فصل زمستان نگهداری میکنند.
پنیر تالشی را فقط از شیر گوسفند تهیه نمیکنند گرچه پنیری که از از شیر این حیوان تهیه میشود طعمی لذیذتر دارد و از شیر گاو، بز و گاومیش نیز تهیه میشود.

















