سکوت مسئولان و تکرار تراژدی انفجار و سوگ در جنوب کرمان

فارس/ در حالی که جادههای جنوب کرمان هر روز شاهد حادثهای تازهاند، تردد سوختکِشها همچنان بیمهار ادامه دارد. فعالیت غیرقانونی سوختبران نهتنها جان خودشان بلکه امنیت صدها راننده و خانوادههای بیگناه را تهدید میکند.
در سالهای اخیر، استان کرمان و بهویژه مناطق جنوبی آن به صحنهی تصادفات خونینی تبدیل شده که عامل اصلی بسیاری از آنها خودروهای حامل سوخت قاچاق هستند.
وانتهای فرسودهای که مخازن غیرایمن بر آنها نصب شده، در جادهها همچون «بمبهای متحرک» حرکت میکنند و با کوچکترین لغزش، فاجعهای انسانی رقم میزنند.
تنها در آخرین حادثه در محور صولان به رمشک، انحراف به چپ یک دستگاه نیسان حامل سوخت منجر به برخورد با دو خودروی پژو و پراید شد؛ تصادفی که با انفجار و آتشسوزی همراه شد و جان ۱۳ نفر را گرفت.
صحنهای هولناک که بخشی از واقعیت همیشگی جادههای جنوب کشور را بازتاب میدهد.با وجود تکرار چنین فجایعی، هنوز اقدام مؤثری برای مهار این بحران صورت نگرفته است. نه نظارت دقیقتری بر تردد این خودروها وجود دارد، نه زیرساختهای ایمنسازی جادهها تکمیل شده، و نه برای معیشت ساکنان مناطق مرزی و روستاهای محروم جایگزینی پایدار تعریف شده است.
کارشناسان حوزه ایمنی جادهای تأکید میکنند که ریشه مشکل فراتر از فقر یا بیکاری است. ضعف سیستم نظارتی و ناکارآمدی طرحهای مقابله با قاچاق سوخت، سبب شده تا این خودروها آزادانه در محورهای اصلی تردد کنند و گاه حتی پلیس و دستگاههای متولی نیز ابزار کافی برای برخورد مؤثر با آنان در اختیار ندارند.
از سوی دیگر، نگاه نادرست برخی از مردم منطقه به سوختکِشی به عنوان «راه درآمد آسان» باعث شده این چرخه خطرناک همچنان ادامه یابد.فعالیتی که نهتنها برخلاف قانون است، بلکه در بسیاری از موارد به قیمت جان شهروندان عادی تمام میشود. همانها که نه قاچاقچیاند و نه متخلف؛ فقط در مسیر خانه، کار یا مدرسه در رفتوآمدند.
در حالی که مردم هر روز خبر تازهای از آتش، انفجار و سوگ میشنوند، واکنش مسؤولان عمدتاً در حد اعلام تأسف باقی مانده است. هیچ طرح جدی و فراگیر برای کنترل این بحران ارائه نشده و وعدههای قبلی مبنی بر ایجاد اشتغال جایگزین نیز همچنان روی کاغذ مانده است.تراژدی سوختکِشها، زخم کهنهای است بر پیکر جنوب کرمان؛ زخمی که با بیتوجهی و بیبرنامگی عمیقتر میشود.
سوختبران مجرماند و قانون باید با آنها برخورد کند، اما مسئولانی که با سکوت و تعللشان راه را برای تداوم این وضعیت باز گذاشتهاند نیز در برابر جانهای از دسترفته مسؤولاند. هر روز تأخیر در اصلاح ساختار نظارت، توسعه معیشت جایگزین و ایمنسازی جادهها، یعنی گام دیگری بهسوی فاجعهای تازه.
















