کمبود سیمان ساخت‌وساز در فارس را به اغما برد

طی چهار سالی که از دولت دوازدهم گذشته است همواره در فارس بر این موضوع تاکید شده تا استان به عنوان استانی پیشرو در تمامی عرصه‌ها و شاخص‌های اقتصادی تبیین شود و برخی نیز در تلاش بوده تا مشکلات موجود در فارس را نادیده بگیرند.
همانگونه که همواره تمامی مسائل تئوری در حوزه‌های مختلف نظیر اقتصاد، سیاست و غیره در جریان زندگی واقعی به صورت کامل محقق نمی‌شود پس نمی‌توان انتظار داشت که تنها با تاکید و شعار پیشرو بودن انتظاری خلاف واقع از جریان موجود استان وجود داشته باشد.
مدت‌ها استاندار فارس در تلاش است تا در جلساتی که با محوریت اقتصاد و ایجاد اشتغال تشکیل می‌شود نسبت به ترغیب مدیران در راستای ایجاد کسب و کار، سرمایه گذاری، ایجاد شغل و غیره اقدام کند اما بر اساس آخرین گزارشی که در کشور انتشار یافته است فارس در دو معیار میزان صدور مجوز برای راه اندازی کسب و کار و همچنین میانگین زمانی صدور مجوز در جایگاه‌های نامناسب و در انتهای لیست قرار گرفته است.
بر پایه این گزارش در استان فارس فقط ۴۸ درصد از درخواست‌ها منجر به صدور مجوز شده که متأسفانه کمترین درصد را در کشور کسب کرده است و استان ایلام با ۷۴ درصد در کشور پیشتاز است.
البته زمان صدور مجوز جهت راه اندازی کسب و کار در استان فارس ۴۰ روز و استان ایلام ۱۳ روز است و در بین تمام استان‌ها استان ایلام اول و استان فارس در انتهای جدول است.
بر پایه این گزارش که توسط نهادهای رسمی کشور تولید و منتشر شده است فارس اصلاً جایگاه مناسبی در کشور ندارد و انتظار رکود در چرخه اقتصاد فارس انتظاری واهی و خلاف واقع نیست.
در عین حال رکود در اقتصاد فارس به تمامی زیرشاخه‌های اقتصادی استان لطمه‌های شگرفی وارد کرده و باعث شده تا روند ساخت مسکن به عنوان یکی از شتاب دهندگان حوزه اشتغال با رکود همراه شود.
اخیراً فارس نیز به جمع استان‌هایی پیوسته که مصائب تأمین سیمان دامن گیر ساخت و ساز مسکن و دیگر پروژه‌های عمرانی شده است.

دلالی و افزایش مصرف
معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری فارس گفت: از جمله دلایلی که برای کاهش میزان سیمان در بازار استان فارس با وجود ۱۰ کارخانه تولید سیمان اشاره کرد می‌توان به دلالی، افزایش صادرات به کشورهای هدف و افزایش مصرف اشاره کرد.
محمود رضایی اظهار کرد: ظرفیت اسمی تولید سیمان در فارس روزانه بین ۱۲ تا ۱۳ هزار تن و تولید برخی کارخانه‌های سیمان استان روزانه ۲ تا سه هزار تن و نیاز استان ۱۰ هزار تن است.
وی اضافه کرد: برخی از واحدهای تولید کننده در فصل‌های سرد سال میزان دریافتی آنان از گاز به علت افزایش مصارف خانگی کاهش میابد که این موضوع نیز در کاهش میزان تولید این واحدها نقش داشته اما برخی از این واحدها نیز در حال بروز سازی و عیب‌یابی هستند که این دو عامل می‌تواند نقش تعیین کننده‌ای در میزان تولیدات واحدهای صنعتی داشته باشد.
معاون استاندار فارس در حالی علت کمبود سیمان در بازار را کاهش میزان گاز و اورهال عنوان می‌کند که با توجه به اطلاعات کسب شده از واحدهای تولید کننده سیمان در استان فارس بخش قابل توجه‌ای از این واحدها در زمستان نسبت به اورهال کردن سیستم‌ها خود اقدام کرده بودند.
او در ادامه به تغییر الگوی مصرف سیمان در استان فارس نیز اشاره کرد و با بیان اینکه افزایش قیمت فولاد و آهن منجر به گرایش فعالان حوزه ساختمان به سمت استفاده از اسکلت بتنی شده است، گفت: ساخت و ساز با اسکلت بتنی با این فرض که مصالح سنگی و سیمان معمولاً آسان‌تر از سایر مصالح در دسترس و هزینه اجرای اسکلت فلزی بالاتر است، رواج یافته و بنابراین برای کارفرمایانی که به دنبال کاهش هزینه در ساخت هستند اسکلت بتنی گزینه مناسب‌تری محسوب می‌شود و استقبال از این شیوه، منجر به افزایش مصرف سیمان شده است.
وی در پایان به نقش دلالان نیز اشاره کرد و گفت: سودجویان بازار نسبت به خرید میزان قابل توجه‌ای از سیمان اقدام کرده‌اند و این افراد در تلاش هستند تا با افزایش قیمت سیمان و یا سایر مصالح ساختمانی سودهای قابل توجه‌ای از این محل کسب کنند.

عدم پاسخ گویی شفاف صمت فارس در خصوص سیمان
معاون بازرسی سازمان صمت استان فارس خبر از ایجاد پرونده تخلف واحدهای تولید کننده سیمان تحت عناوین احتکار، گران فروشی و عرضه خارج از شبکه به ارزش ۱۴ میلیارد و ۸۶۸ میلیون ریال خبر داده و پرونده واحدهای متخلف جهت صدور رأی به اداره کل تعزیرات حکومتی ارجاع داده شد.
با توجه به تمامی پتانسیل‌هایی که در استان فارس در خصوص تولیدات محصولات صنعتی وجود دارد این انتظار دور از واقعیت نیست که فارس بتواند با تأمین نیاز داخلی نسبت به رفع نیاز کشور و پس از آن صادرات محصولات به سایر کشورها اقدام کند.
اما سیاست‌های نادرست مدیریتی در بخش خصوصی، دولتی و حمایتی موجب شده تا بسیاری از واحدهای تولیدکننده عطای تولید را به لقای بازارهای داخلی ببخشند و تمامی تلاش خود را در راستای بهره‌گیری از ظرفیت‌های بازارهای جهانی به کار گیرند اما چه سود که دیگر بازار داخلی از بین رفته و ارز حاصل از صادرات نیز به کشور باز نمی‌گردد.