ویژگی‌های مسکن در ۳ کشور پیشرفته آسیایی

ايسنا/ هر کشوري براي زندگي، شرايط و قوانين خاصي دارد. براي مثال سازندگان آپارتمان در کره جنوبي خانه‌هايي مي‌سازند که براي خانواده ايده‌آل جهت زندگي باشد. ساخت و ساز در کشورهاي مختلف بر اساس قوانين خاصي انجام مي‌شود و هر کشوري بسته به فرهنگ و اصول خاص خود، ساختمان‌هايش را مي‌سازد. کره جنوبي کره جنوبي به عنوان يکي از بهترين مناطق براي زندگي در جهان مطرح است، کشور پيشرفته‌اي که اقتصاد در آن به سرعت از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ رشد داشته است و تعادل درآمد در اين کشور مشاهده مي‌شود. کره جنوبي از برخي جهات از ژاپن پيشي گرفته است. معماري ساختمان‌ها و مجتمع‌هاي آپارتماني در اين کشور بسيار زيبا هستند. کره جنوبي بر نهاد خانواده تاکيد دارد و طراحي آپارتمان‌ها اين موضوع را منعکس مي‌کنند. سازندگان به جاي اينکه به دنبال سود حداکثري باشند، سعي در ارائه بهترين شرايط زندگي براي افراد دارند. آپارتمان‌ها معمولا ۱۵ تا ۳۰ طبقه هستند و فصاهاي باز در آنها بسيار است، تمامي واحدها، گرمايش از کف و اتصالات با تکنولوژي پيشرفته دارند. متراژ آپارتمان‌ها در اين کشور از ۴۰ متر با يک اتاق خواب تا بيش از ۳۰۰ متر با ۶ اتاق خواب متفاوت است. بيشتر اين آپارتمان‌ها در محدوده ۸۰ تا ۲۰۰ متر مربع هستند و ۲۰ تا ۳۰ درصد متراژ به فضاي بالکن اختصاص داده شده است. از آنجايي‌که خانواده براي کره جنوبي بسيار حائز اهميت است، کودکان تا زماني که ازدواج نکرده‌اند از خانواده جدا نمي‌شوند و بنابراين، آپارتمان‌هاي بزرگ کاربرد بيشتري دارند. البته خانه‌هاي سنتي در کره يک طبقه هستند و گرمايش آنها از کف است. اولين مجموعه آپارتماني اين کشور در سال ۱۹۵۸ ساخته شد، اما زياد مورد توجه قرار نگرفت. مجتمع آپارتماني که از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۴ ساخته شد(Mapo) و انقلابي را ايجاد کرد شامل ۱۰ ساختمان ۶ طبقه بود. متراژ آپارتمان‌ها ۳۰ تا ۵۰ متري و تعداد افرادي که تمايل به زندگي در طبقات پنجم وششم را داشتند بسيار اندک بودند. در سال ۱۹۹۰ تنها ۲۲.۹ درصد از خانواده‌هاي کره‌اي در آپارتمان زندگي مي‌کردند، تا سال ۲۰۰۵ اين تعداد بيش از دو برابر شد و ۵۲.۵ درصد از خانواده‌ها آپارتمان‌نشين شدند. در حال حاضر اين تعداد در حال افزايش است. بسياري از شهرهاي کره جنوبي به همراه شهرهاي چين، نماي يکنواختي براي ساختمان‌ها دارند. در آپارتمان‌هاي اين کشور، اتاق نشيمن، اتاق ناهارخوري و آشپزخانه در مرکز آپارتمان قرار دارد و اتاق خواب‌ها در گوشه‌ها قرار گرفته‌اند. استاندارد کف تا سقف، ۲.۷ متر است و با سقف کاذب، ارتفاع سقف حدود ۲.۴ متر مي‌شود. درها نزديک به سقف قرار دارند و همه آپارتمان‌ها داراي بالکن هستند. ژاپن ژاپن، يکي از بهترين مکان‌ها براي زندگي است. اقتصاد اين کشور پس از جنگ جهاني دوم رشد کرده است، اما از دهه ۱۹۹۰ اين رشد آرامتر شده است. اين کشور از پيشرفته‌ترين اقتصادهاي جهان است، اما به عنوان يکي از زشت‌ترين کشورهاي توسعه يافته معرفي شده است. معماري در اين کشور بسيار ساده بوده و آسمان‌خراش‌ها در مرکز شهر و ساختمان‌هاي متراکم در اين کشور بسيار ديده مي‌شود. تعداد زيادي کابل نيز در خيابان‌ها مشاهده مي‌شوند. خيابان‌هاي باريک با عرض چهار متر که هيچ پياده‌رويي ندارند و گاهي به علت خطوط برق مسدود مي‌شوند نيز از ويژگي‌هاي اين کشور است. دو اتومبيل به صورت موازي در اين خيابان‌ها نمي‌توانند عبور کنند. ظاهرا هيچ قانوني براي حداقل فاصله بين ساختمان‌ها وجود ندارد؛ از ۵۰ سانتي‌متر شروع مي‌شود، اما بيشتر خانه‌ها حداقل دو متر با يکديگر فاصله دارند. متوسط اندازه خانه در ژاپن ۹۵ متر مربع است. مسکن دولتي در ژاپن، از سال ۱۹۹۵ ساخته شده که براي افراد فقير در نظر گرفته شده است. اين آپارتمان‌ها قرار است که تخريب و آپارتمان‌هاي مدرن و مجهز جايگزين آنها شوند. آپارتمان‌هاي معمولي، ۶۰ متر با دو اتاق خواب و يا ۸۰ متر با سه اتاق خواب هستند، اما بررسي‌ها نشان داده است که آپارتمان‌هاي کوچک سه متري که شامل يک تخت تاشو و سرويس بهداشتي مشترک است هم در اين بلوک‌ها ديده مي‌شود. بيشتر خانه‌ها از چوب ساخته شده و ۸۰ درصد آنها کمتر از ۳۰ سال قدمت دارند. ساختمان‌هاي چوبي مجاز به داشتن حداکثر دو طبقه هستند. هنگ‌کنگ بسياري از افراد، هنگ‌کنگ را بزرگترين شهر جهان مي‌دانند، اما بيشتر به عنوان يک مکان توريستي به آن نگاه مي‌کنند و شرايط زندگي در اين کشور را خوب نمي‌دانند. فرودگاه بين‌المللي اين کشور بر روي يک جزيره مصنوعي ۱۲ کيلومتر مربعي ساخته شده است. چهار پل معلق، پنج تونل زيرآبي و همچنين گران‌ترين املاک و مستغلات در اين کشور وجود دارد. آمار دقيق در مورد ميانگين اندازه آپارتمان در دسترس نيست، اما آپارتمان‌ها از دهه ۱۹۸۰ به ۳۰ تا ۴۰ متر مربع کاهش يافته و سپس به ۴۰ تا ۵۰ متر مربع رسيده‌اند. کارشناسان عنوان کردند بيش از ۹۰ درصد از خانواده‌هاي هنگ‌کنگي امروزه در خانه‌هاي کوچکتر از ۶۵ متر مربع زندگي مي‌کنند. روستاها در هنگ‌کنگ هم آپارتماني بوده و بيشتر ساختمان‌ها دو تا چهار طبقه هستند. البته دولت، حداکثر تراکم ساختمان در روستاها را به سه طبقه محدود کرده است، اما به علت کمبود جا، طبقه چهارم هم ساخته شده است و گاهي طبقه پنجم هم در اين مناطق ديده مي‌شود. عرض خيابان‌هاي روستايي به اندازه يک و نيم متر است و هر روستا يک پارکينگ مشترک دارد. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد