رودر رو با صاحبخانه های بی رحم!
خراسان/ اگر خودت را «خبرنگار» معرفي کني و از يک صاحبخانه بپرسي چرا مبلغ اجاره را اين قدر زياد افزايش داديد، همين که نگويد «به شما هيچ ربطي ندارد»، در نوع خودش يک موفقيت بزرگ است. موفقيتي که البته براي اين گزارش کم پيش مي آيد و اگرچه به آن ها اطمينان مي دهم قرار نيست اسم و رسم و نشانه اي از شما درج شود اما باز هم کمتر حاضر مي شوند پاسخ گوي يک خبرنگار باشند. در عين حال به سراغ چند صاحبخانه رفتم که حتي در همين شرايط سخت اقتصادي باز هم حاضر نشده اند با مستاجر راه بيايند.به طور قطع افزايش اجاره مطابق با درصدي از تورم با چاشني انصاف دور از انتظار نيست اما اين جا ما به سراغ صاحبخانه هايي رفتيم که منصفانه عمل نکردند اگرچه در همين روزها هم تعداد مالکان با انصاف و بخشنده کم نيست.
1- 25 ميليون افزايش پول پيش! تا اول تير اجاره براي يک واحد ۶۰ متري داخل کوچه دو متري که پارکينگ هم ندارد، پنج ميليون پيش با 800هزار تومان اجاره ماهانه بوده است. مستاجر مي گويد: «اين واحد رو سال قبل براي مادرم اجاره کردم ولي امسال صاحبخانه گفت ۳۰ تومان رهن و يک تومان اجاره.» از مستاجر مي خواهم که شماره تماس آقاي صاحبخانه را در اختيارم بگذارد. با اين صاحبخانه تماس مي گيرم و در ابتدا مي گويد من صاحبخانه نيستم چه کسي شماره من را به شما داده است؟! با کمي صحبت و جلب اعتمادش خودش شروع به گفت وگو مي کند. صحبتش را با يک «جمله فلسفي!» آغاز مي کند که چندان متوجه نکته اش نمي شوم. مي گويد: «ببين آقاجان! زندگي به مردم فشار مياره و مالک هم به مستاجر». همان طور که گفتم من اين جمله فلسفي آقاي صاحبخانه را درک نکردم اما با ادامه حرف ها، او انگيزه اش را اين گونه توجيه مي کند: «الان من خودم هرچي بخوام بخرم نسبت به سال قبل 10 برابر شده. نشده؟ مثلا حبوبات بوده کيلويي 5-6 تومن، الان شده 26-27 تومن. من حقوقم دو ميليونه و يک تومانش ميره براي قسط هام و يک تومان برام باقي مي مونه. خب حالا شما مي گي من چکار کنم؟» مي پرسم، حالا نمي شد اجاره امسال رو کمتر تعيين مي کرديد؟ به هرحال اين سختي براي همه هست و براي مستاجرها بيشتر... آقاي صاحبخانه که بعيد مي دانم درآمد ماهانه اش آن طور که مي گويد فقط دو ميليون باشد، پاسخ مي دهد: «ببين آقاجان! من نبايد پاسخ بدم، دولت بايد براي اين وضعيت پاسخ بده. من هم اگه مجبور نباشم نمي گيرم. تازه من براي اين که فشار روي مستاجر نياد، پول رهن رو بردم بالا که نخواد هر ماه اجاره سنگين بده...»نمي دانم از نظر اين صاحبخانه با افزايش يک باره 25 ميليون به مبلغ پيش و احتساب اجاره ماهانه يک ميليون تومان چگونه مي شود که به مستاجر فشار نيايد؟ به هرحال اين سوالي است که احساس مي کنم با هر پاسخ اين صاحبخانه قانع نخواهم شد. 2- مشتري دارم... با صاحبخانه اي ديگر تماس مي گيرم که براي واحد 150 متري اش که پيش از اين 120 ميليون پول پيش و يک ميليون تومان اجاره مي گرفته است، براي اجاره جديد دوميليون و800 هزار تومان به مبلغ اجاره اضافه کرده است. ابتدا خودم را مشتري جا مي زنم و پس از دريافت مشخصات آپارتمان، مي گويم: شما امسال دوميليون و800هزار تومان به اجاره اضافه کرديد، به نظرتون اين مبلغ زياد نيست؟ پاسخ اين صاحبخانه را که با غرور و تبختر حرف مي زند ، مي شنوم: «همين الان 5-6 نفر مشتري داره که براي قولنامه عجله دارن و مي خوان که زودتر قولنامه بنويسن ولي چون مستاجر هنوز تخليه نکرده قولنامه ننوشتيم، حالا شما چي مي گي؟!» براي اين که به پاسخم برسم خودم را معرفي مي کنم و مي گويم من خبرنگار هستم و فقط مي خواهم بدانم يک صاحبخانه مثل شما چگونه اين مبلغ را تعيين مي کند، او تماس را قطع مي کند و البته از اين که صداي پرغرورش را بيشتر نشنيدم خوشحال مي شوم. او در همان لحظات کوتاه در ذهنم شبيه يک ديو آمد. 3- دولت براي خودش مي گويد با اين تماس هايم متوجه مي شوم که صاحبخانه هاي بي رحم را کلا مي توان به دو گروه تقسيم کرد، آن هايي که فقط جيب خودشان برايشان مهم است و هيچ دليلي جز منفعت طلبي ندارند و آن هايي که براي اين بي رحمي، دليل دارند اگرچه دليل من درآوردي و بي منطق. يکي از اين صاحبخانه هاي بي منطق موردي است که وقتي مستاجر به او مي گويد، دولت اعلام کرده مالکان در شهرهاي بزرگ اجاره را 20 درصد افزايش دهند، مي گويد: «دولت بريه خودش مگه» (با لهجه مشهدي). تلاش من هم براي گفت وگو با اين مستاجر به نتيجه نمي رسد چون پاسخ آقاي مستاجر يک کلام است، «دولت بريه خودش مگه» و يعني من به عنوان صاحبخانه هرکار دلم بخواهد انجام مي دهم و قانون و انصاف هم کشک. 4- صاحبخانه مودب اما بي رحم! آخرين صاحبخانه گزارشم، صاحبخانه اي مودب اما تقريبا بي رحم است. از فردي که نشاني اش را گرفتم، گفت: اجاره قبل اين آپارتمان 80متري 10ميليون پول پيش و 700هزارتومان اجاره ماهانه بوده است که حالا 50ميليون پول پيش و دوميليون اجاره تعيين شده است. با صاحبخانه تماس مي گيرم و مي گويم اين مقدار افزايش منطقي است؟ مودبانه پاسخم را مي دهد:« بعيد مي دانم واحدي با اين امکانات را بتوانيد ارزان تر پيدا کنيد. تازه من براي مبلغ پيش راه مي آيم و کم مي کنم. ضمن اين که من خودم در مرکز شهر دنبال خونه هستم و اجاره ها به همين شکله. تازه واحد من تميز هست و امکانات خوبي داره...»در تمام گفت وگوهايم در مي يابم که انصاف چه نعمت بزرگي است که برخي از ما که اصطلاحا «آدم» هستيم فاقد آنيم. به ويژه در شرايط کنوني که شيوع کرونا، به شکل گسترده اي باعث کاهش درآمد و افزايش هزينه ها شده است، اين نبود انصاف و رحم به ديگران خصوصا به محرومان بيشتر به چشم مي آيد و تلخ تر آن جاست که ببيني يک صاحبخانه صاحب چند خانه و مغازه است و همچنان براي يک تومان و دوزار بيشتر حرص مي زند و چقدر اين «آدم ها!» حال به هم زن هستند...