ايسنا / اينکه امروز به هزار زور و ضرب قيمت خودرو را 10 تا 20 درصد کاهش دهيم و باز هم پرايد 10 تا 20 ميليوني را وارد بازار کنيم، يعني هنوز بر مدار تفکرات پيشين رفتار کردهايم. يعني فقط داريم تلاش ميکنيم صنعت خودرويمان بچرخد؛ ولو آنکه در سطوح کيفي پايين و قيمتي بالا قرار داشته باشد. اگر صنعت خودروي ما ميخواهد در کلاس جهاني قرار بگيرد، در درجه اول لازم است که از انحصار درآيد.
فردا نيوز نوشت :در شرايطي که وضعيت خودروسازي ما در سالهاي اخير در قالب گلخانهاي قرار داشته است و اين صنعت در تکاپوي توليد محصولات داخلي و ملي خويش دست و پا ميزند، امروز شاهد جهشهاي قيمتي در عرصه خودروهاي داخلي هستيم. زماني که ارز جهش صعودي پيدا کرد و چالش خاصي را در اقتصاد کشورمان به وجود آورد، کالاهاي مختلف و صنايع گوناگون دچار تغيير و تحولات ناشي از اين فشار شدند. کالاهاي مختلف با ارزبريهاي متفاوت همه به سمت چند برابر شدن قيمتي حرکت کردند و اين يعني گران شدن کالاها و خدمات که بر اساس صعود قيمت ارز طبيعي نيز مينمايد.اما صنعت خودروسازي کشور در چند ماههي اخير نشان داد که آنقدرها استقلال صنعتي نيافته است. پرايد 10 ميليون توماني امروز قريب به 20 ميليون تومان معامله ميشود و اين يعني حتي سادهترين و پيش پا افتادهترين خودروي داخلي ما نيز توان مقابله را نداشته و جايگاه خودروسازي ما به اين مرزها رسانده است. فارغ از حساب و کتابهاي اقتصادي و آمارهاي معمول، ذکر دو نکته ماهيتي در اين بين اهميت دارد.صنعت خودروسازي ما با توجه به ماهيت غير رقابتي آن در عرصه کلان، فقط نگاه درون کشوري داشته است (اگر صادرات محدود و معدود را ناديده بگيريم) و تمام تلاش آن اين بوده است که صنعت خودروسازي را محدود به توليدات ملي براي مردم کشورمان کند. حال آنکه همين نگاه محدود فعلي، حادثه اين چنيني را رقم ميزند و باعث ميشود که خودروساز داخلي کشور فقط براي تأمين خودرو در مرزهاي داخلي نيز دچار چالش شود، چراکه آمال و غايت آن همين مرزهاست.
اگر نگرش فرامرزي ميداشتيم و براي توليد جهاني خودرو برنامهريزي ميکرديم، جايگاه امروزمان اينگونه نبود. خودروسازي ملي ما به سمند و تيبا محدود است و مردم ما هنوز از 206 و ريو و مگان و امثال آنها که توليد داخل هستند اما ماهيت غير ايراني دارند به عنوان خودروي مطلوب ياد ميکنند؛ اين قياس يعني حتي در کشور خودمان هم نتوانستيم مردم را راضي نگه داريم.ميزان پيشرفت و تعالي يک صنعت به ميزان برنامهريزي و نگرش آن است و حالا که خودروسازي ما نگرش جهاني نداشته است، چنين وضعيتي براي آن تصوير ميگردد. امروز، فنر نگهداشته شده انحصار براي خودروسازي داخلي با جهش ارزي آنچنان در ميرود که نياز و خلأهاي بيش از پيش صنعت را آشکار مينمايد.از سوي ديگر به نظر ميرسد که تداوم روند گلخانهاي براي خودروسازان ما، کار را از قبل هم بدتر ميکند. ما از ورود آزاد خودروهاي خارجي که به وضوح کيفيت و ساخت مطلوبتري دارند، ممانعت ميکنيم و اين يعني امتياز بيشتر به خودروساز داخليمان که بتواند در بازارهاي داخلي، خودروي توليدياش را به قيمت پايينتري و در فضاي غير رقابتي با خودروهاي خارجي به فروش برساند. تلاش براي انحصار خودروسازي کشور سالهاست که ادامه دارد و معلوم نيست چه زماني اين انحصار قابل برداشتن است. زماني ميتوانيم ادعا کنيم که صنعت خودروسازي داخلي ما موفق است که دست کم مردم خودمان در شرايط رقابتي، آن را ترجيح بدهند و به سمت خودروي ايراني روي بياورند. امري که امروز فقط در شرايط انحصار خودروي داخلي و از سر اکراه واجبار براي مردم کشورمان محقق شده است.
راهکارهاي امروزي خودروسازي که در کشور چه در دولت و چه در مجلس مطرح ميشود، موقتي است و براي آينده خودرسازي ايراني دردي را درمان نميکند. ما در صنعت خودروسازي نياز به پرش داريم. اينکه امروز به هزار زور و ضرب قميت خودرو را 10 تا 20 درصد کاهش دهيم و باز هم پرايد را مثلا به قيمت 14 ميليون روانه بازار کنيم، يعني هنوز بر مدار تفکرات پيشين رفتار کردهايم. يعني فقط داريم تلاش ميکنيم صنعت خودرويمان بچرخد؛ ولو آنکه در سطوح کيفي پايين و قيمتي بالا قرار داشته باشد. راه رهايي از اين وضعيت، طراحي هدفمند، کلان و بلندمدت يک پرش استراتژيک است. اگر صنعت خودروي ما ميخواهد در کلاس جهاني قرار بگيرد، در درجه اول لازم است که از انحصار درآيد و البته اين مسأله، هزينهها و فشارهاي زيادي را به صنعت خودروسازي تحميل خواهد کرد؛ اما به مرور، توسط ماهيت فضاي رقابتي انگيزهسازي ويژهاي براي اين صنعت ممکن ميشود و اين يعني ما خواهيم توانست صنعت خودرو را از بلاتکليفي امروزي آن درآوريم. راهکارها و چگونگي جهش و طراحي يک پرش در صنعت خودرو خارج از اين بحث است، اما صورت مسأله بهبود صنعت خودور، يک پرش لازم دارد. از دولت فعلي که گذشت. آيا دولت بعد حاضر خواهد شد که بپرد؟!