پرکارترین آهنگساز سینمای دفاع مقدس/ سازهایی که با نغمه جنگ کوک شد

بر همين اساس گروه هنر خبرگزاري مهر همزمان با فرارسيدن «هفته دفاع مقدس» در ادامه ديگر پروژه‌هاي مناسبتي و موضوعي خود که طي ماه‌هاي اخير متناسب با مناسبت‌هاي تاريخي، مذهبي و ملي به آن پرداخته در پرونده‌اي ويژه به بررسي کارنامه و فعاليت تعدادي از آهنگسازان برگزيده سينماي ايران در حوزه سينماي دفاع مقدس و سينماي مقاومت خواهد پرداخت.

در ششمين روايت از اين سلسله گزارش که با عنوان «آهنگسازان شاخص سينماي جنگ و دفاع مقدس» در اختيار مخاطبان قرار داده مي‌شود، به بررسي و معرفي اجمالي آثار و فعاليت‌هاي محمدرضا عليقلي از آهنگسازان معتبر موسيقي کشورمان مي‌پردازيم که قطعاً بخش زيادي از موسيقي سينماي دفاع‌مقدس و مقاومت مرهون تلاش‌ها و کوشش‌هايي است که او به همراه تعدادي ديگر از هم نسلانش در اين عرصه رقم زده‌اند.

محمدرضا عليقلي آهنگسازي که در سينماي دفاع مقدس يک مولف است

محمدرضا عليقلي هنرمندي داراي شناسنامه مشخص است و مخاطب حرفه‌اي با شنيدن آثارش به طور کامل متوجه هنرنمايي او مي‌شود؛ اين امتيازي است که براي هر آهنگسازي به‌دست نمي‌آيد و تنها از آن يک هنرمند مولف مي‌تواند باشد. عليقلي ۱۵ بار نامزد دريافت سيمرغ بلورين بهترين موسيقي متن فيلم شده است و ۵ مرتبه توانسته عنوان آهنگساز برگزيده اين رويداد را از آن خود کندو اين دستاورد نمي‌تواند نشات گرفته از شانس و اقبال براي آهنگسازي در قد و قامت محمدرضا عليقلي باشد.

محمدرضا عليقلي که طي هفته‌هاي گذشته از او آلبوم پوئم سمفونيک «آب تشنه» توسط مرکز موسيقي حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي پيش روي مخاطبان قرار گرفته است، در سال ۱۳۳۹ در تهران متولد شد. او از ۱۴ سالگي زير نظر وانکونايدنف بلغاري نوازندگي ساز ترومبون را آغاز و از همان دوران علاقه‌مندي‌هايش به آهنگسازي را نشان داد و پس از طي مراحل مختلف آموزشي در حوزه موسيقي ساخت موسيقي براي تئاتر و چند سريال تلويزيوني را آغاز کرد.

«رهايي – ۱۳۶۱» به کارگرداني رسول صدرعاملي، «بازخواني يک جنايت – ۱۳۶۲» به کارگرداني محمدعلي سجادي، «ياد – ۱۳۶۳» به کارگرداني عباس شيخ بابايي، «ميلاد- ۱۳۶۳» به کارگرداني ابوالفضل جليلي، «بهار – ۱۳۶۴» به کارگرداني ابوالفضل جليلي، «تنوره ديو- ۱۳۶۴» به کارگرداني کيانوش عياري، «خط پايان – ۱۳۶۴» به کارگرداني محمد علي طالبي، «شهر موش‌ها- ۱۳۶۴» به کارگرداني محمد علي طالبي و مرضيه برومند، «مدار بسته – ۱۳۶۴» به کارگرداني رحمان رضايي، «بي پناه – ۱۳۶۵» به کارگرداني عليرضا داود نژاد، «تصويرآخر- ۱۳۶۵» به کارگرداني مهدي صباغ زاده، «جدال – ۱۳۶۵» به کارگرداني محمد علي سجادي، «تحفه ها- ۱۳۶۶» به کارگرداني ابراهيم وحيدزاده، «جهيزيه‌اي براي رباب- ۱۳۶۶» به کارگرداني سيامک شايقي، «خارج از محدوده – ۱۳۶۶» به کارگرداني رخشان بي اعتماد، «شرايط عيني – ۱۳۶۶» به کارگرداني احمدرضا گرشاسبي، «گنج – ۱۳۶۶» به کارگرداني محمد علي سجادي، «محموله – ۱۳۶۶» به کارگرداني سيروس الوند، «گلنار- ۱۳۶۷» به کارگرداني کامبوزيا پرتوي، «ستاره و الماس – ۱۳۶۷» به کارگرداني سيامک شايقي، «پاتال و آرزوهاي کوچک – ۱۳۶۸» به کارگرداني مسعود کرامتي، «آخرين مهلت – ۱۳۶۸» به کارگرداني پرويز تاييدي، «بازي تمام شد – ۱۳۶۸» به کارگرداني مهدي صباغ زاده، «پول خارجي – ۱۳۶۸» به کارگرداني رخشان بني‌اعتماد، «دزدعروسک ها – ۱۳۶۸» به کارگرداني محمدرضا هنرمند، «مشق شب – ۱۳۶۸» به کارگرداني عباس کيارستمي، «حکايت آن مرد خوشبخت – ۱۳۶۹» به کارگرداني رضا حيدرنژاد، «بدوک – ۱۳۷۰» به کارگرداني مجيد مجيدي، «خانه خلوت – ۱۳۷۰» به کارگرداني مهدي صباغ زاده، «خمره – ۱۳۷۰» به کارگرداني ابراهيم فروزش، «دندان طلا- ۱۳۷۰» به کارگرداني حسين فردرو، «سهند دريا – ۱۳۷۰» به کارگرداني حسين فردرو، «مدرسه پيرمردها – ۱۳۷۰» به کارگرداني سيد علي سجادي حسيني، «خطا – ۱۳۷۰» به کارگرداني محمدرضا سرهنگي، «مرغابي وحشي – ۱۳۷۰» به کارگرداني مسعود کرامتي، «مرغ و همسايه – ۱۳۷۰» به کارگرداني عباس احمدي مطلق، «نرگس – ۱۳۷۰» به کارگرداني نرگس آبيار، «نياز- ۱۳۷۰» به کارگرداني عليرضا داود نژاد برخي آثار سينمايي هستند که در دهه شصت توسط عليقلي آهنگسازي شده‌اند.

از اوايل دهه هفتاد به بعد هم عليقلي با ساخت موسيقي فيلم‌هاي «مريم و ميتيل – ۱۳۷۱» به کارگرداني فتحعلي اويسي، «راز چشمه سرخ – ۱۳۷۱» به کارگرداني سيد علي سجادي حسيني، «چکمه – ۱۳۷۱» به کارگرداني محمد علي طالبي، «حمله خرچنگ‌ها – ۱۳۷۱» به کارگرداني پرويز تاييدي، «تيک تاک – ۱۳۷۲» به کارگرداني محمد علي طالبي، «روياي نيمه شب تابستان – ۱۳۷۲» به کارگرداني داريوش مودبيان، «کلاه قرمزي و پسرخاله – ۱۳۷۳» به کارگرداني ايرج طهماسب، «منطقه ممنوعه – ۱۳۷۳» به کارگرداني رضا جعفري، «کوچه و موزه – ۱۳۷۳» به کارگرداني کاظم بلوچي، «سالهاي بي‌قراري – ۱۳۷۳» به کارگرداني مسعود نوابي، «عاشقانه – ۱۳۷۴» به کارگرداني عليرضا داود نژاد، «بازگشت از بودا پست» به کارگرداني رامبد لطفي، «تعطيلات تابستاني – ۱۳۷۴» به کارگرداني فريدون حسن پور، «پدر – ۱۳۷۴» به کارگرداني مجيد مجيدي، «معجزه خنده- ۱۳۷۵» به کارگرداني يدالله صمدي، «رواني – ۱۳۷۶» به کارگرداني داريوش فرهنگ، «جان سخت – ۱۳۷۶» به کارگرداني علي اکبرثقفي، «مهره – ۱۳۷۶» به کارکرداني محمد علي سجادي، «تنها – ۱۳۷۶» به کارگرداني علي قوي‌تن، «مرد عوضي – ۱۳۷۷» به کارگرداني محمدرضا هنرمند، «شوخي – ۱۳۷۸» به کارگرداني همايون اسعديان، «تکيه بر باد- ۱۳۷۸» به کارگرداني داريوش فرهنگ، «مثلث آبي – ۱۳۷۸» به کارگرداني هادي صابر، «بازيگر- ۱۳۷۸» به کارگرداني محمد علي سجادي، «موميايي ۳ – ۱۳۷۸» به کارگرداني محمدرضا هنرمند، «مردباراني – ۱۳۷۸» به کارگرداني ابوالحسن داودي، «دارا وندار- ۱۳۷۸» به کارگرداني فريدون حسن پور، «زيرنور ماه – ۱۳۷۹» به کارگرداني رضا ميرکريمي، «شب‌هاي تهران – ۱۳۷۹» به کارگرداني رضا ميرکريمي، «ياد و يادگار – ۱۳۷۹» به کارگرداني مصطفي رزاق کريمي، «آواز قو – ۱۳۷۹» به کارگرداني سعيد اسدي خود را به عنوان يک آهنگساز صاحب سبک تثبيت مي‌کند.

«نگين – ۱۳۸۰» به کارگرداني اصغر هاشمي، «نان و عشق و موتور هزار – ۱۳۸۰» به کارگرداني ابوالحسن داودي، «دختر شيريني فروش – ۱۳۸۰» به کارگرداني ايرج طهماسب، «اينجا چراغي روشن است- ۱۳۸۱» به کارگرداني رضا ميرکريمي، «قدمگاه – ۱۳۸۲» به کارگرداني محمد مهدي عسگر پور، «شاه خاموش- ۱۳۸۲» به کارگرداني همايون شهنواز، «معادله – ۱۳۸۲» به کارگرداني محمد درمنش، «مارمولک – ۱۳۸۲» به کارگرداني کمال تبريزي، «خيلي دور – خيلي نزديک – ۱۳۸۳» به کارگرداني رضا ميرکريمي، «مرزي براي زندگي – ۱۳۸۳» به کارگرداني رضا اعظميان، «خوابگاه دختران – ۱۳۸۳» به کارگرداني محمد حسين لطيفي، «سرخي سيب کال – ۱۳۸۴» به کارگرداني محمد علي طالبي، «تقاطع – ۱۳۸۴» به کارگرداني ابوالحسن داودي، «زير درخت هلو – ۱۳۸۴» به کارگرداني ايرج طهماسب، «حس پنهان – ۱۳۸۵» به کارگرداني مصطفي رزاق کريمي، «اقليما – ۱۳۸۵» به کارگرداني محمد مهدي عسگرپور، «شب – ۱۳۸۶» به کارگرداني رسول صدرعاملي، «به همين سادگي – ۱۳۸۶» به کارگرداني رضا ميرکريمي، «پرچم‌هاي قلعه کاوه – ۱۳۸۶» به کارگرداني محمد نوري زاد، «يه حبه قند – ۱۳۸۹» به کارگرداني رضا ميرکريمي، «من و زيبا – ۱۳۹۰» به کارگرداني فريدون حسن پور، «کلاه قرمزي و بچه ننه – ۱۳۹۰» به کارگرداني ايرج طهماسب، «پدر آن ديگري – ۱۳۹۳» به کارگرداني يدالله صمدي، «دختر – ۱۳۹۴» به کارگرداني رضا ميرکريمي، «امکان مينا – ۱۳۹۴» به کارگرداني کمال تبريزي، «هزارپا» به کارگرداني ابوالحسن داودي و «ما همه با هم هستيم» به کارگرداني کمال تبريزي هم از جمله آثار سينمايي محمدرضا عليقلي در سال‌هاي اخير هستند.

عليقلي در حوزه توليد آلبوم نيز آثار قابل توجهي را به شنوندگان جدي موسيقي ارائه داده که از آن جمله مي‌توان به «کلاه قرمزي و پسرخاله»، «آواي زمين – ۱۳۸۰»، «ماه کولي – ۱۳۸۰»، «جزيره قشم – ۱۳۸۱»، «خيلي دور، خيلي نزديک – ۱۳۸۵»، «با نواي کاروان – ۱۳۹۰»، «پوئم سمفونيک ناصر –۱۳۹۹» و «پوئم سمفونيک آب تشنه – ۱۳۹۹» اشاره کرد.

ثبت يک رکورد که کيفيت هم در آن مهم است

اما بي گمان نقطه عطف کارهاي عليقلي در عرصه آهنگسازي فارغ از کارنامه پرباري که پيش روي مخاطبان سينما قرار داده در حوزه سينماي دفاع مقدس اتفاق افتاده، آن چنان که اکنون کمتر آهنگسازي را مي‌توان يافت که همانند او بتواند اين تعداد کار با کيفيت را در عرصه موسيقي سينماي دفاع مقدس ارائه داد.

در همين چارچوب و اگر بخواهيم فارغ از کيفيت به کارهاي عليقلي در سينماي جنگ اشاره داشته باشيم، او با ساخت موسيقي فيلم بيش از ۳۰ اثر به کارگرداني هنرمندان معتبر اين گونه سينمايي به نوعي رکورددار محسوب مي‌شود. رکوردي که در حوزه‌هاي کيفي نيز به فراخور توليد محتوايي فيلم‌ها داراي ارزش‌ها و قابليت‌هاي موسيقايي مختلفي است که نشان مي‌دهد آهنگساز در آن باري به هر جهت کار نکرده و تلاش مي‌کند در حوزه توليد محتوا همگان با ساختاري معنايي اثر موسيقي محترمي را به گوش بينندگان اين فيلم برساند. موسيقي که قطعاً مي‌توان آن را بدون تماشاي فيلم هم شنيد.

عليقلي ساخت موسيقي فيلم بيش از ۳۰ اثر به کارگرداني هنرمندان معتبر اين گونه سينمايي به نوعي رکوردار محسوب مي‌شود «پرواز در شب – ۱۳۶۵» به کارگرداني رسول ملاقلي‌پور، «حريم مهرورزي – ۱۳۶۵» به کارگرداني ناصر غلامرضايي، «انسان و اسلحه – ۱۳۶۷» به کارگرداني مجتبي راعي، «افق – ۱۳۶۷» به کارگرداني رسول ملاقلي پور، «آب را گل نکنيد – ۱۳۶۸» به کارگرداني انسيه شاه حسيني، «مجنون – ۱۳۶۹» به کارگرداني رسول ملاقلي پور، «عمليات کرکوک – ۱۳۷۰» به کارگرداني جمال شورجه، «باز باران – ۱۳۷۱» به کارگرداني محسن محسني‌نسب، «بر بال فرشتگان – ۱۳۷۱» به کارگرداني جواد شمقدري، «خسوف – ۱۳۷۱» به کارگرداني رسول ملاقلي‌پور، «جاي امن – ۱۳۷۲» به کارگرداني مجتبي راعي، «حماسه مجنون – ۱۳۷۳» به کارگرداني جمال شورجه، «سجاده آتش – ۱۳۷۲» به کارگرداني احمد مرادپور، «خط آتش – ۱۳۷۳» به کارگرداني فريد سجادي حسيني، «پناهنده – ۱۳۷۲» به کارگرداني رسول ملاقلي پور، «اشک کوسه – ۱۳۷۳»، «براده‌هاي خورشيد – ۱۳۷۴» به کارگرداني محمد حسين حقيقي، «دکل – ۱۳۷۴» به کارگرداني عبدالحسين برزيده، «لبنان عشق من – ۱۳۷۴» به کارگرداني حسن کاربخش، «دايره سرخ – ۱۳۷۴» به کارگرداني جمال شورجه، «سجده بر آب- ۱۳۷۵» به کارگرداني حميد خيرالدين، «ياس‌هاي وحشي – ۱۳۷۶» به کارگرداني محسن محسني نسب، «روبان قرمز- ۱۳۷۷» ساخته ابراهيم حاتمي‌کيا، «پرواز خاموش – ۱۳۷۷» به کارگرداني عبدالحسين برزيده، «متولد ماه مهر – ۱۳۷۸» به کارگرداني احمدرضا درويش، «موج مرده – ۱۳۷۹» به کارگرداني ابراهيم حاتمي کيا، «ارتفاع پست – ۱۳۸۰» به کارگرداني ابراهيم حاتمي‌کيا، «غروب شد بيا – ۱۳۸۳» به کارگرداني انسيه‌شاه حسيني، «به نام پدر- ۱۳۸۴» به کارگرداني ابراهيم حاتمي کيا، «گلوگاه شيطان- ۱۳۹۰» به کارگرداني حميد بهمني، «روزهاي زندگي – ۱۳۹۰» به کارگرداني پرويز شيخ‌طادي از جمله آثار سينمايي بودند که يا در حوزه مقاومت يا در فضاي سينماي دفاع مقدس از عليقلي مي‌شناسيم.

او سازهايش را با نغمۀ جنگ کوک کرده است

حسن صنوبري پژوهشگر و از شاعران آييني کشورمان چندي پيش به بهانه انتشار آلبوم «ناصر» درباره محمدرضا عليقلي نوشته بود: «محمدرضا عليقلي، نابغه رنگ‌هاي گوناگون موسيقي امروز ايران، پس از سال‌ها با آلبوم قدرت‌مند ديگري به سوي مخاطبان موسيقي جدي و هنري آمده است.»

پوئم سمفونيک «ناصر» اثر تازۀ عليقلي بار ديگر مي‌خواهد از جنگ و دفاع هشت سالۀ ايرانيان سخن بگويد. اثري که در همين ابتداي انتشار با استقبال خوب مخاطبان موسيقي مواجه شده است و هفتمين آلبوم پرفروش سال جاري است. امتياز او نسبت به بسياري از هنرمندان اين است که همه فن حريف است، اينکه محدود به يک فضاي ساختاري يا محتوايي نيست.

عليقلي همانقدر در موسيقي فيلم کودک و نوجوان درخشان است که در موسيقي فيلم‌هاي عرفاني. همانقدر در موسيقي فيلم‌هاي اجتماعي قدرت‌مند است که در موسيقي فيلم‌هاي ژانر جنگ و دفاع مقدس. از موسيقي «کلاه‌قرمزي» ها يا «مدرسه موش‌ها» که از شاهکارهاي موسيقي کودک و نوجوان‌اند تا موسيقي «افق»، «پناهنده»، «روبان قرمز»، «سيمرغ» و «خاک سرخ» که از بهترين‌هاي موسيقي جنگ هستند تا «اينجا چراغي روشن است»، «زير نور ماه»، «قدمگاه» و «خيلي دور خيلي نزديک» که از آثار درخشان موسيقي اجتماعي و عرفاني مدرن امروزند. از «من غريب خلوت تنهايي‌ام» تا «تولد عيد شما مبارک». و البته جدا از موسيقي فيلم، در موسيقي‌هاي مستقل يا نماهنگ‌ها نيز موفق است، چه بسيار نماهنگ‌هاي آموزشي و نوجوانانه عالي از عليقلي در خاطراتمان داريم، از کاري مثل نسخۀ موزيکال شعر «روباه و کلاغ» کتاب درسي تا آن مجموعه فوق‌العادۀ «روزهاي هفته.»

وقتي اين پيشينه را مرور مي‌کنيم مي‌بينيم با يک آهنگساز کم‌توان يا جوان و جوياي نام طرف نيستيم که حاضر باشد براي شهرت يا ثروت يا حتي تفنن به سفارش اين و آن، اثري بسازد. از طرفي حوزۀ جنگ و موسيقي دفاع مقدس براي او عرصۀ تجربه نکرده و نويي نيست که عليقلي براي تجربه بخواهد سري هم به اين سامان بزند. عليقلي در سيمرغ و خاک سرخ و انبوهي کارهاي منتشر شده يا نشدۀ ديگر سازهايش را با نغمۀ جنگ کوک کرده است و مخاطبانش را پيدا کرده است. بيرون از عالم موسيقي فيلم نيز با آلبومي مثل «با نواي کاروان» اداي دين شخصي و قلبي را به جنگ و نغمه‌ها و شهيدانش کرده است.

از تجربه خوانندگي در «افق» تا زمزمه «ممد نبودي»

مسعود کرامتي از جمله هنرمندان پيشکسوت سينماي ايران که علاوه بر کارگرداني و بازيگري در عرصه خوانندگي نيز قطعه ماندگار «ممد نبودي» را پيش روي مخاطبان قرار داده بود و اتفاقاً اين قطعه نيز با استقبال خوب مخاطبان مواجه شده بود، با اشاره به اين تجربه ماندگار و مشارکتي که با محمدرضا عليقلي در اين پروژه داشته، توضيح داد: تجربه خواندن قطعه «ممد نبودي ببيني» خيلي اتفاقي بود اما تجربه‌هايي از اين دست داشته‌ام، مانند فيلم «پناهنده» رسول ملاقلي‌پور که دو کليپ دارد، يکي را من خواندم و ديگري را هم خدا رحمت کند، محمود عليقلي که مجري شبکه پنج بود.

عليقلي همانقدر در موسيقي فيلم کودک و نوجوان درخشان است که در موسيقي فيلم‌هاي عرفاني. همانقدر در موسيقي فيلم‌هاي اجتماعي قدرت‌مند است که در موسيقي فيلم‌هاي ژانر جنگ و دفاع مقدس البته اولين باري که از اين دست کارهاي هنري را انجام دادم، کليپ فيلم «افق» رسول ملاقلي‌پور بود و محمدرضا عليقلي هم آهنگسازي‌اش را برعهده داشت، معمولاً تمامي تجربه‌هاي اينچنيني که داشتم با او بوده است. درباره قطعه «ممد نبودي ببيني» هم بايد بگويم که جالب است اصلاً قرار نبود من اين قطعه را بخوانم، محمدرضا عليقلي موسيقي اين قطعه را بر مبناي نوحه آقاي کويتي‌پور و البته ملودي بوشهري اين اثر که بسيار هم قديمي است، نوشت و ضبط کرد. ابتدا علاقه‌مند بود که آقاي کويتي‌پور خود اين قطعه را اجرا کند و مذاکراتي هم کردند اما همکاري‌شان شکل نگرفت.

به هر حال يک روز محمدرضا عليقلي من را صدا کرد و گفت اين قطعه را بخوان، با هم به استوديو رفتيم و قطعه را ضبط کرديم. قرار هم نبود اين آهنگ را براي نهاد يا سازماني آماده کنيم، يک کار شخصي و دلي بود. کار که تمام شد، شايد بيش‌تر از دو سال در خانه آقاي عليقلي بود. دوستان که کم و بيش اين اثر را شنيده بودند به او رجوع کردند و خواستند تا اين قطعه منتشر شود و بدين ترتيب در بازار عرضه شد. فکر مي‌کنم حدود سال ۷۵ بود که اين آهنگ پخش شد. به نظرم نوحه خيلي خاص و تاثيرگذاري است و ملودي بسيار جذابي هم دارد.»

وي در همين گفتگو بود که درباره همکاري خود با عليقلي گفته بود: انگيزه ما با محمدرضا عليقلي در وهله اول رفاقت و ارتباط نزديکي بود که با هم داشته و داريم و در زمزمه‌هاي محفلي که داشتيم او فکر کرد من مي‌توانم از پس خواندن آثاري از اين دست بربيايم و اولين تجربه هم کليپ فيلم «افق» بود که مورد توجه قرار گرفت.

ديدگاه يک کارشناس از کارهاي محمدرضا عليقلي در سينماي مقاومت

پيروز ارجمند آهنگساز و نوازنده موسيقي شناخته شده کشورمان نيز در مصاحبه‌اي که در حوزه موسيقي متن فيلم با يکي از روزنامه‌ها انجام داده بود، درباره شخصيت موسيقايي محمدرضا عليقلي توضيح داده بود: پس از انقلاب اسلامي موسيقي فيلم در ايران جدي مي‌شود. سه دوره براي موسيقي پس از انقلاب قائل هستم. دوره اول دوره جنگ با که حال و هواي خاص است، سازها بيشتر آکوستيک ضبط مي‌شدند. از آهنگسازان شاخص اين دوره مي‌توان به کريم گوگردچي، فرهاد فخرالديني، مرتضي حنانه، فريدون شهبازيان، کامبيز روشن روان اشاره کرد. اين آهنگسازان بيشتر گرايش ارکسترال داشتند و کارهايشان را براي ارکستر مي‌نوشتند.

دوره دوم دوره‌اي است که موسيقي الکترونيک وارد ايران مي‌شود و از اولين کساني که اين گرايش را در موسيقي فيلم داشتند محمدرضا عليقلي و پس از آن احمد پژمان است که بعد از اينها آقايان سعيد انصاري و فريبرز لاچيني هم اين نسل را تکميل مي‌کنند. اين نسل از آهنگسازان کارشان از اواخر جنگ و سال‌هاي ۶۸-۶۹ آغاز مي‌شود. به عنوان نمونه مي‌توان به موسيقي فيلم‌هاي بازمانده و افق اشاره کرد که استفاده از موسيقي الکترونيک در موسيقي فيلم آغاز شد. در ادامه دوره سوم شکل مي‌گيرد که نسل جديد آهنگسازان به دو گروه قبلي پيوستند بهنام صبوحي، خلعتبري، خود بنده از اين نسل آهنگسازان موسيقي فيلم هستيم و کارمان را از دهه هفتاد آغاز کرديم. نسل چهارم نيز شامل آهنگسازاني چون کارن همايونفر، کريستف رضاعي و.. که آرام آرام پيش رفته است.

به هر حال محمدرضا عليقلي بدون ترديد يکي از هنرمندان مهم عرصه سينماي مقاومت است که در کنار آهنگسازي سريال‌هاي محبوب و آلبوم‌هاي پرمخاطب يکي از موثرترين‌ها در حوزه هنر دفاع مقدس بوده و هست. او هنرمندي است که با در نظر گرفتن ملودي‌هاي برگرفته از آيين‌ها و مذهب ما شرايطي را براي شنيدن مخاطب ايجاد مي‌کند که همگام با تماشاي تصوير زندگي در فضايي را تجربه مي‌کند که قطعاً تجربه‌اي شيرين و جذاب از حضور در روايت‌هاي سينمايي مرتبط با دفاع مقدس محسوب مي‌شود.

قطعه‌اي که به ضميمه اين گزارش شنيديد بخشي از موسيقي متن فيلم سينمايي «پناهنده» است.