

باشگاه خبرنگاران/ هرچند ويروس کرونا بسياري از فعاليتهاي فرهنگي را مختل کرد، اما تعداد توليدات در حوزه موسيقي کاهش نيافت.
شايد تنها مرهم اين روزهاي مردم براي پشت سر گذاشتن دوران کرونايي، پناه بردن به هنر باشد. در اين روزها دقايق بيشتري را به تماشاي فيلم و سريال، شنيدن موسيقي و شايد مطالعه کتاب اختصاص داده و به واسطه آنها اوقاتمان را بهتر سپري کردهايم. البته که کرونا پايمان را از رفتن به سالن کنسرت و سينما کوتاه کرده است، اما توليدات قبل اجازه داد دستمان چندان هم از هنر دور نباشد.
سينما از رو رفت، موسيقي از جايش تکان نخورد
هرچه گذشت فعاليتهاي هنري کمتر شد. توليدات سينما هم بالاخره زير فشار محدوديتهاي کرونايي کمر خم کرد. گالريهاي خلوت هم سوت و کورتر از هميشه شدند. پروژههايي که در اين ايام سال، براي رسيدن به جشنواره فيلم فجر، سرعت توليد خود را بالا ميبردند، وقتي اکرانهاي ناموفق آنلاين و تعطيلي سالنهاي سينما را ديدند، قيد ادامه فعاليت را زدند.
حتي برخي هنرمندان حاضر در پروژههاي توليد سريال و فيلم سينمايي احساس خطر کردند و ترجيح دادند، خانه نشين شوند تا در اوضاع خطرناک و پر ريسک فعاليت کنند. اين وسط فقط موسيقي ماند و بس؛ اما چرا موسيقي توانست در اين شرايط هم توليدات خود را مانند گذشته ادامه دهد؟
کرونا توليدات موسيقي را افزايش داد!
آمارها نشان ميدهد، توليدات حوزه موسيقي در ايام کرونايي نه تنها کاهش پيدا نکرده بلکه نزديک به دو برابر افزايش پيدا کرده است. در سه ماهه نخست امسال، ۸۳۹ تک آهنگ از دفتر موسيقي مجوز دريافت کرده است که اين تعداد در بهار سال گذشته ۴۹۵ تک آهنگ بوده و افزايش حدود ۲ برابري داشته است. يعني به طور ميانگين در هر روز، تقريباً ۱۰ تک آهنگ، مجوز گرفته است!
جالب اينجاست در سه ماهه نخست سال ۹۷، ۲۷۷ تک آهنگ مجوز انتشار گرفته بودند؛ بنابراين هر سال تعداد آهنگهاي مجوز گرفته در سه ماهه و ديگر ايام سال، افزايشي دو برابري داشته است. روند توليد و اخذ مجوز آهنگ در مهر ماه بيشتر هم شده است. از اوايل مهرماه تا امروز، بيش از ۳۰۰ قطعه موسيقي در حوزههاي مختلف موسيقي نواحي، سنتي، پاپ و تلفيقي مجوز دريافت کردند؛ بنابراين احتمالاً در پايان فصل پاييز شاهد شکستن رکورد اخذ مجوز در يک فصل خواهيم بود.
چرا توليدات موسيقي در دوران کرونا کاهش پيدا نکرد؟
سوالي که شکل ميگيرد، اين است که چرا با وجود شرايط نابسامان در حوزههاي مختلف هنري، اوضاع توليدات عرصه موسيقي، نه تنها کاهش پيدا نکرد، بلکه بيشتر هم شد. شايد نگاه کردن به روند توليد يک اثر موسيقيايي سوال ما را پاسخ دهد. توليدات موسيقي قبل و بعد از شيوع کرونا روندي غير قابل تغيير دارد؛ به اين ترتيب که شاعر، در خلوت خود و بدون اينکه نياز به رفت و آمد و حضور در اجتماع داشته باشد، شعر يا ترانه ميسرايد. سپس اين شعر به دست تنظيم کننده و آهنگساز ميرسد. آهنگساز و تنظيم کننده نيز مانند شاعر در محلي که شايد نهايتاً دو يا سه نفر در آن باشند، کار خود را جلو ميبرد. در نهايت خواننده در استوديويي که هيچ جنبندهاي در آن نيست، به تنهايي کار را توليد ميکنند.
تنها مشکلي که اهميت چنداني ندارد
شايد تنها بخش توليد گروهي يک قطعه، قسمت ضبط ارکستر باشد که اين موضوع هم فقط در موسيقي سنتي ديده ميشود. به اين معنا که اجراي موسيقي ارکستر با جمعيت فراوان روي يک استيج کوچک از نظر دستور العملهاي بهداشتي کاري کمي پرخطر است. البته با امکانات امروز و تعدد استيجهاي وسيع اين مشکل هم قابل برطرف شدن است. در سبکهاي ديگر مانند پاپ، تلفيقي و نواحي هم توليد قطعات موسيقي معمولاً به ارکستر بزرگ نياز ندارد؛ حتي برخي از قطعات در اين سبکها با يک نوازنده توليد ميشوند.
ناگفته نماند که در اين بين آلبومهاي موسيقي و موزيک ويدئوها نيز مجوز دريافت کردند و منتشر شدند. آن توليدات نيز به تحکيم ارتباط مخاطبان هنر اول و موسيقي کمک کرد.
البته که توليد تک آهنگ بخشي از فعاليتهاي حوزه موسيقي است. برگزاري کنسرت که يکي از موقعيتهاي جذاب براي مخاطبان هنر اول است، به دليل شيوع کرونا تعطيل شده است؛ هر چند تعدادي از خوانندگان به صورت آنلاين کنسرت برگزار کردند يا اجراهاي صحنهاي خود را به مناطق سفيد کشور مانند جزيره کيش بردند، اما امکان ادامه پيدا کردن اين رويه ممکن نبود و فعاليتهاي حوزه موسيقي به همان انتشار آلبوم و تک آهنگ ختم شد.