

روزنامه شهروند/ در روزهاي اخير دو تکآهنگ از يک خواننده سابقا زيرزميني بهطور رسمي منتشر شده است. تکآهنگهايي به نامهاي «ناز شستم» و «دوباره برگرد»- که آرمين زارعي يا همان آرمين «2اي.اف.ام» با ترانه و آهنگسازي خودش و تنظيم مسعود جهاني به بازار فرستاده است.
دو تکآهنگ جديد آرمين زارعي محصول شرکت ترانه شرقي هستند- که البته بيشتر به نام محسن رجبپور شناخته ميشوند. همان تهيهکننده بانفوذ و موثري که به واسطه مجوزگرفتن براي شماري از خوانندگان زيرزميني اين ديار معروف است. تهيهکنندهاي که در نشست خبري معرفي حامد همايون گفت «من يک تاجرم!» و در پاسخ به پرسشي درباره «استثمار خوانندهها با قراردادهايي شبيه ترکمنچاي»، به صراحت درباره مارکتينگ و جنبههاي اقتصادي موسيقي گفت و تأکيد کرد که هزينه در اين عرصه بايد بر اساس مولفههاي اقتصادي توجيهپذير باشد. حالا چنين تهيهکنندهاي دو تکآهنگ جديد آرمين زارعي را تهيه کرده تا روند رسميشدن او (که از اسفند 98 امضا شد- اما به ماجراهاي کرونا و تعطيلي کنسرتها و اجراهاي زنده در تهران و بيشتر شهرهاي بزرگ کشور خورد تا آرمين و تهيهکنندهاش تاکنون چندان از رسميشدن اين خواننده منتفع نشده باشند) يکبار ديگر تسريع شده باشد.
داستان تکراري مجوز گرفتن خوانندگان
روند دريافت مجوز براي خوانندگان زيرزميني يک شکل ثابت دارد. حداقل اينکه محسن رجبپور همواره اين شکل ثابت و اين داستان تکراري را طي کرده- و آن چيزي نيست مگر گموگورشدن و کاهش حجم فعاليتها و مصاحبههاي خواننده، حضور بااحتياط و البته متفاوت خواننده در مجامع رسمي يا خيريهها و در آخر هم انتشار ناگهاني اثر جديد خواننده به شکل رسمي. اين روندي است که آرمين ٢afm نيز آن را طي کرده است. روندي البته در ظاهر مبهم- همين که تنها تهيهکنندگان معدودي از پس آن برميآيند، نشان از پيچيدگي مراحل مختلف آن دارد.
محسن رجبپور در اين مورد به «شهروند» گفته که «روند تبديل خواننده زيرزميني به خواننده مجاز روند پيچيده و دشواري نيست. حتي با توجه به چهرهاي که ميخواهد مجوز بگيرد، ميتواند روندي آسان هم باشد. در اين ميان تنها چيزي که مهم است اين است که در استعلامهاي ارگانهاي گوناگون فرهنگي و امنيتي مشکلي براي آن خواننده پيش نيايد- که اگر اين اتفاق پيش آيد، با توجه به فعاليتهايي که آن خواننده در گذشته انجام داده، ممکن است کارش با دشواريهايي مواجه شود و باعث زودتر يا ديرتر به نتيجه رسيدن اين روند شود. البته در اين روند ما تنها طرف حسابمان وزارت ارشاد است. يعني از «الف» تا «ي» ماجرا را با ارشاد طرفيم و حالا اگر در اين ميان استعلام هم نياز باشد، اين را خود ارشاد ميگيرد».
محسن رجبپور درباره دشواريهاي آرمين زارعي براي دريافت مجوز نيز گفته که «آرمين زارعي نجنگيد، يکبار مُرد تا دوباره زنده شود و در کشورش بخواند. ميتوانست برود ميلياردها تومان دربياورد ولي ماند و حرف گوش کرد و صبوري کرد. من معتقدم که به همه خواستههاي جامعه بايد توجه کرد. اگر شاخ و برگ اضافهاي وجود دارد، بايد آن را هرس کرد. چيزي که به ضرر جامعه است، نبايد گسترشش داد. مخاطب موسيقي بايد سبک و ژانر مورد علاقه خود را با محتواي سالم بشنود و خواستههايش ارضا شود».
زيرزمين تا روي زمين
البته آرمين زارعي اولين- و حتي مهمترين- خوانندهاي نيست که توانسته روند زيرزمين تا روي زمين را طي کند. به هرحال بسياري ديگر پيش از او توانستهاند خود را از تاريکي زيرزمين به روي استيجهاي نوراني و شلوغ بکشانند- که از آن ميان ميتوان به محسن چاوشي، محسن يگانه، رضا صادقي، مهدي مقدم، سيروان و زانيار خسروي، مهدي يراحي، مسعود سعيدي، آرش و مسيح و بسياري ديگر اشاره کرد.
با اين حال شايد بتوان محسن چاوشي را مشهورترين خوانندهاي دانست که اين روند را طي کرده است. خوانندهاي که بعد از چند آلبوم هيت مانند نفرين، خودکشي ممنوع، لنگه کفش و متأسفم با خواندن در فيلم سنتوري به فعاليتش جنبه رسميتري بخشيد. با اين حال حتي چاوشي نيز در اصل سالها بعد براي آلبوم يه شاخه نيلوفر بود که مجوزدار شد و رفيق همراهش محسن يگانه را پشتسر گذاشت. رضا مهدوي، مديرکل پيشين مرکز موسيقي حوزه هنري درباره آن روزها به «شهروند» گفته: «آن روزها همزمان داشتيم پروژهاي به نام سه محسن را پيش ميبرديم؛ محسن نامجو، محسن چاوشي و محسن يگانه».
زيرزمين تاريک تر رپ
حالا آرمين زارعي که در سال ۱۳۹۳ به هفتهنامه تماشاگران امروز گفته بود که «من پسر ايران هستم و دوست دارم با مجوز در ايران کار کنم» نهتنها حدود دوسال است که مجوز گرفته، که البته آهنگهاي جديدش را نيز به بازار موسيقي عرضه کرده است. آرمين گفته بود که «براي گرفتن مجوز حتي اگر ايراد بگيرند و بگويند که بايد سبک خواندنت را عوض کني؛ اين کار را خواهم کرد. اصلا سبک خواندن من با کمي اصلاح از فضاي رپ خارج ميشود. من اين کار را امتحان کردهام و خيالم راحت است». او اين روزها همان کار را کرده- و دو تکآهنگ جديدش چندان شباهتي به قطعات رپ سابقش ندارد.
دريافت مجوز فعاليت رسمي آرمين زارعي و انتشار دو قطعه جديد رسمي از اين خواننده بيش از هر چيز موجب ايجاد اين پرسش ميشود که آيا نميشد چنين شرايطي را براي ديگر خوانندگان همنوع و همنسل او نيز فراهم کرد؟ به هرحال آرمين زارعي بهعنوان يکي از مهمترين خوانندگان نسل اول رپ فارسي احتمالا يکي از پرچالشترين و دشوارترين روندهاي دريافت مجوز فعاليت رسمي را طي کرده است. روندي که حتي خوانندههايي مانند ياسر بختياري (ياس) و ديگر خوانندههاي رپ اجتماعي نيز در طيکردنش موفق نبوده و بسياريشان يا از ايران مهاجرت کرده يا اگر هم در کشور خود ماندهاند، نخواسته يا نتوانستهاند موفق به اخذ مجوز و رفتن زير لواي دفتر موسيقي معاونت هنري وزارت ارشاد شوند. آيا دريافت مجوز فعاليت رسمي براي آرمين زارعي يا همان «2اي.اف.ام» سابق آغاز روند فعاليت رسمي رپخوانهاي ديگر خواهد بود؟!