1
1
8.5K
تبیان/در میان دیوارهای سوخته و کوچههایی که هنوز بوی انفجار را در خود نگه داشتهاند، چشمهای معصوم کودکان غزّه روایت تازهای از امید را در خاموشترین لحظات زمزمه میکنند. دستهای کوچکشان شاید خسته از سنگ و آه باشد، اما در عمق نگاهشان آتشی از ایمان زبانه میکشد. گویی صدای گامهای منجی در تپش قلبهایشان طنین افکنده است؛ همان لحظهای که امام زمان ارواحنافداه از پسِ چشمان گریانشان در افق دیده میشود و ظلمت بیرحمانه را به روشنایی بیپایان بدل میکند.