پشت پرده تجمعات بدون مجوز از نگاه محمد هاشمی؛ تندروها خود را به کوچه علی چپ می‌زنند

یک روز در اعتراض به حضور ظریف در دولت و یک روز دیگر به بهانه وضعیت حجاب در کشور به دولت می تازند؛ دولتی که هنوز چندماه است بر سر کار آمده است.  این در حالی است که مسعود پزشکیان از همان پیش از انتخابات بر توقف دعواهای سیاسی و حاکم شدن وفاق در فضای سیاسی کشور تاکید داشت. اما این تحرکات از کجا آب می خورد؟ 

محمد هاشمی، فعال سیاسی اصلاح طلب، معتقد است که دوقطبی سازی هایی که این روزها از سوی تندروها در فضای سیاسی ایجاد شده از سر عصبانیت ناشی از شکست در انتخابات گذشته است.

در حالی که بعضی از تجمع کنندگان، می گویند برای تجمع خود نه از وزارت کشور بلکه از ستاد امر به معروف و نهی از منکر مجوز می گیرند محمد هاشمی به خبرگزاری خبرآنلاین می گوید که این ستاد نمی تواند مجوز برگزاری تجمع را صادر کند. 

این فعال سیاسی می گوید: امر به معروف و نهی از منکر هم یکی از عبادات مثل نماز است که احکامی دارد. هرکسی هم نمی تواند به فتوای خود امر به معروف و نهی از منکر کند.

مشروح گفتگوی محمد هاشمی، فعال سیاسی اصلاح طلب با خبرگزاری خبرآنلاین را بخوانید؛

****

 *طی چند روز اخیر شاهد بودیم که عده ‎ای علیه دولت تجمعاتی داشتند، اول به بهانه مسئولیت آقای ظریف در دولت و سپس به بهانه حجاب علیه دولت؛ این اقدامات دوقطبی ساز برخلاف گفته‌ های آقای پزشکیان است که شعار وفاق و دوری از تنش در داخل و خارج را دارند. این تحرکات را چطور ارزیابی می‌کنید؟

 من ریشه این دوقطبی ها را در انتخابات اخیر می بینم. یک جناح پیروز شد و یک جناح و تفکری که خود را واجدالشرایط تصور می‌کرد شکست خورد؛ اما جناح شکست خورده نه تنها انتخابات را از دست داد، بلکه از نظر تفکر هم شکست خورده است.

یعنی مردم به این تفکر رای ندادند و این تفکر را قبول ندارند. بنابراین این جناح عصبانی است و راه مطرح کردن خود را در بداخلاقی‌ها و هنجارشکنی‌ها می‌بیند. آنها نه به فکر منافع کشور و ملت، بلکه به دنبال منافع زودگذر خود هستند.

جناح شکست خورده در انتخابات همچنان بر طبل مخالفت می کوبد

*برخی افراد مثل یاسر جبرائیلی یا آقای علم الهدی گفته اند باید مردم به دسته انقلابی و غیرانقلابی یا مثلاً مردم در درون و بیرون سبد روحانیت تقسیم کنیم. این قسم اظهارات چقدر به دوقطبی کردن فضا دامن می زنند و ...

 این ها هم به دلیل همان نکاتی است که گفتم. تقسیم مردم به غیرانقلابی و انقلابی و فقط خود را انقلابی دانستن نتیجه شکست است؛ این تفکر می خواهد خود را حفظ کند و مطرح باشد. از نظر من علت بسیار روشن است. اما انتخابات در گذشته هم برگزار شده و حتی در کشورهای دیگر هم برگزار می‌شود. زمان انتخابات، زمان رقابت هست اما معمولاً بعد از اینکه مشخص می‌شود چه کسی برنده و چه کسی بازنده است، جناح بازنده یا شکست خورده به برنده تبریک می گوید و قضایا تمام می شود؛ بازنده در مسئولیت های کشوری، اداری و... همکاری می‎ کند.

همیشه اصل بر تشنج نیست. در دوره‌های قبل انتخابات در کشور ما هم مرسوم بود فردی که شکست می‌خورد به فرد پیروز تبریک بگوید. مثلاً آقای ناطق بعد از شکست در انتخابات ۷۶ به آقای خاتمی تبریک گفت و سپس اعلام همکاری کرد. معمولاً این در انتخابات یا دموکراسی یک روال است. اما اکنون می‌بینیم که این وضعیت تغییر کرده است و جناح شکست خورده همچنان می خواهد بر طبل مخالفت بکوبد و به هر وسیله ای خود را مطرح کند.

 دستگاه‌های قضایی و حاکمیتی باید با افرادی که غیرقانونی تجمع می‌کنند، برخورد کند

 *در ارتباط با این تجمعاتی که شکل می گیرد، بعضی از اعضای سازمانی حاکمیتی مثل ستاد امر به معروف و نهی از منکر که بودجه اش از دولت تامین می‌شود حضور دارند و در مواقعی علیه دولت خط و نشان کشیدند. در واقع این اعضای آن در احزاب و گروه‌هایی هم هستند که نشان می‌دهد یا برای این تحرکات یا مواضع خود از جایی خط می‌گیرند و یا آن که حتی خودشان به گروه‌ها خط می‌دهند. نه تنها دولت بلکه به قوه قضاییه هم فشار می‌آورند.

 طبق قانون هرتجمعی به اخذ مجوز از وزارت کشور نیاز دارد. علتش هم آن است که اگر حادثه ای اتفاق افتاد بالاخره باید مشخص باشد که چه کسی مجوز داشته است. اما وقتی جناح یا افرادی خود را به رعایت قانون مقید نمی‌دانند و شیوه آنها خلاف قانون است، دستگاه‌های قضایی و حاکمیتی وظیفه دارند با آن‌ها برخورد مناسب کنند.

 از ابتدا شعار آقای پزشکیان و دولت ایشان همکاری و تعامل بود و ایشان بارها تکرار کردند که مملکت را نمی‌توان با یک جناح و گروه اداره کرد. ایشان این را هم گفته اند که ما با کسی دعوا نداریم و باید با هم برای رسیدگی به وضع مردم و مشکلات مردم تعامل داشته باشیم. مشکلات کشور، مشکلات یک فرد نیست؛ مشکلات همه است و همه باید همکاری کنیم و تفاهم داشته باشیم.

امام هم در زمان حیات خود این تکه کلام را داشتند که «همه با هم» یعنی همه باید با هم باشیم. بنابراین، این جزو تخلفات قانونی است که باید به آن ها رسیدگی شود. مراجع این رسیدگی هم مشخص است؛ اما اینکه چه زمانی رسیدگی کنند یا نکنند، بحثی با تصمیم با خود آن‌ها است.

 یا نمی‌دانند یا خود را به کوچه علی چپ می‌زنند

 *به اخذ مجوز اشاره کردید، دیروز آقای الله کرم گفته بود که ما مجوز خود را از وزارت کشور نمی‌گیریم بلکه از ستاد امر به معروف و نهی از منکر دریافت می‌کنیم.

 این درست نیست. امر به معروف وظیفه دیگری دارد. امر به معروف و نهی از منکر یک بحث دینی و مذهبی است و شرایطی دارد. هم آمر به معروف و هم ناهی از منکر باید دارای شرایطی باشند. در قانون مکتب اسلام تصریح شده شرایط آمر به معروف و ناهی از منکر تصریح شده است.

بحث تجمع و این گونه چیزها اصلاً مطرح نیست. حرف هایی که زده می‌شود بالاخره یا می تواند از روی ناآشنایی با ارزش‌های اسلامی باشد، یعنی معنی امر به معروف و شرایط آن را نمی‌دانند؛ و یا آنکه به قول معروف خود را به کوچه علی چپ می‌زنند. 

 *پس ستاد امر به معروف نمی ‎تواند برای تجمعات مجوز بدهد؟

 نه نمی تواند. اصلاً رسالتش چنین چیزی نیست. امر به معروف از موضوعات دینی ما است. ما تعدادی فروع دین مثل نماز، روزه، خمس، حج، زکات، امر به معروف و نهی از منکر و... داریم. پس امر به معروف و نهی از منکر هم یکی از عبادات مثل نماز است که احکامی دارد. 

 *آیا امر کردن به معروف و نهی کردن از منکر، در قالب تجمع مثلاً در ارتباط با حجاب ممکن است؟

 همان طور که عرض کردم امر به معروف و نهی از منکر شرایط دارد. هرکسی هم نمی تواند به فتوای خود امر به معروف و نهی از منکر کند.

 هر نوع تجمعی مجوز می خواهد زیرا...

 *در ارتباط با بحث برگزاری بدون مجوز تجمعات، این ها می گویند تجمعاتی که ضد منافع ملی نباشد و در آن سلاح حمل نشود طبق قانون اساسی مجوز نمی‌خواهد. این درست است؟ در صورتی که ما در تجمعاتی مثل بازنشستگان که عمدتاً تجمعاتی صنفی هستند و شاید رگه ای از سیاسی بودن در آن ها باشد وزارت کشور باید مجوز صادر کند.

 هر تجمعی مجوز می خواهد. علتش هم این است که ممکن است در تجمع خطراتی پیش به وجود بیاید، ممکن است. ممکن است مثلاً اقدامات خلاف قانون انجام شود. در واقع یک فرد یا نهاد مکاتبه می‌کند و خود را مسئول معرفی و آمادگی پذیرش مسئولیت را اعلام می‌کند.

ممکن است اتفاقی برای یک نفر بیفتد مثلاً کشته شود. اگر چنین اتفاقاتی بیفتد، مقصر چه کسی است؟ وزارت کشور هم بر مبنای شرایط، مجوز می‌دهد. شما بارها دیده اید که در استادیوم ۱۲ هزار نفری آزادی، رو به روی مجلس و... تجمعاتی برگزار می‌شود و قانوناً این تجمعات نیاز به مجوز دارند تا مشخص شود اگر حادثه ای اتفاق افتاد یا خسارتی به فردی وارد شود چه کسی مسئول است.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید