گلف نیوز: اثر تحریمهای نفتی ایران در عمل از بین رفته است
فارس
بروزرسانی
فارس / به گزارش گلف نيوز، آمريکا براي دستيابي به اهداف سياسي و استراتژيکي به سرعت دست به تحريمهاي اقتصادي عليه ايران زده است، اما اجراي ضعيف و کنترل نادرست اين تحريمها از سوي واشنگتن اثرات آنها را کاهش داده است.
آمريکا 50 سال است که کوبا را مورد تحريم قرار داده و حالا ايران هدف اين تحريمها قرار گرفته است، بر صادرات نفت و اقتصاد اين کشور تاثير گذاشته و سبب کاهش ارزش پول ملي اين کشور شده است.
هر کس که اثرات اين تحريمها را دنبال کند، ميتواند دريابد که آنها براي مذاکرات بر سر برنامه هستهاي ايران و هدف خاورميانه بزرگ چه معنايي دارند اما از طرفي ديگر بايد اين پرسش مطرح شود که اثرات اين تحريمها چه بوده است.
نخست، کاخ سفيد براي مجازات واردکنندگان نفت ايران قانوني تصويب کرد که به موجب آن بيشتر کشورها خود را با تحريمها هماهنگ کردند. اين اقدام سبب کاهش صادرات نفت ايران به ميزان 50 درصد شد و اين امر بيش از هر چيز ديگر، تهديد ايران براي بستن تنگه هرمز در صورت ادامه تحريمهاي نفتي را تقويت کرد.
واردات نفت ژاپن از ايران تا 50 درصد کاهش يافته و واردات نفت چين، هند و کره جنوبي از اين کشور 25 تا 30 درصد کاهش يافته است، اين در حالي است که قيمت بالاي نفت به طرز قابلتوجهي به ايران براي کنار آمدن با اين کاهشها کمک کرده است.
با وجود افول موقعيت مالي ايران، آمريکا سال گذشته چين و هند دو واردکننده بزرگ نفت را از تحريمهاي ايران معاف کرد. ماه گذشته، آمريکا 10 کشور آسيايي از جمله کره جنوبي، مالزي، سنگاپور را از تحريمهاي نفتي ايران معاف کرد، تصميمي که به دنبال درگيريهاي القصير سوريه اتخاذ شد.
اين اقدام واشنگتن به اين معني است که تحريمهاي نفتي ايران از زمانيکه اين کشورها بيش از 65 درصد نفت صادراتي ايران را خريداري کردهاند، در عمل از بين رفته است.
ماه گذشته، آمريکا، تحريمهاي فروش برخي از صنايع آيتي به ايران را لغو کرد، حرکتي ديگر که ترديدها نسبت به جديت اين تحريمها را افزايش داد به خصوص اينکه اين اقدام با انتخابات رياست جمهوري در ايران همزمان شده است،اين اقدامات اثرات تحريمها را زير سوال برده است.
به علاوه از نظر جنبههاي سياسي و چانهزني در رابطه با تحريمهاي اقتصادي، بازارهاي سياهي وجود دارد که از نفت و محصولات نفتي قاچاق از طريق ديگر کشورها سود ميبرند. همچنين شرکتهايي وجود دارند که عليرغم موقعيتهاي سياسي مختلفشان سودهاي کلاني از فعاليتهاي قاچاق به دست ميآورند.
براي مثال، پس از تجاوز عراق به کويت، عدي (پسر صدام) و مهدي (پسر هاشمي رفسنجاني) يک شرکت مشترک براي قاچاق نفت عراق تاسيس کردند و با وجود خصومت عميق ميان دو کشور، نفت اين کشور را از طريق ايران صادر کردند.
درنتيجه، به علت وجود چانهزنيهاي سياسي و مسائل مربوط به منافع، سفتهبازي و فعاليتهاي قاچاق که دشمنان را به هم نزديک ميکند، هيچکس نميتواند بسيار بر تحريمهاي اقتصادي تکيه کند.