یادداشت کدخدایی درباره دبیر جدید سازمان ملل

نسيم/ اکنون بايد ديد آيا "آنتونيو گوترش" با تجربه انساني و واقعيتي که در محل شاهد بوده، خواهد توانست چهره سازمان ملل را با مديريت خود بازسازي کند و مأموريت اصلي آن يعني حفظ صلح و امنيت در جهان را عملي سازد يا نه. عباسعلي کدخدايي سخنگوي شوراي نگهبان مطلبي را با عنوان «سازمان ملل در انتظار اصلاح با مديريت جديد» در کانال شخصي خود منتشر کرد که به شرح ذيل است: باسمه تعالي يورو نيوز نوشت: آيا سازمان ملل متحد که شارل دو گل آن را «چيز» مي‌ناميد، در آستانه 71 سالگي مي‌تواند با دبير کل جديد خود نفسي تازه کند؟ آنتونيو گوترش که 10 سال در رأس کميسارياي عالي پناهندگان در اردوگاه‌ها حاضر مي‌شد، به سازماني ضعيف شده و نيازمند اعتماد، اميد تازه‌اي بخشيده است. بان‌کي‌مون نه در داخل سازمان و نه در بيرون از آن، نتوانست آن گونه که بايد جا بيفتد. مناقشات بزرگ و در رأس آن سوريه بي راه حل ماند و خود سازمان نتوانست اصلاحاتي را که از مدت‌ها پيش انتظار آن مي‌رفت در خود ايجاد کند. سال 1945 در سان فرانسيسکو. جنگ جهاني دوم تازه پايان يافته بود. بمب اتمي سبب مرگ 200 هزار نفر در هيروشيما و ناکازاکي شده بود. مي‌بايست براي عوض کردن دنيا تلاش مي‌شد و سازمان ملل چنين وظايفي را به عهده گرفت: حفظ صلح و امنيت، روابط دوستانه ميان کشورها و ارتقاي حقوق‌بشر و دموکراسي. بعد از جنگ جهاني، دوران جنگ سرد فرا رسيد و سازمان ملل براي دوره‌اي طولاني فلج شد. سپس ماجراي رواندا، نبرد بوسني و درگيري‌هاي خونين آن سبب انتقادهاي بي‌سابقه از سازمان ملل شد که نتوانسته بود از کشتار غيرنظاميان جلوگيري و از آنها حمايت کند. اين سازمان امروز هم به خاطر جنگ سوريه و نقطه اوج آن يعني کشتار ساکنان حلب، سرزنش مي‌شود. با اين همه کوفي‌عنان، دبير کل محبوب سازمان ملل در وقت خداحافظي در سال 2005 گفته بود: «من از کشورهاي عضو مي‌خواهم بيشتر از اين به شوراي امنيت نقش نمايندگي جامعه جهاني را بدهند و پيشنهاد مي‌کنم شوراي امنيتِ بازسازي شده طي قطعنامه‌اي، اصولي را که مطابق آن مي‌توان مجوز توسل به زور را داد روشن کند.» شوراي امنيت، بازوي اجرايي سازمان ملل از ماه‌ها پيش بر سر مسئله سوريه از هم گسيخته است. آيا اين تشکيلات اصلاح خواهد شد؟ در حال حاضر شوراي امنيت 15 عضو دارد که پنج تا از آنها، يعني ايالات متحده آمريکا، فرانسه، بريتانيا، چين و روسيه دائمي و داراي حق وتو هستند. گروه 4 شامل هند، برزيل، آلمان و ژاپن، پيشنهاد مي‌کند که تعداد اعضا با احتساب خودشان و دو کشور آفريقايي به 25 افزايش يابد. اين اصلاح سبب خواهد شد شوراي امنيت از نظر پراکندگي جغرافيايي نمايندگان بيشتري در سطح جهان داشته باشد. به جز اين، طرفداران اصلاحات سازمان ملل، به ويژه خواهان تغيير در قانون حق وتو هستند. بعضي از اعضا شوراي امنيت با استفاده از اين حق، مانع عملي شدن کنش‌ها مي‌شوند. زيد ابن رعد حسين، کميسر عالي پناهندگان سازمان ملل مي‌گويد: «هفته پيش شوراي امنيت قادر به تصميم‌گيري در مورد توقف عمليات در شرق حلب نبود. نام “شوراي امنيت” اين پرسش را در ذهن من ايجاد کرده بود که “امنيت چه کسي؟” قطعاً منظورشان امنيت ساکنان شرق حلب نبود.» اکنون بايد ديد آيا آنتونيو گوترش با تجربه انساني و واقعيتي که در محل شاهد بوده، خواهد توانست چهره سازمان ملل را با مديريت خود بازسازي کند و مأموريت اصلي آن يعني حفظ صلح و امنيت در جهان را عملي سازد يا نه. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد