مرکز اسناد انقلاب اسلامي / مسعود رجوي که در کادر رهبري سازمان مجاهدين خلق قرار داشت، قبل از تاسيس سازمان به عنوان دانشجو به خارج از کشور سفر کرد و ظاهرا در همين زمان بوده با فراماسون ها ارتباط برقرار کرد و به عضويت اين سازمان مرموز درآمد.
به نظر مي رسد ارتباط با اين سازمان و همکاري با ساواک، مسعود رجوي را از اعدام و مرگ حتمي نجات داد. رجوي جزو اولين نفرات دستگير شدهي سازمان در شهريور سال 1350 بود که خودباختگي و ضعف شديد روحي و رواني اش را نشان داد و اين موضوع از نامههاي وي به همسرش به خوبي مشهود است.
رجوي براي نجات جان خود تن به همکاري گسترده با ساواک داد و باعث دستگيري بسياري از دوستان حود و اعضاي اصلي سازمان از جمله حنيف نژاد گرديد. با اعتراف رجوي و دوستانش حدود هفتاد نفر از اعضاي اصلي و فرعي سازمان که در خانه هاي تيمي مخفي شده بودند، دستگير شدند. اين اعترافات در پرونده رجوي ثبت شد و ساواک تهران در نامهاي که به دادگاه نظامي ارتش نوشت، ضمن اشاره به اين همکاري، خاطر نشان کرد که مصلحت اقتضا مي کند در مجازات وي تخفيف داده شود. البته سازمان عفو بين الملل هم که دو تن از برادران رجوي در آن کار مي کردند، با وساطت اينها و اعمال نفوذ فراماسونها لطف ويژهاي به وي ابراز داشت و از رژيم ايران خواست علاوه بر تخفيف در مجازات، وسايل آسايش رجوي را نيز فراهم کند. اين در حالي بود که اتهام رجوي و دوستان ديگرش که به اعدام محکوم شدند يکسان بود و همه متهم به اقدام عليه امنيت کشور و برهم زدن نظم عمومي شده بودند.
به هر حال مجموعه ي اين عوامل باعث شد که رجوي به رغم اينکه همهي دوستانش به جوخه ي اعدام سپرده شدند، از يک درجه تخفيف برخوردار شود و حبس ابد بگيرد.