برگزیده

گزارش خبرگزاری فرانسه از بمباران شیمیایی «سردشت» توسط صدام

ايرنا

بروزرسانی 1399/06/30 - 17:36

گزارش خبرگزاری فرانسه از بمباران شیمیایی «سردشت» توسط صدام

ايرنا/ خبرگزاري فرانسه در گزارشي نوشت: بمباران شيميايي شهر «سردشت» يکي از بزرگترين جنايت‌هاي جنگي تاريخ معاصر بود که جوامع بين‌الملل واکنش جدي در قبال اين موضوع مهم نشان ندادند. در واقع اين يک اشتباه بزرگ جامعه جهاني و مدعيان حقوق بشر به شمار مي‌رود که با عکس‌العمل نامناسب به اين حمله غيرانساني، زمينه‌ساز بمباران شيميايي بزرگتر رژيم بعث به شهر «حلبچه» شدند.

اين خبرگزاري امروز (يکشنبه) در گزارشي به حادثه بمباران شيميايي سردشت پرداخت و نوشت: ۳۳ سال از حمله شيميايي رژيم «صدام حسين» رئيس جمهوري مخلوع عراق به شهر سردشت ايران مي‌گذرد، اما ساکنان اين شهر هنوز از اثرات اين فاجعه رنج مي‌برند و اين در حالي است که جامعه بين‌المللي آنچنان که بايد و شايد اقدامي در مجازات عاملان اين حمله صورت نداد.

اين خبرگزاري افزود که سردشت در استان آذربايجان غربي در شمال غربي ايران در نزديکي مرز عراق قرار دارد. اين شهر و ساکنان آن هنوز از اثرات حملات هوايي ۷ تير ۱۳۶۶ در طي هشت سال جنگ عراق با ايران که در ۳۱ شهريور ۱۳۵۹ آغاز شد، رنج مي‌برند. اين اولين باري بود که در طي جنگ از سلاح شيميايي بر ضد شهروندان غير نظامي استفاده شد.

اين خبرگزاري به نقل از سخنان «صالح عزيزپور» رئيس «انجمن قربانيان حمله شيميايي در سردشت» نوشت: اگر کسي در جنگ پا يا بازوي خود را از دست بدهد، مي‌تواند آن را با يک اندام مصنوعي جايگزين کند، اما وقتي ريه‌هاي ما بسوزد، چه کسي به جاي ما نفس مي‌کشد.

وي به خبرگزاري فرانسه گفت که قربانيان و زخمي‌ها بمباران شيميايي سردشت از کودک سه ماهه تا يک پيرمرد هفتاد ساله بودند که همه آنها غيرنظامي هستند.

اين خبرگزاري اضافه کرد که بر اساس آمار رسمي تعداد کشته‌ها ۱۱۹ و زخمي‌ها هزار و ۵۱۸ نفر اعلام شد. اما با گذشت زمان مشخص شد که حدود هشت هزار نفر در معرض «گاز خردل» قرار گرفته‌اند که به گفته کارشناسان در حمله عراق مورد استفاده قرار گرفته بود و اثرات آن سالها بعد موجب مرگ آنها شد.

اما اين پايان ماجرا نبود، زيرا کساني که در اين جنگ زنده ماندند، از اثرات اين بمباران خلاصي نيافتند و هنوز با آن دست و پنجه نرم مي‌کنند.

اين خبرگزاري در ادامه گزارش با استناد به سخنان افراد حاضر در زمان بمباران شيميايي سردشت نوشت: يکي از قربانيان اين فاجعه که فردي ۵۰ ساله است و از دستگاه تنفس مصنوعي استفاده مي‌کند، گفت، «به مدت ۱۸ روز بينايي خود را کاملاً از دست داده بودم و حتي امروز هم از فشار زيادي که بر ريه‌هايم وارد مي‌شود، رنج مي‌برم و نمي‌توانم بخوابم».

خبرگزاري فرانسه نوشت که بسياري از مردم تصور نمي‌کردند که از گاز سمي عليه غيرنظاميان استفاده شود و آنها در زمان حمله شيميايي طبق گذشته به پناهگاه‌هاي زيرزميني رفتند، غافل از اينکه گاز خردل به ريه‌هاي آنها نفوذ مي‌کند.

اين خبرگزاري تاکيد کرد که شيوع «ويروس کرونا» نيز طي ماه‌هاي اخير در ايران سلامتي اين افراد را بيشتر تهديد مي‌کند و مشکلات آنها را دو برابر کرده است.

در همين راستا مدير شبکه بهداشت عمومي در سردشت گفت: از آنجا که ايمني بدن آسيب‌ديدگان از بمباران شيميايي ضعيف است، در صورت ابتلا به اين ويروس، اين بيماري را تشديد کرده و احتمال زنده ماندن آنها را ضعيف مي‌کند.

او افزود: «اثرات گاز خردل دائمي است و ريه‌ها را تحت تأثير قرار داده و گاهي آن را از بين مي‌برد و بيماران چاره‌اي جز زندگي با آن را ندارند. عوارض جانبي شيميايي شامل تورم و درد چشم، قرمزي و خارش پوست، تنگي نفس و مشکل در حرکت و خستگي مزمن است».

خبرگزاري فرانسه در ادامه نوشت: از آنجايي که دولت «دونالد ترامپ» رئيس جمهوري آمريکا، در سال ۲۰۱۸ پس از خروج يکجانبه از برجام، تحريم‌هاي اقتصادي شديدتري عليه ايران اعمال کرد، به طوري که يافتن داروهاي مورد نياز بسيار دشوار شده است.

سکوت جامعه بين‌المللي

خبرگزاري فرانسه افزود که اين در حالي است که شوراي امنيت در واکنش به اقدام عراق با صدور بيانيه‌اي استفاده از سلاح‌هاي شيميايي در درگيري‌هاي نظامي را محکوم کرد، بدون اينکه نامي از عراق و رئيس جمهوري آن زمان اين کشور را ذکر کند.

پس از حمله به سردشت، شوراي امنيت که پنج عضو دائمي آن (ايالات متحده ، فرانسه ، انگليس ، چين و اتحاد جماهير شوروي سابق) با عناوين مختلف از رژيم عراق حمايت مي‌کردند، تنها به عبارت «محکوم مي‌کنيم» بسنده کرد. در حالي که جامعه جهاني نيز در مقابل اين فاجعه عظيم سکوت کرد.

رژيم عراق پس از حمله آمريکا در سال ۲۰۰۳ سقوط کرد و صدام در دسامبر همان سال دستگير شد.

خبرگزاري فرانسه نوشت: اکنون سردشت مانند «هيروشيما» که مورد حمله اتمي آمريکا قرار گرفت، نمادي از شهرهايي هستند که قربانيان حملات سلاح‌هاي غير متعارف شده‌اند و بازماندگان آن اميدوارند که هرگز جنگي اينچنين تکرار نشود.