ایمانی: پیروزی اصولگرایان در انتخابات ۱۴۰۰ قطعی نیست

با اين حال ناصر ايماني، تحليلگر سياسي اصولگرا معتقد است با اينکه شوراي نگهبان بايد تفسير خود را در اين رابطه اعلام کند اما به گفته او، در حالي که حضور زنان در مجلس شوراي اسلامي يا وزارت خانه به عنوان وزير منعي ندارد، جريان هاي سياسي کشور هيچ کدام زني را براي حضور در اين سمت‌ها معرفي نمي کنند و تعداد زنان در مجلس هيچ گاه به بيش از ۱۰ در صد هم نرسيده است.

او همچنين مي گويد که برگ برنده اصولگرايان در انتخابات رياست جمهوري ۱۴۰۰ عملکرد نمايندگان مجلس يازدهم است چون به گفته او، مجلس يازدهم آينه تمام نماي اصولگرايان در عرصه اجرايي و تقنيني است و نوع عملکرد آنها مي تواند قضاوت عمومي را در پي داشته باشد.

مشروح گفت‌وگو با ناصر ايماني، تحليلگر سياسي اصولگرا را در ادامه بخوانيد.

****

*آقاي ايماني! تحليل شما از فضاي انتخاباتي جريان ها و گروه هاي سياسي کشور چيست؟ به نظر مي رسد برخي طيف هاي اصولگرا فعال شدند، فکر مي کنيد اگر اصلاح طلبان کانديداي قدري براي معرفي نداشته باشند، فضا به سمت رقابت درون اصولگرايي در انتخابات ۱۴۰۰ مي رود؟

اين يک احتمال است اما بر خلاف افکار بعضي از مردم که تصور مي کنند اصولگرايان حتما در انتخابات بعدي پيروز خواهند بود، من اصلا چنين تصوري ندارم. نمي خواهم اين احتمال را نفي کنم اما اينکه قطعيتي باشد که حتما اصولگرايان در انتخابات بعدي به احتمال بسيار زياد پيروز خواهند شد، نه، چنين چيزي نيست. دلايل آن هم کاملا روشن است؛ تحولات سياسي در کشور ما خيلي سريع و زياد اتفاق مي افتد، شايد در کشورهاي ديگر چنين پديده اي نباشد (که سرعت تحولات سياسي  انقدر زياد باشد)؛ از طرفي ديگر وضعيت افکار عمومي در جامعه بخاطر مسائل مختلفي که وجود دارد و انباشت بعضي از مطالبات سياسي و مسائل اقتصادي و نارضياتي هايي که در سطح جامعه در اندازه هاي مختلف هست و هر نوع واگرايي که در جامعه عمومي ما ملاحظه مي شود، يک وضعيت ناپايدار و غير قابل پيش بيني به وجود مي آورد.

هيچ تضميني وجود ندارد که اصولگرايان پيروز انتخابات باشند

در عين حال نمي توان وضعيت جامعه را هم ۱۰۰ درصد پيش بيني کرد، ما هم در ساحت سياسي هم در افکار عمومي بسيار ناپايدار هستيم! بنابراين اصلا نمي شود پيش بيني کرد که در انتخابات رياست جمهوري ۱۴۰۰ چه اتفاقاتي مي افتد. از طرف ديگر ما اين تجربه را داريم که در انتخابات رياست جمهوري ناگهان کانديداهايي در هفته هاي آخر مطرح شوند که حضورشان اصلا قابل پيش بيني نبوده است، درحالي که به سرعت هم توانستند نظر افکار عمومي را جلب کنند؛ مانند آقاي احمدي نژاد در سال ۸۴ و تا حدودي هم آقاي روحاني در سال ۹۲ که اين اتفاق پيش آمد و رئيس جمهور شدند. 

با اين تفاسير اصلا نمي شود پيش بيني کرد در ماه آخر و يکي دو هفته مانده به انتخابات چه اتفاقي در جامعه اي که خيلي هم سيال است، ميفتد. ناگهان مي بينيد کانديدايي پا به عرصه مي گذارد که هيچ تعلقات پر رنگ جناحي هم نداشته باشد و بتواند موفق شود، ممکن است يک کانديداي که گرايش هاي اصلاح طلبي دارد مطرح شود و بتواند آراي مردم را به سمت خودش جلب کند. بنابراين هيچ تضميني وجود ندارد که اصولگرايان حتما پيروز انتخابات باشند و چنين تصوري کمي عوامانه است.

وحدت اصولگرايان در انتخابات ۹۶ واقعا شکننده بود

*مجموعه اصولگرايان خيلي تاکيد دارند که بتوانند همچون انتخابات رياست جمهوري ۹۶ به وحدت و تک کانديدايي برسند. فکر مي کنيد اين اتفاق اين بار هم امکان پذير است يا اين وحدت شکننده خواهد بود؟

واقعيت اين است که وحدتي که در انتخابات سال ۹۶ شکل گرفت واقعا وحدت شکننده اي بود، يعني در ساعت هاي آخر اين وحدت اتفاق افتاد، بنابراين مي توان گفت که کاملا شکننده بود و ممکن است در انتخابات آينده هم اين وحدت شکننده باشد و حتي احتمال شکنندگي آن بيشتر است.

شايد اصولگرايان با چند کانديدا وارد انتخابات شوند

*پس احتمال چندکانديدايي اصولگرايان در انتخابات ۱۴۰۰ وجود دارد؟

بله، اگر در انتخابات مجلس يازدهم هم آن وحدت شکننده به وجود آمد بخاطر اين بود که اصولگرايان دولت و مجلس را در اختيارنداشتند، بنابراين تلاش مي کردند مجلس را در اختيار بگيرند، اما براي انتخابات ۱۴۰۰ چون مجلس را در اختيار دارند مقداري خيالشان راحت تر است و همين راحتي خيال مي تواند موجب ضربه شود که مثلا هرکس براي خودش يک پرچمي علم کند. 

من نمي خواهم بگويم که اين اتفاق قطعا مي افتد اما اين احتمال از نظر عقلاني بيشتر است، مگر اينکه با توجه به شرايط موجود بخواهند وحدت داشته باشند. البته شرايط انتخابات رياست جمهوري با مجلس به کل متفاوت است، ماهيت آن متفاوت است؛ در انتخابات رياست جمهوري صحبت سر انتخاب يک نفر است و در انتخابات مجلس صحبت از پيروزي ۲۹۰ نفر. ممکن است طيف هاي مختلف اصولگرا با توجه به کانديداهايي که تاييد صلاحيت مي شوند به طور خواه ناخواه به يک کانديد برسند چون در نهايت ۴ نفر هم بيشتر تاييد صلاحيت نمي شوند اما در مجلس مي توانند همه گزينه هايشان را بياورند اما در رياست جمهوري اينگونه نيست و ما صحبت از ۴ الي ۵ نفر مي کنيم و همين تعداد کمتر امکان به وحدت رسيدن را بيشتر مي کند چون تعداد خيلي محدود است. يعني ممکن است که خود موضوع، اصولگرايان را مجبور کند تا به وحدت برسند؛ اما امکان به وحدت نرسيدنشان هم وجود دارد يعني اصولگرايان اين مشکل را دارند و مقداري وحدتشان، وحدت شکننده اي است. 

مجلس يازدهم آينه تمام‌نماي اصولگرايان است

*فکر مي کنيد برگ برنده اصولگرايان در انتخابات ۱۴۰۰ چيست؟ بحث هايي بعد از انتخابات مجلس يازدهم بود که انتخابات ۱۴۰۰ متاثر از عملکرد مجلس يازدهم خواهد بود. فکر مي کنيد با توجه به عملکردي مجلس يازدهم تا اين زمان داشته مي شود ميزان مشارکت و اقبال عمومي را پيش بيني کرد؟

عملکرد مجلس يازدهم براي اصولگرايان و در انتخابات ۱۴۰۰ برگ برنده است، چون مجلس فعلي آينه تمام نماي اصولگرايان است، چون تمام اصولگرايان جمع شده اند و وحدت کرده اند و کساني که به مردم معرفي کرده اند همين هايي هستند که شما در مجلس مي بينيد، بنابراين اين مجلس ماحصل آنچيزي است که ما به نام جريان اصولگرايي در کشور مي شناسيم. 

بنابراين عملکرد اين مجلس، عملکرد واقعي اصولگرايان در صحنه اجرايي، تقنيني و اداره يکي از بزرگترين نهاد هاي کشور يعني مجلس است؛ بنابراين هر عملکردي که اين مجلس داشته باشد قاعدتا در اينکه اصولگرايان بخواهند در انتخابات ۱۴۰۰ به مردم بگويند که عملکرد ما اين است و به کانديد ما رأي دهيد، بسيار مؤثر است. اما در مورد اينکه عملکرد مجلس چگونه است، بايد صبر کرد چون چندماه بيشتر از عملکرد آن نمي گذرد. 

*يعني هنوز نميتوان از عملکرد اين مجلس تحليلي ارائه داد؟

خير، نياز به تحليل ندارد چون خواهيم ديد. 

دست جناح‌هاي سياسي براي معرفي کانديداي زن باز نيست

*اين روزها بحث حضور کانديداهاي زن در کشور داغ شده، بعضي از چهره هاي اصولگرا هم از اين موضوع استقبال کردند و گفتند که اگر شرايط قانوني آن مهيا باشد اصولگرايان هم مي توانند کانديداي زن معرفي کنند. نظر شما در اين باره چيست؟

هر بار  و در هر دوره انتخابات رياست جمهوري موضوع حضور کانديداي زن مطرح مي شود اما پيش از هر چيز شوراي نگهبان بايد يکبار آن را تفسير و حل کند؛ چون شوراي نگهبان مسائل فقهي و حقوقي براي اين تفسير دارد و قبلا هم در اين باره صحبت کرده اند. نمي خواهم بگويم که من در اين مورد نظر منفي دارم، بلکه مي خواهم بگويم مسائل مختلفي وجود دارد که بايد بررسي شود. 

بايد اين مساله را يکبار حل کنيم که آيا زنان مي توانند کانديداي رياست جمهوري شوند يا خير! اگر تفسير شوراي نگهبان اين باشد که زنان مي توانند کانديداي رياست جمهوري شوند، من تصور نمي کنم که هر دو جناح سياسي ما هم خيلي دستشان باز باشد که بخواهند يک زن را به عنوان کانديد رياست جمهوري معرفي کنند؛ همين حالا هم ما براي نمايندگي مجلس زنان محدوديتي نداريم اما عملا تعداد نمايندگان زن در مجلس ۱۰ درصد هم نمي شود، تازه نماينده مجلس نمي خواهد کار اجرايي انجام دهد بلکه مي خواهد روي صندلي بنشيند و قانون تصويب کند؛ تعداد زنان در همه ادوار مجلس به ۱۰ درصد هم نمي رسده و حتي زماني که جناح هاي سياسي مي خواهند کانديدا معرفي کنند نهايت ۳ الي ۴ نفر زن در ليست خود دارند.

جناح هاي سياسي چند زن مي‌شناسند که در قد و قواره رياست‌جمهوري باشد؟

ما چند وزير زن در دولت اصلاح‌طلب فعلي داريم؟ يا داشتيم؟ هيچ. در دولت پيشين هم که آقاي احمدي نژاد تابوشکني کرد و براي اولين بار در تاريخ بعد از انقلاب  يک زن را براي وزرات معرفي کرد اما بعد از مدتي او را بر کنار کرد. بنابراين در وزارت خانه که بخش کوچک اجرايي در قياس با رئيس جمهور است، عملا اين اتفاق نيفتاده است. 

موضوع اين است که الان سدي به نام تفسير قانون اساسي داريم و همه مي خواهند اين سد را بشکنند؛ مثلا فرض کنيد که اين سد نباشد و شوراي نگهبان فردا بگويد که زنان مي توانند کانديداي رياست جمهوري شوند، (الان چون اين سد وجود دارد همه مي خواهيم اين سد را بشکنيم چون همه از وجود مانع بدشان مي آيد)، آيا جناح هاي سياسي يا مستقل ها در مقابل مردان خبره و کارکرده اي که دارند و اصطلاحا دنيا ديده هستند، يک زن را معرفي مي کنند؟ همين جريان اصلاح طلب چند زن دارد که در قد و قواره يک رئيس جمهور درقياس با مردان باشد؟ همينطور جريان اصولگرا! مي خواهم بگويم که امکان اين کار به لحاظ عملي خيلي ضعيف است ولو اينکه منع قانوني نداشته باشد.