«محتشمیپور» که بود؟

ايسنا/ حجتالاسلاموالمسلمين سيد علياکبر محتشميپور از انقلابيون قديمي و يکي از ياران امام خميني (ره) که در دولت ميرحسين موسوي وزير کشور بود، امروز در سن ۷۵ سالگي بر اثر ابتلا به کرونا در عراق درگذشت.
سيد علياکبر محتمشيپور در سال ۱۳۲۵ در تهران به دنيا آمد. او تحصيلات ابتدايي خود را در مدرسه علوي گذراند و در سال ۱۳۴۰ براي فراگيري دروس حوزوي راهي حوزههاي علميه تهران، قم و نجف شد و در محضر علمايي چون امام خميني (ره)، آيتاللهالعظمي سيد ابوالقاسم خويي، آيتالله سيد حسن بجنوردي و آيتالله ميرزا باقر زنجاني کسب علم کرد و از همان دوران نوجواني با درک محضر امام (ره) به جمع نهضت اسلامي رهبر فقيد انقلاب پيوست و در سال ۱۳۴۱ در حالي که تنها ۱۶ سال سن داشت براي اولين بار توسط رژيم شاه دستگير شد.
با تبعيد امام (ره) به ترکيه و پس از آن به نجف عراق، محتشميپور هم در سال ۱۳۴۵ راهي نجف شد و در حوزه علميه اين شهر در محضر امام (ره) به ادامه تحصيل دروس حوزوي پرداخت. محتشميپور در عراق چندين بار توسط رژيم بعث عراق دستگير شد و آخرين بار چند روز پيش از سفر امام به پاريس هنگامي که براي فراهم کردن مقدمات اقامت امام و همراهانشان در سوريه مامور شده بود، در فرودگاه بغداد دستگير و براي هميشه از عراق اخراج شد. پس از آن در پاريس به امام پيوست و مسئول ارتباطات دفتر امام در نوفللوشاتو شد.
با پيروزي انقلاب اسلامي در بهمن ۱۳۵۷، محتشميپور تا سال ۱۳۵۹ به عنوان يکي از اعضاي دفاتر امام در تهران و قم به فعاليت پرداخت و در سال ۱۳۵۹ از سوي بنيانگذار انقلاب اسلامي به عنوان عضو هيئت منتخب ايشان براي بررسي وضعيت بنياد مستضعفان و نماينده امام، عضو شوراي سرپرستي سازمان صدا وسيما و مدير صداي جمهوري اسلامي ايران انتخاب شد.
محتشميپور در سال ۱۳۶۰ به عنوان سفير جمهوري اسلامي ايران راهي سوريه شد و تا سال ۱۳۶۴ در دمشق خدمت کرد. از جمله اقدامات مهم او در سوريه، تشکيل گروههاي اسلامي در منطقه شام به ويژه حزبالله لبنان و ايجاد هستههاي مقاومت اسلامي در فلسطين بود. در بهمن ۱۳۶۲ سرويسهاي امنيتي رژيم صهيونيستي با ارسال يک بسته انفجاري براي محتشميپور، او را مورد هدف يک حمله تروريستي قرار دادند و او در اين حادثه انفجار بمب تا مرز شهادت پيش رفت و در اثر آن از ناحيه چشم، گوش و هر دو دست آسيب ديد و يک دست او از مچ قطع شد.
با تشکيل دولت دوم ميرحسين موسوي در سال ۱۳۶۴، او به عنوان وزير کشور به مجلس معرفي شد و با گرفتن راي اعتماد از مجلس دوم، تا سال ۱۳۶۸ وزارت کشور را بر عهده داشت. با انشعاب در جامعه روحانيت مبارز و تشکيل مجمع روحانيون مبارز در سال ۱۳۶۶، محتشميپور که به جناح چپ جمهوري اسلامي گرايش داشت به اين گروه سياسي روحاني پيوست و عضو شوراي مرکزي مجمع روحانيون مبارز شد.
محتشميپور در سال ۱۳۶۸ پس از پايان وزارت به عنوان يکي از مشاوران سياسي رهبر انقلاب اسلامي برگزيده شد و در همان سال به عنوان نماينده مردم تهران به مجلس سوم شوراي اسلامي راه يافت و به عنوان رئيس کميسيون دفاع و دبير کل گروه بينالمجالس در مجلس شوراي اسلامي انتخاب شد. او در سالهاي ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ مدير مسئول مجله توقيف شده "بيان" بود.
با تشکيل دولت سيد محمد خاتمي در سال ۱۳۷۶، محتشميپور به عنوان مشاور اجتماعي رئيسجمهور برگزيده شد و در انتخابات مجلس ششم بار ديگر به عنوان نماينده مردم تهران راهي پارلمان شد و اين بار رياست فراکسيون اکثريت (جبهه دوم خرداد) را بر عهده گرفت.
رياست کميته علمي کنفرانس بزرگداشت بيستمين سالگرد شهادت حاج سيد مصطفي خميني (ره)، رياست کميته علمي ستاد صدمين سالگرد ميلاد امام خميني (ره)، دبير کلي کنفرانس بينالمللي حمايت از قدس و حمايت از حقوق مردم فلسطين و رياست مجمع سازمانهاي غيردولتي فعالان حامي آزادي قدس شريف، دبيرکلي مجمع بينالمللي پارلمانيهاي مدافع مساله فلسطين در بيروت و نايبرئيسي هيات امناي موسسه بينالمللي قدس در بيروت از ديگر فعاليتهاي وي به حساب ميآيد.
محتشميپور در انتخابات سال ۱۳۸۴ رئيس ستاد انتخابات مهدي کروبي بود و در انتخابات سال ۱۳۸۸ رياست کميته صيانت از آراي ستاد ميرحسين موسوي را به عهده گرفت و پس از وقايع بعد از انتخابات ۸۸، کم کم به حاشيه سياست ايران رفت. او پسرعموي فخرالسادات محتشميپور همسر مصطفي تاجزاده است. محتشميپور در سال ۱۳۹۰ به عراق رفت و ۱۰ سال پاياني عمر خود را در نجف گذراند.
با شيوع ويروس کرونا، حجتالاسلاموالمسلمين سيد علياکبر محتشميپور به بيماري کوويد-۱۹ مبتلا شد و پس از مدتي دست و پنجه نرم کردن با اين بيماري، بامداد دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ در شهر نجف درگذشت.