فلاحت پیشه: محافظه‌کاری ظریف به برجام ضربه زد و سستی دولت به ظریف

نامه نيوز/ کارشناس مسائل سياست خارجي گفت: در چنين شرايطي اگر يک اختيار عملي به آقاي رئيسي داده مي شد، مي توانست با همين امکانات دولت آقاي روحاني و اختيارات آقاي ظريف شاکله برجام را احيا و بدون نوسان و استرس حاصل از تحريم ها دولتش را شروع کند و هنوز هم دير نشده است.

ظريف روز گذشته گزارش پاياني خود را به مجلس داد و برخي هدف اصلي ظريف براي اين گزارش را «ثبت اقداماتش در تاريخ» تحليل مي کنند.

حشمت الله فلاحت پيشه درباره عملکرد محمدجواد ظريف گفت: ظريف با برجام شناخته مي شود. مذاکرات هسته اي پيش از دولت آقاي روحاني با دبيرخانه شوراي عالي امنيت ملي بود اما بعد از شروع دولت آقاي روحاني اين مسئوليت به کاردان خودش يعني وزارت خارجه سپرده شد.

---

بازار

---

وي افزود: هيچ دبيري در شوراي عالي امنيت ملي اعم از آقاي روحاني، آقاي لاريجاني و آقاي جليلي نتوانستند مذاکرات هسته اي را پيش از اين انتقال مسئوليت به وزارت خارجه، به نتيجه برسانند. بر همين اساس به نتيجه رسيدن مذاکرات يک دستاورد بود چون تقريبا کشور ما سال هاي اخير در حوزه تنش زدايي در سياست خارجي نتيجه کاملي نگرفته بود اما در برجام به اين نتيجه رسيد.

نماينده ادوار مجلس يادآور شد: برجام البته پاشنه آشيل هايي داشت که من همان 2 روز قبل از امضاي برجام آن را در گفتگوي ويژه خبري مطرح کردم. آن پاشنه آشيل ها مربوط به بندهاي 11 تا 13 قطعنامه 2231 درباره مکانيزم ماشه است چون نشان مي داد برجام تضميني براي ادامه ندارد.

وي افزود: ظريف يک ديپلمات محافظه کار است و کاملا در چارچوبي عمل کرد که در شوراي عالي امنيت ملي برايش شکل گرفت و حتي پيشنهادهاي خودش را نتوانست در شوراي عالي امنيت ملي به نتيجه برساند. اگر ظريف مقداري فراغت بيشتري داشت يا اگر خودش قدري از محافظه کاري خارج مي شد مي توانست برجام را در حوزه اجرا محکم تر ببندد.
 
اين استاد دانشگاه توضيح داد: آقاي ظريف مي توانست در شوراي عالي امنيت ملي اين اقناع را صورت بدهد که تعدادي از شرکت هاي آمريکايي مجاز باشند قراردادهايي را با ايران ببندند چون تا سال 1995 ميلادي برخي شرکت هاي آمريکايي به صورت محدود در ايران فعاليت داشتند اما به خاطر موضوع کونِکو از ايران خارج شدند. اين شرکت هاي عملا منع رسمي براي بازگشت به حوزه اقتصادي ايران نداشتند.

وي افزود: محافظه کاري ظريف به دستاورد برجامش آسيب زد. البته بخشي از آسيب ها به برجام خارج از اراده ظريف بود که يک دليلش به سست بودن دولت آقاي روحاني بر مي گشت چون حتي نمي توانست از اختيارات خودش دفاع کند، ضمن آنکه در بعضي حوزه ها تنبل و بي تفاوت بود. اين سستي بر ظريف و وزارت خارجه شمول پيدا کرد و عملا وزارت خارجه در حوزه هايي همچون اقتصاد بين الملل، ارتباط بين سياست داخلي با سياست خارجي و ارتباط مديريت داخلي با سياست خارجي با بي پشتوانگي مواجه شد.

فلاحت پيشه با اشاره به آخرين گزارش ظريف به مجلس اظهار کرد: برخلاف آخرين گزارش آقاي ظريف، 4 گزارش قبلي او به مجلس کاملا "کم مايه" و "آبکي" بودند چون بعد از خروج آمريکا از برجام عملا آقاي ظريف کار را تمام شده مي دانست. حتي اگر بعد از رفتن ترامپ، آقاي ظريف گزارش هايي همچون "گزارش آخر" را به مجلس مي داد شايد جدي تر مي شد موضوع برجام را دنبال کرد.

وي افزود: گزارش آخر آقاي ظريف به جاي آنکه پاسخي در قبال مسئوليتش باشد، به نوعي گزارش براي ثبت در تاريخ بود بنابراين معتقدم بسياري از گزارش هاي آقاي ظريف مثل نوش دارو پس از مرگ سهراب است؛  در چنين شرايطي اگر يک اختيار عملي به آقاي رئيسي داده مي شد، مي توانست با همين امکانات دولت آقاي روحاني و اختيارات آقاي ظريف شاکله برجام را احيا و بدون نوسان و استرس حاصل از تحريم ها دولتش را شروع کند و هنوز هم دير نشده است.

اين کارشناس مسائل سياست خارجي يادآور شد: آقاي ظريف نبايد يک ماه قبل از اتمام مسئوليتش پايان برجامي را اعلام کند که حتي احياي يک روز زودتر آن مي تواند آثار مثبتي را براي اقتصاد کشور به وجود آورد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar