سفر به مریخ با موشک فیزیکدان زن ایرانی
ايسنا/ دکتر "فاطيما ابراهيمي" فيزيکدان "آزمايشگاه فيزيک پلاسما پرينستون"(PPPL) آمريکا موشک فيوژن جديدي را اختراع کرده که ميتواند انسانها را ۱۰ بار سريعتر از پيشرانهاي فضايي کنوني به مريخ برساند.
دکتر فاطيما ابراهيمي يک موشک فيوژن جديد اختراع کرده است که ميتواند روزي انسان را به مريخ برساند. اين دستگاه از ميدانهاي مغناطيسي براي شليک ذرات پلاسما از پشت موشک استفاده ميکند و فضاپيما را به فضا ميفرستد.
استفاده از ميدانهاي مغناطيسي به دانشمندان امکان ميدهد تا ميزان رانش را براي يک مأموريت خاص تنظيم کنند و فضانوردان هنگام سفر به جهانهاي دور ، مقدار رانش را تغيير دهند.
اختراع اين دانشمند ايراني همچنين ميتواند فضانوردان را ۱۰ برابر سريعتر از پيشرانهاي فضايي فعلي که از ميدانهاي الکتريکي براي حرکت ذرات استفاده ميکنند، به سياره سرخ ببرد.
ابراهيمي گفت: من مدتي است که در حال بررسي اين مفهوم هستم. هنگامي که در سال ۲۰۱۷ روي يک صندلي نشسته بودم و به شباهتهاي اگزوز ماشين با ذرات پرسرعت فکر مي کردم اين ايده به ذهنم آمد. پلاسما حالت داغ و باردار مادهاي است که از الکترونهاي آزاد و هسته هاي اتمي تشکيل شده و ۹۹ درصد از جهان مرئي را نشان ميدهد و قادر به توليد مقادير زيادي انرژي است.
دانشمندان به طور شبانهروزي در تلاش براي توليد فيوژن در يک آزمايشگاه با اميد به استفاده از قدرت آن براي توليد برق براي موشکهايي هستند که در اعماق فضا حرکت ميکنند.
پيشرانهاي فعلي پلاسما که از ميدانهاي الکتريکي براي حرکت ذرات استفاده ميکنند فقط ميتوانند يک ضربه خاص کم يا کم سرعت توليد کنند. اما شبيه سازيهاي رايانهاي انجام شده بر روي رايانههاي آزمايشگاه فيزيک پلاسما پرينستون و مرکز ملي محاسبات علمي تحقيقات انرژي ملي آمريکا نشان داد که مفهوم جديد پيشران پلاسما ميتواند با سرعت صدها کيلومتر در ثانيه، اگزوز توليد کند و ۱۰ برابر سريعتر از پيشرانهاي ديگر باشد.
ابراهيمي گفت: سفر به راه دور ماهها يا سالها طول ميکشد زيرا ضربه خاص موتورهاي موشکي شيميايي بسيار کم است، بنابراين سرعت گرفتن فضاپيما بايد مدتي طول بکشد.
اگرچه استفاده از فيوژن براي تأمين انرژي موشکها مفهوم جديدي نيست، اما پيشران توسعه داده شده توسط ابراهيمي از سه جهت با دستگاههاي پيشران کنوني تفاوت دارد.
اولين مورد اين است که تغيير قدرت ميدانهاي مغناطيسي ميتواند ميزان رانش را کم يا زياد کند، که اين امر باعث مانور بهتر در جهان تاريک فضا ميشود.
ابراهيمي گفت: با استفاده از آهنرباهاي الکتريکي بيشتر و ميدانهاي مغناطيسي بيشتر ، ميتوانيد يک دکمه را بچرخانيد تا سرعت را تنظيم کنيد. دوم اينکه پيشران جديد با بيرون راندن ذرات پلاسما و حبابهاي مغناطيسي معروف به پلاسموئيدها، حرکت ميکند. پلاسموئيدها به پيشرانش نيرو ميدهند.
با اين حال، آخرين تفاوت مفهوم ابراهيمي با مفهوم ديگر اين است که او از ميدانهاي مغناطيسي براي شليک ذرات پلاسما از پشت موشک استفاده ميکند اما دستگاههاي ديگر از ميدانهاي الکتريکي براي اين امر استفاده ميکنند.
استفاده از ميدانهاي مغناطيسي ممکن است يک تغيير دهنده بازي باشد، زيرا به دانشمندان اجازه ميدهد تا ميزان رانش را براي يک ماموريت خاص تنظيم کنند.
ابراهيمي گفت: در حالي که ساير پيشرانها به گاز سنگين ساخته شده از اتمهايي مانند زنون احتياج دارند، اما در اين مفهوم ميتوانيد از هر نوع گازي که ميخواهيد استفاده کنيد. دانشمندان ممکن است در بعضي موارد گاز سبک را ترجيح دهند زيرا اتمهاي کوچکتر ميتوانند با سرعت بيشتري حرکت کنند.