منظومه شمسی متفاوت تر از تصور شماست!

آخرین خبر/ در منظومهٔ شمسی، همهٔ سیارات و بیشتر اشیاء دیگری که دورِ خورشید می‌چرخند؛ به غیر از بسیاری از دنباله‌دارها که استثنا هستند، جهت حرکتشان موافق‌گرد (هم‌جهت) با حرکت محوری خورشید است.
حرکت بسیاری از سیاره‌ها هم هم‌جهت با خورشید است؛ ناهید و اورانوس استثنا هستند و حرکتشان مخالف‌گرد است. بیشترِ قمرهای طبیعیِ سیاره‌ها، با حرکت موافق‌گرد به دور سیاره‌هایشان می‌چرخند. (در مورد قمرهای اورانوس، آنها هم‌جهت با سیارهٔ خود، یعنی موافق‌گرد و مانند اورانوس در جهت مخالف خورشید می‌چرخند) تعدادی از قمرها در منظومه شمسی در جهت مخالف سیاره‌هایشان می‌چرخند، اما عموماً این قمرها کوچک و دور از سیاره‌هایشان قرار دارند؛ به‌استثنای تریتون، قمر نپتون، که بزرگ و نزدیکِ سیاره است. عقیده بر این است که این قمرهای مخالف‌گرد، از جمله تریتون، در جای دیگری تشکیل شده و بعدها اسیر چرخش به دور سیاره‌های کنونی خود شده‌اند.
در واقع این گرانش ِ خورشید و خمیدگی فضا-زمان در اطرافش است که باعث می‌شود سیارات به دور آن بچرخند، درست همانطور که گرانش “زمین” ماه و ماهواره‌ها را به دورش نگه می‌دارد. علت اینکه سیارات درون خورشید سقوط نمی‌کنند این است که آنها به اندازه‌ای مناسب سریع حرکت می‌کنند.علت اینکه سیارات با چنان سرعتی حرکت می‌کنند که آنها را قادر می‌سازد تا به دور خورشید گردش کنند، این است که منظومه‌شمسی یک ابر ِ مارپیچی از گاز و غبار بود. هر چیزی که به آهستگی حرکت می‌کرد در اثر نیروی گرانش درون خورشید کشیده می‌شد. هر چیزی که با سرعت خیلی زیادی در حال چرخش بود در فضای خارجی فرار کرد؛ هر چیز دیگری در اطراف خورشید باقی ماند و به تدریج درون سیارات ادغام شد، سرعت چرخش و در نتیجه مدارش را حفظ کرد (با مقاومت کمی در فضای نزدیک به خلأ مواجه شد).
همچنان که سحابی تحت نیروی گرانش منقبض می‌شد، به دلیل حفظ تکانۀ زاویه‌ای سریع‌تر و سریعتر چرخش پیدا کرد. اثرات گریز از مرکز باعث شدند ابر مارپیچی در یک دیسک مسطح با یک بافت متراکم در مرکزش قرار بگیرد (و درون خورشید ادغام شود). به همین دلیل سیارات در یک صفحۀ کم و بیش مسطح به نام دایره‌البروج به دور خورشید گردش می‌کنند. در منظومه شمسی واقعی مدار سیارات کاملا بیضی نیست.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar

---

بازار

---