حذف لایههایی که پرده از تاریخ پنهان برداشت؛ نقاشیهای تاریخی از زیر گچ خارج شد!
فارس/ کارشناسی بافت سنتی گفت: در جریان مرمت حمام خان کاشان، کارشناسان موفق به کشف مجموعهای از نقاشیهای قدیمی شدند که سالها زیر لایههای گچ پنهان مانده بودند.
حمام خان کاشان، یکی از بناهای تاریخی ارزشمند شهر کاشان است که در قلب بازار بزرگ این شهر واقع شده است.
این حمام تاریخی که قدمتش به دوران زندیه بازمیگردد، با معماری منحصربهفرد خود، از نمونههای برجسته حمامهای سنتی ایران به شمار میرود.
این بنا درگذشته، علاوه بر کارکرد حمامعمومی، محل گردهمایی، تبادل اطلاعات و تعاملات اجتماعی میان مردم بوده است. حمام خان به دلیل تزیینات معماری زیبا، کاشیکاریهای ظریف و ساختار سنتیاش، یکی از جاذبههای فرهنگی و تاریخی مهم کاشان محسوب میشود.
در طول سالها، این حمام دستخوش تغییرات و فرسایش شده و بخشهایی از آن در اثر گذر زمان، زیر لایههای مختلف پنهان شده در جریان مرمت این بنا اتفاقی شگفتانگیز رخ داد که توجه پژوهشگران و علاقهمندان به هنر را به خود جلب کرد!
کشف نقاشیهای تاریخی حمام خان کاشان پس از سالها
مهدی هوشمندینژاد، کارشناس بافت سنتی در گفتوگو با خبرنگار فارس در کاشان اظهار داشت: در جریان مرمت حمام خان کاشان، کارشناسان موفق به کشف مجموعهای از نقاشیهای قدیمی شدند که سالها زیر لایههای گچ پنهان مانده بودند.
وی افزود: این نقاشیها متعلق به دوران زندیه و قاجار هستند و بازتابی از هنر سنتی ایران را به نمایش میگذارند.
هوشمندینژاد ادامه داد: متخصصان مرمت با استفاده از تکنیکهای ویژه، لایهبرداری، پاکسازی و تثبیت رنگها را انجام دادند تا این نقاشیها بدون آسیبدیدگی، به شکوه اصلی خود بازگردند.
کارشناس بافت سنتی گفت: این آثار نمونهای ارزشمند از سبک نقاشی در معماری سنتی ایران محسوب میشوند که حفظ آنها نیازمند فرایندی بادقت بالا و استفاده از روشهای علمی است.
وی خاطرنشان کرد: پژوهشگران میتوانند از این کشف برای بررسی بیشتر روشهای هنری، مضامین تاریخی و تکنیکهای اجرای نقاشی دیواری در آن دوران بهره ببرند.
هوشمندینژاد اضافه کرد: با آشکارسازی این نقاشیها، حمام خان کاشان تبدیل به یکی از مقاصد گردشگری فرهنگی میشود و میتواند بازدیدکنندگان داخلی و خارجی را افزایش داده و به رونق گردشگری تاریخی و هنری در کاشان کمک کند.
به گزارش فارس، حمام خان کاشان که قدمت آن به دوران زندیه بازمیگردد، یکی از نمادهای معماری سنتی ایران است و در سال ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.