نانوآیروژل ایرانی؛ ناجی بحران ناترازی انرژی کشور/ ایران در جمع 8 کشور صاحب فناوری آیروژل

تسنیم/ تولید و به‌کارگیری عایق‌های حرارتی و برودتی پیشرفته آیروژل با فناوری کاملاً بومی، می‌تواند با کاهش چشمگیر هدررفت انرژی در ساختمان‌ها و صنایع، از هزینه‌های میلیاردی جلوگیری کرده و به‌عنوان راهکاری پایدار، بحران ناترازی انرژی کشور را مهار کند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم،  دکتر حسن برگزین؛ یکی از مؤسسان و مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان «پاکان آتیه نانو دانش» که در زمینه تولید عایق‌های حرارتی و برودتی پیشرفته آیروژل با فناوری نانو فعالیت می‌کند، با اشاره به ضرورت اصلاح الگوی مصرف انرژی در کشور گفت: آیروژل‌ها نسل جدیدی از عایق‌های برودتی و حرارتی هستند که با فناوری نانو تولید می‌شوند. توسعه سریع این فناوری در دنیا، پاسخی به معضلات جهانی از جمله گرمایش زمین، آتش‌سوزی‌ها، خشکسالی، طوفان‌های شدید و آلودگی هوا و خاک است؛ مشکلاتی که عمدتاً از مصرف بی‌رویه انرژی‌های فسیلی سرچشمه می‌گیرند.  

---

بازار

---

وی افزود: نخستین و مهم‌ترین راهکار برای مقابله با این بحران‌ها، استفاده گسترده از عایق‌ها در صنعت و ساختمان به‌منظور بهینه‌سازی مصرف انرژی است. عایق‌های سنتی مضرات زیادی دارند و امروزه در جهان، تقریباً تمام آن‌ها با آیروژل‌ها جایگزین می‌شوند؛ چه در کاربردهای گرمایشی و چه سرمایشی، به دلیل مزایای متعدد این فناوری.  

برگزین با اشاره به بحران شدید «ناترازی انرژی» در ایران اظهار کرد: شدت مصرف انرژی ما برای تولید یک محصول، چندین برابر میانگین جهانی است. به عنوان مثال، برای تولید یک کالا در دنیا یک واحد انرژی مصرف می‌شود، اما در کشور ما، همان محصول پنج تا هفت واحد انرژی نیاز دارد و مهم‌ترین علت این وضعیت، بی‌توجهی به عایق‌کاری و عدم شناخت اهمیت آن است.  

به گفته وی، بیش از 40 درصد مصرف انرژی کشور در ساختمان‌ها و سوله‌ها اتفاق می‌افتد، در حالی که عملاً هیچ‌یک از آن‌ها به طور استاندارد عایق‌کاری نمی‌شوند. به ندرت ساختمانی را می‌بینید که از عایق‌هایی مانند پشم‌سنگ استفاده کند. نتیجه این بی‌توجهی، کمبود برق و انرژی در تابستان و زمستان است. حتی نیروگاه‌های ما نیز بازده پایینی دارند که بخشی از آن به ضعف عایق‌کاری در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی بازمی‌گردد. 

وی با انتقاد از فرهنگ نادرست مصرف انرژی در کشور گفت: ما زمستان خانه را بیش از حد گرم می‌کنیم و پنجره را باز می‌گذاریم، تابستان هم بیش از اندازه خنک می‌کنیم. این یعنی کنترل دما را جدی نمی‌گیریم.

مدیرعامل «پاکان آتیه نانو دانش» افزود: مشکل دیگر این است که وقتی با بحرانی مانند ناترازی انرژی روبه‌رو می‌شویم، فوراً تیم‌هایی تشکیل می‌شود که بیشتر منافع گروهی یا شرکتی خود را دنبال می‌کنند و مسیر علمی و پایدار را کمتر مورد توجه قرار می‌دهند. به گفته وی، رویکرد فعلی کشور برای جبران کسری انرژی، افزایش تولید برق از طریق احداث نیروگاه‌های خورشیدی و بادی است.  

برگزین این مسیر را ناکافی دانست و توضیح داد: نیروگاه‌های خورشیدی یا بادی بد نیستند، اما تجهیزاتشان عمدتاً وارداتی است، زمین و فضای زیادی نیاز دارند، فاصله زیادی از مراکز مصرف دارند، سرمایه‌گذاری کلان دولتی می‌خواهند و در شب یا روزهای ابری تولید برق ندارند. در حالی که با عایق‌کاری، بخش بزرگی از انرژی که بی‌دلیل هدر می‌رود، ذخیره و دوباره در همان محل مصرف می‌شود.

وی تأکید کرد: مزیت عایق این است که هزینه آن از محل صرفه‌جویی در انرژی تأمین می‌شود، مصرف‌کننده نهایی بدون نیاز به پرداخت یارانه یا کمک دولتی می‌تواند از آن بهره‌مند شود و اجرای آن بلافاصله ممکن است، نه مثل نیروگاه که سال‌ها زمان و سرمایه سنگین می‌خواهد. نرخ بازگشت سرمایه در عایق‌کاری به‌ویژه در صنایع انرژی‌بر مانند پتروشیمی، کمتر از دو ماه است؛ در حالی که احداث نیروگاه خورشیدی نرخ بازگشت بالای 15 سال دارد.

مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان «پاکان آتیه نانو دانش» با اشاره به صرفه‌جویی چشمگیر اقتصادی ناشی از عایق‌کاری اظهار کرد: در بسیاری از صنایع، عدم استفاده از عایق مناسب می‌تواند سالانه تا 100 میلیون تومان هزینه ایجاد کند، در حالی که اجرای عایق‌های نانویی تولید این شرکت، نهایتاً پنج تا شش میلیون تومان هزینه دارد.  

وی افزود: فناوری عایق‌های نانو که در کشور بومی‌سازی شده است، طول عمری بین 20 تا 50 سال دارد، عملکرد آن‌ها بیش از شش برابر عایق‌های معمولی است، فضای خاصی را اشغال نمی‌کنند و می‌توانند بخش بزرگی از مشکل «ناترازی انرژی» کشور را حل کنند.  

برگزین در ادامه گفت: برخی معتقدند چون سال‌هاست در کشور عایق‌هایی مانند پشم سنگ و پشم شیشه تولید می‌شود، نیازی به فناوری جدید نیست؛ اما شاخص «انرژی خالص مصرف‌شده برای تولید عایق نسبت به میزان صرفه‌جویی ایجادشده» نشان می‌دهد تمام عایق‌های سنتی از نظر سیو انرژی، بازده منفی دارند. انرژی و آلودگی ناشی از تولید آن‌ها بیشتر از صرفه‌جویی احتمالی‌شان است.  

به گفته وی، جذب رطوبت، ریزش، افتادگی و کاهش کارایی، ضعف‌های اصلی عایق‌های سنتی هستند؛ مانند لباس زمستانی مرطوب که دیگر گرم نمی‌کند. در مقابل، آیروژل‌ها ضدآب، بسیار مقاوم از نظر مکانیکی، با طول عمر بیش از 50 سال و تنها عایق دنیا هستند که بازه دمایی از منفی 200 درجه سلسیوس (مانند نگهداری نیتروژن یا اکسیژن مایع) تا مثبت 650 درجه را پوشش می‌دهند.  

وی تأکید کرد: نصب این عایق‌های های‌تک بلافاصله باعث صرفه‌جویی می‌شود و 24 ساعته بدون وقفه کار می‌کند؛ راندمان آن‌ها بیش از 97 درصد است. تولید صنعتی این فناوری تنها در هفت تا هشت کشور جهان ممکن است و ایران طی سال‌های اخیر توانسته به این دستاورد برسد.  

برگزین با گلایه از کم‌توجهی به عایق‌کاری در کشور گفت: با وجود ناترازی شدید انرژی، قطعی‌های مکرر برق و هشدار رئیس‌جمهور درباره مصرف پنج تا شش برابر متوسط جهانی، همچنان میلیون‌ها دلار صرف تولید انرژی بیشتر می‌شود، بی‌آنکه سرمایه‌گذاری متناسبی روی عایق‌کاری انجام گیرد.  

وی در ادامه به مسیر توسعه محصولات این شرکت اشاره کرد و افزود: فعالیت روی این محصول از حدود 18 تا 19 سال پیش آغاز شد که هفت تا هشت سال آن به تحقیقات اختصاص داشت، سه سال برای پایلوت و در هفت تا هشت سال اخیر سه محصول عمده به تولید صنعتی رسیده است؛ شامل:  
1. «بلنکت‌های منعطف آیروژل» به شکل پتویی با ضخامت 6 و 12 میلی‌متر برای لوله‌ها و زیرکار ساختمان.  
2. گرانول آیروژل «فرم خالص عایق آیروژل نانومتخلخل» به‌عنوان افزودنی یا پرکن در صنایع مختلف.  
3. «عایق هواژل در رزین» که مانند رنگ دیوار به صورت اسپری با ضخامت کم اجرا می‌شود و عملکردی قوی و ماندگار دارد.  

به گفته وی، محصولات تولیدی این شرکت چهار تا پنج برابر ارزان‌تر از نمونه‌های استاندارد آمریکایی هستند. نخستین پروژه اجرایی شرکت، همکاری با شرکت «مپنا» بود که عایق‌های آیروژل در توربین‌های گازی پیشرفته مورد استفاده قرار گرفت. پیش از آن، نمونه آمریکایی این عایق‌ها توسط واسطه‌ها و از مسیر غیرقانونی وارد شده بود، زیرا این محصول به دلیل کاربردهای استراتژیک و نظامی، مشمول ممنوعیت واردات از آمریکا است.  

برگزین تصریح کرد: محصول ایرانی نه‌تنها آزمون‌های استاندارد ASTM را با نظارت مهندسین مپنا پاس کرده، بلکه اکنون بیش از پنج سال است که به طور کامل در داخل کشور و در شرکت‌های بزرگ صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان «پاکان آتیه نانو دانش» با اشاره به عملکرد بدون نقص محصولات این شرکت اظهار کرد: در طول پنج سال گذشته، کوچک‌ترین ایراد یا اشکالی از عایق‌های تولیدی این مجموعه گزارش نشده است. به گفته او، اگرچه واردات این نوع عایق‌ها به‌صورت غیررسمی انجام می‌شود و آمار دقیقی از هزینه دلاری آن در دست نیست، اما برآوردها نشان می‌دهد واردکنندگان برای تهیه مشابه خارجی باید پنج تا شش برابر قیمت محصول داخلی هزینه پرداخت کنند.  

وی افزود: طی سه تا چهار سال اخیر، تنها در بخش توربین‌های گازی با یک شرکت صنعتی بزرگ، همکاری به ارزش حدود 50 تا 60 میلیارد تومان انجام شده است. همچنین صادرات این محصولات آغاز شده و نمونه‌هایی به ترکیه و رومانی ارسال شده است؛ کشور قزاقستان نیز از مشتریان بالقوه محسوب می‌شود. در حوزه ساختمان، هر سه محصول این شرکت، از جمله گرانول‌های آیروژلی، در بازار این کشورها کاربرد گسترده‌ای دارد.  

برگزین تأکید کرد: دانش فنی تولید این عایق‌ها بسیار محدود است و به هیچ کشوری منتقل نمی‌شود، اما این شرکت موفق شده دانش فنی بومی آن را با اتکا به مواد اولیه داخلی و امکانات موجود در کشور توسعه دهد. همین امر، نخستین مزیت رقابتی محصولات ایرانی است که علاوه بر کیفیت، قیمت پایین‌تری نسبت به نمونه‌های خارجی دارند.  

وی ادامه داد: روش تولید این مجموعه، بهترین گرید آیروژل را به دست می‌دهد. در جهان، آیروژل‌ها به دو روش «دما پایین» و «دما بالا» تولید می‌شوند؛ روش دما پایین ساده‌تر و ایمن‌تر است، اما به دلیل ساختار فوق‌العاده متخلخل آیروژل‌ها (با سطح ویژه بیش از 500 تا 600 متر مربع در هر گرم)، تحمل حرارتی پایینی دارد و در دماهای بالا بین یک تا 15 درصد راندمان خود را از دست می‌دهد؛ ضعفی که حتی در محصولات آمریکایی نیز گزارش شده است.  

به گفته برگزین، آیروژل‌های تولیدی این شرکت با روش دما بالا ساخته می‌شوند که هرچند فرآیند پیچیده‌تر و دشوارتری دارد، اما کیفیت و پایداری به‌مراتب بالاتری ارائه می‌دهد. درصد بارگذاری هیدروژنی در محصولات ایرانی نیز از نمونه آمریکایی بیشتر است و همین امر باعث شده ضریب هدایت حرارتی آن‌ها در شرایط دمای بالا، طبق آزمایش‌های شرکت «مپنا توربین»، حدود 15 درصد بهتر و قوی‌تر از نمونه آمریکایی باشد.  

مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان «پاکان آتیه نانو دانش» با اشاره به کاربردهای متنوع عایق‌های آیروژلی در ساختمان و صنعت گفت: هر دو محصول این شرکت، شامل بلنکت‌های پتویی و رنگ آیروژلی، به‌راحتی در ساختمان‌ها و سوله‌ها قابل استفاده هستند. این عایق‌ها به دلیل ویژگی‌هایی چون ضدحریق بودن، استحکام بالا و ضخامت مؤثر، در بازار جهانی کاربرد گسترده‌ای دارند؛ به همین دلیل محصول بلنکت بیشتر برای صنایع پتروشیمی، پالایشگاه‌ها و نیروگاه‌ها توسعه یافته و رزومه موفقی در این حوزه کسب کرده است.  

وی با اشاره به محصول رنگ آیروژلی افزود: این رنگ در ضخامت 0٫5 تا 2 میلی‌متر اجرا شده و با قابلیت اسپری آسان، حتی توسط مصرف‌کننده غیرحرفه‌ای نیز قابل استفاده است. این محصول روی دیوارها، پشت‌بام‌ها، نماها، موتورخانه‌ها و خطوط لوله سرد و گرم، از جمله کانال‌های کولر آبی که زیر آفتاب داغ می‌شوند، عملکرد قابل‌توجهی دارد.  

برگزین تأکید کرد: ضخامت بیشتر عایق الزاماً به معنای عملکرد بهتر نیست و حدود 70 درصد کارایی عایق در دو تا چهار میلی‌متر نخست ایجاد می‌شود.

وی با اشاره به شرایط اقتصادی صنایع پتروشیمی گفت: قیمت هر متر مکعب گاز سوختی پتروشیمی‌ها از حدود 2 هزار تومان در فروردین پارسال به بیش از 8 هزار تومان رسیده است و هر پتروشیمی به‌طور متوسط سالانه سه تا چهار هزار میلیارد تومان فقط برای گاز سوختی هزینه می‌کند. اجرای عایق آیروژلی در این صنایع می‌تواند هزینه خود را طی یک تا دو ماه جبران کند.  

وی درباره مزیت‌های اقتصادی و ایمنی عایق‌ها توضیح داد: عایق‌های سنتی به دلیل جذب رطوبت باعث خوردگی زیر سطح می‌شوند و این مسئله می‌تواند منجر به نشتی، انفجار و آتش‌سوزی شود. در مقابل، بلنکت آیروژلی ضدآب، بادوام و به‌شدت اقتصادی است. برای ساختمان‌ها نیز قیمت این عایق‌ها به گونه‌ای تعیین شده که استفاده از آن حتی در ساختمان‌های متوسط تهران مقرون‌به‌صرفه باشد؛ به‌طوری که عایق‌کاری کامل زیرکار یک ساختمان متوسط می‌تواند چندین برابر کمتر از ارزش کل ساختمان مثلا با 150 میلیون تمام شود و با عمر مفید حدود 15 سال در نما و بیرون ساختمان، بهره‌وری بالایی داشته باشد.  

مدیرعامل «پاکان آتیه نانو دانش» در ادامه به مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان پرداخت و گفت: با وجود اجباری شدن این مبحث طی بیش از 20 سال، اجرای آن در عمل صورت نگرفته است. ویرایش جدید نیز اجرای عایق‌کاری را الزامی کرده اما مشخص نکرده که از چه نوع عایقی استفاده شود، در حالی که عایق‌های سنتی به دلیل محدودیت‌های عملکردی، کارایی مطلوبی ندارند.  

برگزین خاطرنشان کرد: بیش از 60 درصد بار سرمایشی در تابستان داخل خانه ناشی از جذب تابش خورشید توسط مصالح ساختمان است، نه دمای هوای بیرون. در مناطق جنوبی کشور، دمای سطح مصالح در ساعات میانی روز می‌تواند به 70 تا 90 درجه سانتی‌گراد برسد و این حرارت مستقیم به داخل ساختمان منتقل می‌شود. مبحث نوزدهم به این موضوع توجه نکرده و فرض را بر قرار گرفتن ساختمان در سایه گذاشته است.  

وی افزود: پوشش یک میلی‌متری آیروژلی که از بیرون ساختمان اجرا شود، بیش از 80 درصد تابش خورشید را دفع می‌کند. ذات این ماده به‌گونه‌ای است که می‌توان آن را مستقیم روی شعله برای مدت طولانی قرار داد، بدون آنکه حرارت به دست منتقل شود و چون انتقال تابش وابسته به عمق نیست، حتی لایه‌ای نازک از این عایق نیز در دفع گرما کارایی بالایی دارد. 

مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان «پاکان آتیه نانو دانش» با تأکید بر اثرگذاری بالای عایق‌های آیروژلی این شرکت در کاهش جذب تابش خورشید اظهار کرد: اجرای تنها یک لایه از این عایق می‌تواند به طور کامل جلوی جذب انرژی تابشی را بگیرد. ایران کشوری با اقلیم بیابانی و نیمه‌بیابانی است و در مناطق جنوبی، مهم‌ترین علت استفاده گسترده از کولرهای گازی در هر اتاق، نه فقط گرمای هوا بلکه جذب بالای تابش خورشید توسط مصالح ساختمانی است.

وی افزود: این عایق علاوه بر مسدود کردن مسیرهای نفوذ و تبادل حرارتی، به‌شدت ضدآب است؛ بدین معنا که بارش باران یا میعان، برخلاف مصالح سنتی، به درون سازه نفوذ نکرده و موجب مرطوب‌شدن دیوارها نمی‌شود. در مناطق شمالی کشور دیده می‌شود که حتی برای جلوگیری از بارش باران روی بخشی از دیوار، پوشش فلزی نصب می‌کنند. عایق آیروژلی می‌تواند همزمان در برابر تابش خورشید، جریان هوای گرم و نفوذ رطوبت، با هزینه‌ای بسیار پایین ـ حدود 300 تا 350 هزار تومان به ازای هر متر مربع نصب‌شده ـ حفاظت ایجاد کند.

برگزین ادامه داد: این محصول، برخلاف رنگ‌های دکوراتیو که تنها جلوه بصری دارند، علاوه بر زیبایی، موجب صرفه‌جویی در مصرف انرژی، افزایش رفاه و جلوگیری از تخریب مصالح می‌شود. اما در مسیر استفاده از این فناوری چالش‌های ساختاری و فرهنگی وجود دارد؛ به‌ویژه در صنایع پتروشیمی که به دلیل بده‌بستان‌های غیررسمی میان برخی تولیدکنندگان سنتی و مدیران، تمایلی به ورود فناوری جدید وجود ندارد.

وی با اشاره به این مشکل توضیح داد: برای نمونه، رآکتورهای پتروشیمی معمولاً هر 20 سال یک‌بار تعویض می‌شوند، اما عایق‌ها هر دو تا سه سال یک‌بار قابل تعویض هستند. این موضوع فرصت سودجویی برای برخی افراد ایجاد کرده که با تداوم استفاده از عایق‌های کم‌کیفیت، مانع ورود محصولات های‌تک به صنعت می‌شوند. تغییرات مکرر مدیریتی نیز باعث می‌شود هر مدیر جدید از پذیرش ریسک استفاده از فناوری داخلی تازه‌تولید شده اجتناب کند.

مدیرعامل این شرکت دانش‌بنیان خاطرنشان کرد: در بخش ساختمان نیز مشکل مشابهی وجود دارد، زیرا تصمیم‌گیری‌ها عمدتاً توسط مهندسان عمران انجام می‌شود که تخصص عایق‌کاری ندارند و استفاده از مصالح را تنها به مقاومت حرارتی آن‌ها محدود می‌کنند. در این میان، روابط غیررسمی برخی فعالان با مهندسان ناظر باعث می‌شود محصولات جدید حتی با اثبات کارایی، وارد چرخه مصرف نشوند.

برگزین گفت: این مانع‌تراشی‌ها تا حدی است که در برخی پروژه‌ها، علیرغم ارزش فنی و اقتصادی، ارجاع به استانداردهای قدیمی موجب کنار گذاشتن فناوری داخلی می‌شود، چون تعریف عایق آیروژلی در این استانداردها وجود ندارد و به‌روزرسانی آن‌ها به ضرر ذی‌نفعان مصالح سنتی است.

وی تأکید کرد: در شرایطی که یک فناوری بومی، با تلاش علمی و صنعتی به مرحله تولید رسیده و استانداردهای لازم را کسب کرده، صنعت باید برای استفاده از آن صف بکشد. اما نبود حلقه واسطی که این محصول را به مصرف‌کنندگان صنعتی و دستگاه‌های دولتی توصیه کند، باعث شده مخترع یا تولیدکننده همچنان به تنهایی مسیر دشوار بازاریابی را ادامه دهد. این در حالی است که توسعه چنین فناوری‌هایی نیازمند حمایت ساختاری و عملیاتی است تا چرخه عرضه به تقاضا به‌درستی وصل شود.

مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان «پاکان آتیه نانو دانش» با اشاره به تأثیر شرایط تحریم بر رشد فناوری‌های داخلی گفت: برخلاف تصور برخی که تصور می‌کنند با برداشته‌شدن تحریم‌ها باید فوراً به سمت استفاده از محصولات خارجی رفت، تجربه نشان داده که همین محدودیت‌ها باعث تقویت تولید داخل و ایجاد حرکت‌های نوآورانه شده است. اگر این ظرفیت‌ها درست مدیریت نشود، کشوری با بزرگ‌ترین منابع نفت و گاز همچنان ممکن است نتواند از فرصت‌ها به‌درستی بهره‌برداری کند.

وی افزود: یکی از موفقیت‌های مهم این شرکت، ورود محصولات آیروژلی به پروژه‌های شرکت «مبنا» بوده که پیش‌تر تمایل به استفاده از محصولات خارجی داشتند. همکاری با «مبنا» که نماد خودباوری و حمایت از فناوری بومی است، به گفته برگزین از موفق‌ترین پروژه‌های این شرکت محسوب می‌شود و حتی در حال حاضر قرارداد جدیدی نیز در دست اجرا با این مجموعه دارند.

مدیرعامل «پاکان آتیه نانو دانش» خاطرنشان کرد: هرچند امکان ارائه علنی تمام جزئیات پروژه‌ها و رضایت‌نامه‌های مکتوب به دلیل محدودیت‌های قراردادی وجود ندارد، اما این اسناد در اختیار کارفرمایان بوده و توانسته‌اند مسیرهای جدیدی برای توسعه بازار ایجاد کنند. در میان این همکاری‌ها، پروژه اجرا شده در شرکت پتروشیمی اروند یکی از شاخص‌ترین نمونه‌ها بوده است.

وی تصریح کرد: پتروشیمی اروند با مشکل جدی در فرآیند تولید مواجه شده بود؛ اتلاف بالای انرژی، دما و فشار باعث شده بود که واحدهای فرآیندی نتوانند محصول را با کیفیت و کمیت مطلوب تولید کنند. آشنایی مدیران این مجموعه با عایق‌های آیروژلی «پاکان آتیه نانو دانش» زمینه اجرای یک پروژه بزرگ و اثرگذار را فراهم کرد که به بهبود شرایط عملیاتی و کاهش هدررفت انرژی منجر شد.

مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان «پاکان آتیه نانو دانش» با اشاره به نتایج چشمگیر پروژه اجرا شده در پتروشیمی اروند گفت: پس از نصب عایق‌های آیروژلی این شرکت، گزارش رسمی نشان داد سالانه ده میلیون متر مکعب گاز هیدروژن صرفه‌جویی شده است؛ رقمی که معادل حدود 100 میلیارد تومان در سال ارزش اقتصادی دارد. این در حالی است که اجرای پروژه تنها 6 میلیارد تومان هزینه داشت و تنها در یک سال، بیش از یک میلیارد تومان بازگشت سرمایه ایجاد کرد. با توجه به عمر مفید 20 ساله عایق‌ها، این صرفه‌جویی چندین برابر خواهد بود.

وی افزود: موفقیت پروژه باعث شد که دو تا سه ماه بعد، واحد دوم پتروشیمی اروند نیز بلافاصله فعال شود و اکنون نیز چندین پروژه جدید این مجموعه در حال آماده‌سازی است. به گفته برگزین، همکاری با پتروشیمی فناوران نیز از پروژه‌های موفق این شرکت بوده و در کنار آن، اجرای پروژه‌هایی برای صنایع نظامی، هرچند جزئیات آن قابل انتشار نیست، نتایج قابل‌توجهی به همراه داشته است.

مدیرعامل «پاکان آتیه نانو دانش» با بیان اینکه طی پنج تا شش ماه اخیر محصولات ساختمانی این شرکت وارد بازار شده‌اند توضیح داد: در عسلویه، یک سازه فلزی چندطبقه با بالکن‌های «دستک» یک تا یک‌ونیم متری با مشکل پل حرارتی مواجه بود. عایق‌کاری با محصولات ما این مشکل را برطرف کرد؛ چرا که فلزات بیرونی گرما یا سرما را به داخل سازه منتقل می‌کردند. این پروژه صنعتی پس از معرفی توانمندی‌ها به کارفرما، به قرارداد انجامید و در ادامه چهار تا پنج پروژه مشابه نیز اجرا شد.

وی ادامه داد: تراکتورسازی تبریز برای سقف سوله‌های خود که با خوردگی شدید مواجه بود از عایق‌های این شرکت استفاده کرد. همچنین دو هتل بزرگ کشور با هدف کاهش هزینه‌های سرمایش و گرمایش و بهبود رفاه مسافران، اقدام به اجرای این عایق‌ها کردند. استفاده از محصولات آیروژلی لزومی به نوساز بودن ساختمان ندارد و در سازه‌های قدیمی نیز به راحتی قابل اجراست.

برگزین خاطرنشان کرد: در پتروشیمی زاگرس نیز نتایج کم‌نظیری به دست آمد. گزارش‌ها نشان داد که با اجرای عایق، مصرف گاز واحد مربوطه در کوره‌ها بلافاصله 30 تا 35 درصد کاهش یافته و دما و فشار فرآیندی در مدت‌زمان بسیار کوتاهی به شرایط بهینه رسیده است. افزون بر صرفه‌جویی انرژی، افزایش کمیت و کیفیت تولید در واحد EDC پتروشیمی اروند نیز به شکل محسوسی مشاهده شده و همین امر منجر به رشد چشمگیر سود سالانه این مجموعه شده است.

وی با مقایسه این عملکرد با بدن انسان گفت: همان‌طور که استفاده از یک کاپشن مناسب در سرما بازده فرد را حفظ می‌کند، عایق‌کاری مناسب نیز در فرآیندهای صنعتی علاوه بر بهبود ایمنی و کنترل فرآیند، طول عمر تجهیزات را افزایش داده و نیاز به تعویض مکرر را از بین می‌برد. در گذشته، باز کردن عایق‌های قدیمی در برخی واحدها باعث آشکار شدن خوردگی شدید و حتی از بین رفتن کامل فلز زیر آن می‌شد؛ حال آنکه پس از استفاده از عایق‌های جدید، سطح فلز کاملاً سالم باقی می‌ماند. به گفته برگزین، هزینه‌های ناشی از خوردگی و تعویض تجهیزات، در نهایت از جیب دولت و مردم پرداخت می‌شود و استفاده از فناوری نوین می‌تواند بخش قابل‌توجهی از این هزینه‌ها را حذف کند.

انتهای پیام/