کمبود شدید پرستار در ۵ استان

ایسنا/ معاون پرستاری وزارت بهداشت از کمبود شدید پرستار در استانهای بوشهر، هرمزگان، تهران و خوزستان و سیستانوبلوچستان خبر داد.
عباس عبادی، معاون پرستاری وزارت بهداشت، درباره نسبت پرستار به تخت در مراکز درمانی کشور گفت: «نسبت پرستار به تخت در شرایط خوبی قرار ندارد. در حال حاضر، آمار و ارقام بیانگر این است که نسبت پرستار به تخت بیمارستانی در کشور حدود ۰.۹ تا ۰.۹۵ و این نسبت برای گروه پرستاری نیز ۱.۲ است؛ این درحالی است که استاندارد وزارت بهداشت ۱.۸ است. نسبت پرستار به تخت بیمارستانی در تمام کشورهای جهان یکسان نیست؛ مثلا انگلستان این نسبت را چهار و ژاپن نیز این عدد را بسیار بالا در نظر گرفتهاند».
او درباره نیروی پرستاری مورد نیاز سیستم بهداشتی و درمانی کشور هم گفت: «هنگامی که از نسبت پرستار به تخت بیمارستانی سخن به میان میآید، موضوع کمبود پرستار نمایان میشود. من بر این باورم که وزارت بهداشت در حوزه «آموزش» نسبت به «جذب و نگهداشت» عملکرد بهتری دارد. آخرین آزمون استخدامی وزارت بهداشت در ۲۷ شهریورماه سال جاری برگزار شد و تعداد متقاضیان کل کشور حدود ۲.۵ برابر ظرفیت آزمون استخدامی بود. اما شرایط برخی شهرها مانند تهران شرایط متفاوتی بود، به نحوی که تعداد متقاضی کمتری از سهمیه تخصیصیافته داشتند».
معاون پرستاری وزارت بهداشت ادامه داد: «آمار و ارقام بیانگر این است که ۱۳هزارو ۵۰۰ نفر برای رشته پرستاری طی سال گذشته در دانشگاههای علوم پزشکی کشور پذیرش شدند و تعداد دانشجویان گروه پرستاری با احتساب رشتههای اتاقعمل و هوشبری به حدود ۱۸ هزار نفر رسید».
عبادی با بیان اینکه پرستار تربیتشده به میزان کافی در اختیار داریم، ادامه داد: «اگرچه تعداد پرستار دانشآموخته در کشور مطلوب است اما از نظر پراکندگی جغرافیایی شرایط مطلوبی نداریم. بهعنوان مثال سیستم بهداشتی و درمانی کشور با انباشت نیرو در غرب کشور مواجه است؛ در حالی که استانهای بوشهر، هرمزگان، تهران و خوزستان و سیستانوبلوچستان بهشدت کمبود نیرو دارند. نسبت پرستار به تخت در برخی استانهای کشور از میانگین کشوری پایینتر است؛ به طور مثال، نسبت پرستار به تختهای بیمارستانی استان خوزستان ۰.۶، برخی مناطق استان سیستانوبلوچستان ۰.۵ و استان بوشهر نیز ۰.۷ است».
او گفت: «آموزش و ارائه خدمات در سال ۱۳۶۵ با یکدیگر ادغام شد؛ چراکه کشور در زمینه پزشکی و به شکل خاص در دیگر گروهها بسیار کمبود داشت. در آن بازه زمانی، دو بیمارستان در کشور فعالیت میکردند؛ به نحوی که بیمارستانهای آموزشی تحت نظر وزارت علوم و بیمارستانهای درمانی نیز زیر نظر وزارت بهداری بودند. کشور به منظور جبران نیروی مورد نیاز کشور از پزشکان خارجی بهره میگرفت و پیش از انقلاب نیز از ظرفیت پرستاران خارجی استفاده میکردیم.


















