ماجرای صید ماهی با برق فشار قوی

ايلنا/ صد متر کابل مي‌آورند به برق فشار قوي وصل مي‌کنند و مي‌اندازند توي رودخانه‌اي که زايشگاه ماهي‌هاست. وقتي چنين اتفاقي مي‌افتد بايد بدانيم که هزاران بچه ماهي که ديده نمي‌شوند هم مي‌ميرند. رحمت محمدي، رئيس هيات مديره اتحاديه شرکت‌هاي تعاوني صيادي گيلان گفت: با اتخاذ برخي سياست‌ها غلط، قدم در مسيري گذاشته‌ايم که سرانجام آن نابودي صيادي در استان گيلان است. اگر به همين صورت پيش برويم تا پنج سال آينده ۹۵ درصد از شرکت‌هاي تعاوني ما بايد اعلام ورشکستگي کنند. او با بيان اينکه همين حالا بين ۴۰ تا ۵۰ درصد اعضاي تعاوني‌هاي صيادي سهم خود را رها کرده و ديگر دنبال معيشت از طريق دريا نيستند، عنوان کرد: دريا ديگر نمي‌تواند حداقل معاش را براي صيادان استان تامين کند. به گفته محمدي، دلايل مختلفي براي اين اتفاق وجود دارد. يکي از مهمترين دلايل کاهش ذخاير دريايي ماست. او تصريح کرد: سازمان شيلات در ادوار گذشته براي جبران صيد، اقدام به پروش ماهي و ريختن بچه‌ماهي به دريا مي‌کرد. امسال شايد ميزان بچه‌ماهي‌هايي که به دريا ريخته شده ۱۰ درصد قبل هم نباشد. ناهماهنگي شيلات و محيط زيست رئيس هيات مديره اتحاديه شرکت‌هاي تعاوني صيادي گيلان با بيان اينکه ناهماهنگي‌هايي ميان سازمان شيلات و محيط زيست وجود دارد که به صيادان ضرر مي‌زند، تصريح کرد: در بسياري از جاها راه رودخانه‌ها به درياها بسته شده، يعني اينکه شن جلو آب را گرفته و آب رودخانه‌ها به دريا نمي‌ريزد. ما براي اينکه بچه‌ماهي‌هايي که در رودخانه هستند، به دريا بروند، فصلي با عنوان فصل رهاسازي داريم. محمدي ادامه داد: در اين فصل مثلا آب دو چاه به رودخانه ريخته مي‌شود تا راه آن به دريا باز شود. ما درخواست داريم در اين فصل بيل الکترونيکي به ما بدهند تا دهانه رودخانه باز شود و بچه ماهي‌ها بتوانند به دريا بروند. سازمان محيط زيست با اين ادعا که اين کار ضد محيط زيستي است، اجازه اين کار را نمي‌دهد. اين در حالي است که براي مثال کارخانه‌اي ساليان سال است که پسماند خود را به رودخانه مي‌ريزد اما کسي مانع آن نمي‌شود. او با تاکيد بر اينکه در زمينه رهاسازي بچه‌ماهي‌ها در دريا هر ساله آمار کم و کمتر مي‌شود، عنوان کرد: در زمينه رهاسازي بچه‌ماهي‌ها مشکل ديگري نيز داريم. قبلا آنها را انگشت قد رشد مي‌دادند و رها مي‌کردند، اما اخيرا ماهي‌هاي بسيار کوچکي که وزن‌شان از يک گرم کمتر است، رها مي‌شوند. به گفته محمدي، اين ماهي‌ها دستخوش حوادث زيادي هستند. آلودگي آب رودخانه‌ها باعث مرگ آنها مي‌شود. شيلات مي‌گويد که اگر پنج درصد ماهي‌هاي رها شده زنده بمانند، طرح بسيار موفقيت‌آميز بوده است. حالا بايد ديد اگر اين برآورد خوشبينانه محقق شود چقدر جوابگوي برداشت و صيدي است که صورت مي‌گيرد. صيد ماهي با برق فشار قوي رئيس هيات مديره اتحاديه شرکت‌هاي تعاوني صيادي گيلان با بيان اينکه ۱۰ برابر صيد صيادان مجاز، غيرمجازها ماهي صيد مي‌کنند، گفت: حتي در سال‌هاي اخير ما با پديده‌هايي روبه‌رو هستيم که واقعا نگران‌کننده است. صد متر کابل مي‌آورند به برق فشار قوي وصل مي‌کنند و مي‌اندازند توي رودخانه‌اي که زايشگاه ماهي‌هاست. اينطور باعث مي‌شوند ماهي‌هاي بزرگ يک و دو کيلويي بيهوش شوند و صيادان آنها را صيد کنند. وقتي چنين اتفاقي مي‌افتد بايد بدانيم که هزاران بچه ماهي که ديده نمي‌شوند، مي‌ميرند. متاسفانه برخورد مناسبي با اين تخلفات نمي‌شود. او ادامه داد: از ۲۰ اسفند تا ۱۵ ارديبهشت زمان تخم‌ريزي ماهي‌هاست. ماهي‌ها در اين ايام به رودخانه‌ها مي‌آيند و نبايد صيد شوند، اما صيادان غيرمجاز از موقعيت سوءاستفاده مي‌کنند، دهانه رودخانه‌ها را مي‌بندند و به صيد بي‌رويه مي‌پردازند. اين مسئول صنفي حوزه صيادي با بيان اينکه ما نمي‌خواهيم بچه ماهي در دريا رها کنند، تصريح کرد: اگر ممنوعيت صيد در اين فصل رعايت شود، نيازي به چنين طرح‌هايي نيست. قبلا بچه‌ماهي پرورش نمي‌داديم تا در دريا رها کنيم و تعادل اکوسيستم برقرار بود و افراد زيادي مي‌تونستند از طريق دريا ارتزاق کنند. متخصصان ما در خارج اوزون برون پرورش مي‌دهند به گفته رئيس هيات مديره اتحاديه شرکت‌هاي تعاوني صيادي گيلان، بيکاري باعث شده خيلي از ساحل‌نشينان با هر شغلي که دارند اقدام به صيد غيرمجاز مي‌کند، اما اعضاي تعاوني نمي‌توانند صيد کنند، چراکه صيادهاي غيرمجاز جاي صيد آنها را گرفته‌اند. او با بيان اينکه براي رفع مشکلات مربوط به صيادي بايد ريشه‌اي کار کرد، اما همه دارند مقطعي و روزانه کار مي‌کنند، گفت: برطرف کردن مشکلات صيد نياز به برنامه‌ريزي دقيق و مسئولان دلسوز دارد. قبلا مسئولان دلسوزي بودند، اما مورد بي‌مهري قرار گرفته و برخي از آنها حتي به خارج از کشور مهاجرت کردند. خيلي‌ها براي پرورش ماهي به کشورهاي همسايه مانند آذربايجان رفته‌اند و دارند اوزون برون پرورش مي‌دهند. ما مي‌توانستيم از تخصص آنها استفاده کنيم، اما نتوانستيم آنها را حفظ کنيم. محمدي ادامه داد: اگر همينطور پيش برويم بسياري از افراد که در استان گيلان از طريق دريا امرار معاش مي‌کردند، شغل خود را از دست مي‌دهند و به شغل‌هاي کاذب رو مي‌آورند. صيادان هنرشان صيد است و وقتي صيد نباشد مجبورند به کارهايي بپردازند که تخصص نمي‌خواهد. قبلا با درآمد صيادي خانواده‌هاي چند نفره اداره مي‌شد، اما حالا صيد، هزينه يک خانواده دو نفره را هم تامين نمي‌کند. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد