گلایه ی سوگواران سیل دروازه قرآن از تأخیر در صدور رای قطعی دادگاه

روزنامه شهروند/ 21 زندگي بيرحمانه تمام شد. 168 نفر راهي بيمارستان شدند و 230 خودرو از بين رفت. آب، خانوادههاي زيادي را متلاشي کرد. از پدر و مادر پير گرفته تا زن و همسر جوان، خيليها را آب با خودش برد. همان خروش وحشتناک آب در حاشيه دروازه قرآن. حالا اما با گذشت 21 ماه از حادثه هنوز هم پرونده به نتيجه قطعي نرسيده است. يک فاجعه، يک سوگ بزرگ هنوز هم بيجواب مانده؛ خانوادههايي که بعد از اين مدت همچنان به دنبال جواب ميگردند.
شهرداري شيراز در اين حادثه مقصر شناخته شد. ولي تاکنون حکمي قطعي در اين رابطه صادر نشده است. به گفته خانوادهها، شهردار فعلي و شهردار پيشين شيراز به حبس تعليقي محکوم شدهاند. علاوه بر اين در حکم صادره شهردار فعلي، شهردار اسبق و شهرداري شيراز هر سه به پرداخت ديه محکوم شدهاند. البته اين حکم قابل تجديدنظر بوده و در دادگاه تجديدنظر درحال بررسي است.
گله از اجراي عدالت
اما با گذشت ماهها انتظار هنوز هم در بر همان پاشنه چرخيده و قربانيان حادثه همچنان در تبوتاب هستند. خانوادهها داغ بزرگي ديدهاند. هنوز هم سوگوارند. مادري که فرزندش را از دست داده، همسري که شوهر و پشتوپناهش را در ميان آبها براي هميشه گم کرد، اما هنوز هم خبري از اجراي عدالت نيست. گله دارند.
از روند پيگيري قضائي، از اينکه هيچکس از آنان حمايت نکرد. هيچ خسارتي پرداخت نشد. هيچکس هم هنوز مجازات نشده است. معصومه شيخيان، مادر داغديده اين حادثه است. شوهر و پسر 12 سالهاش را از دست داد. همان روزي که با اعضاي فاميل و بستگانش به سفر رفتند. آن لحظهاي که در دروازه قرآن منتظر بودند و همزمان سلفي ميگرفتند، اما در عرض چندثانيه همه آنها در ميان آبهاي خروشان و گلآلود دستوپا ميزدند. معصومه شيخيان هرگز تصورش را هم نميکرد که در ميان دستوپا زدنهايش، آن طرفتر پسر و همسرش را براي هميشه از دست داده است.
سکانسهاي غمانگيز مرگ
او درباره آن روز با بغض به خبرنگار «شهروند» ميگويد: «شوهرم استاد دانشگاه بود. همزمان کلي کارهاي تحقيقي نيز انجام ميداد. در اين ميان غواصي هم بلد بود. ولي آب ما را با خود برد، در آن لحظات خيالم کمي راحت بود. تصور ميکردم شوهرم بتواند هم خودش و هم پسرمان را نجات دهد. چون ما پنج ماشين بوديم. وقتي منتظر بوديم، من و خواهرشوهرها و چند نفر ديگر پياده شديم تا سلفي بگيريم. در يک لحظه صداي انفجار آمد. برگشتيم و ديديم آب به ارتفاع بيشتر از سه متر با سرعت زيادي به سمت ما ميآيد. من همان لحظه سوار خودروي برادر شوهرم شدم. بلافاصله هم آب ما را با خود برد، اما به تير برق خورديم و ايستاديم. توانستيم نجات پيدا کنيم. پسرم و شوهرم سوار خودروي خودمان بودند که آب آنها را با خود برد. سرعت آب آنقدر زياد بود که شوهرم نتوانست خودش و پسرمان را نجات دهد.»
شکايتي که به جايي نرسيده است
شيخيان در ادامه صحبتهايش ميگويد: «ما ۲ ماه بعد از حادثه شکايتمان را مطرح کرديم. پرونده به جريان افتاده بود و پيگيريها انجام ميشد، اما درست بعد از گذشت يکسال يعني روز ۲۹ اسفندسال ۹۸ و چند ساعت مانده به آغاز سال ۹۹ پيامي مبني بر صدور حکم را دريافت کرديم. ديگر نميتوانستيم کاري کنيم. هيچکس مجازات نشد. هيچکس حتي يک روز هم بازداشت نشد. حتي از ما عذرخواهي ساده هم نکردند. زندگي هرکدام ما نابود شده است. من در ميان خانواده عزادار ميبينم که چطور هرکس زندگياش از بين رفته است. مثلا مردي به نام آقاي اکبرزاده همسر و پسرش را از دست داده است. بيمار شده و ديگر نميتواند کار کند. يک خودرو داشت که با آن کار ميکرد. خودرواش هم در سيل از بين رفت. حالا بيکار و با روحيه بسيار بد روزگارش را ميگذراند. هيچ اتفاقي هم نميافتد. حالا ما ماندهايم و داغ بزرگي که بر دل داريم و هيچکس هم پاسخگوي ما نيست.»
کاش کسي به دادمان برسد
شيخيان از عدم عذرخواهي نيز به شدت شاکي است و گله دارد: «ما درخواست کرديم که جلسهاي با حضور خانواده قربانيان سيل برگزار شود. در اين جلسه شهردار شيراز عذرخواهي کند و از صداوسيما هم پخش شود. چون در اين مدت شهرداري نه از خانوادهها دلجويي و عذرخواهي کرده و نه سراغي از ما گرفت. اما شهردار رضايت به اين کار نداد. حالا چه کسي از مقصران حادثه حمايت ميکند که حتي راضي به عذرخواهي و دلجويي از ما نشدند. چرا هيچکس پاسخگوي خانواده ۵ کودک بيگناهي که در اين حادثه جان خود را از دست دادند، نيست. حتي پول خسارت هم به ما پرداخت نشد. خودروها و اموالمان از بين رفت. کلي مصدوم داديم، اما کسي هنوز حمايت نکرد.
بعد از گذشت ۲سال از حادثه هنوز حکم قطعي صادر نشده است. حتي ميگويند که قرار است مبلغ ديه هم بر اساس سال ۹۸ پرداخت شود. درحاليکه از سال ۹۸ تاکنون قيمتها افزايش زيادي داشته است. مبلغ ديه بايد يومالادا پرداخت شود. ما خواهان اجراي عدالت هستيم. کاش کسي به سوالهاي ما جواب دهد. کسي به حرفها اهميت دهد و پرونده به سرانجامي برسد، تا شايد از اين داغ کم شود. البته که ديگر ياسين و محمود من ديگر برنميگردند. داغشان تا ابد براي من تازه خواهد ماند.»
چرا کسي مجازات نشد
پروين آشيان يکي ديگر از داغديدههاست. کسي که همسرش را در سيلاب دروازه قرآن از دست داد. مادري که با جنين دو ماههاش توانست از ميان آبهاي خروشان زنده بيرون بيايد. حالا مهان کوچولو به دنيا آمده؛ اما بدون پدر؛ محمود هيچوقت نتوانست دخترش را در آغوش بگيرد. پروين بدون شوهرش دخترشان را بزرگ ميکند. قرار بود آن روز به خانه پدر شوهرش در يکي از روستاهاي استان فارس بروند، اما سيلاب امانشان نداد.
حالا پروين مانده با يک دنيا حسرت و دلتنگي: «وقتي اين اتفاق شوم افتاد، من دو ماهه باردار بودم. حالا فرزندم به دنيا آمده و دارد بزرگ ميشود. ولي هنوز اين پرونده به سرانجامي نرسيده است. تا ماهها نميتوانستم از خانه بيرون بروم. دچار افسردگي شده بودم. دوران بارداري و زايمان بسيار بدي داشتم. در خانه پدرم زندگي ميکنم. شوهرم دبير زبان بود. مرد بسيار مهربان و کوشايي بود. اما حالا 21 ماه است که او را از دست دادهام. چرا دخترم بايد بدون پدر بزرگ شود. يعني کسي نيست که مقصر اين حادثه باشد. کسي نيست که مجازات شود. کسي نيست که حتي يک عذرخواهي ساده از ما کند. مايي که زندگيمان را از دست داديم و همه سرگردان و دلتنگ ماندهايم.»
خواهان اجراي عدالت هستيم
مصطفي بردبار، وکيل پرونده سيل شيراز است. او نيز در حادثه پدرش را از دست داد. او حالا درباره آخرين وضع پرونده ميگويد: «هنوز حکم قطعي براي اين پرونده صادر نشده است. يک بار هم روز بيستم مرداد سال جاري جلسهاي برگزار شد، اما از آن جلسه تاکنون هيچ تصميمي گرفته نشده است. البته گاهي دادگاه قصد انجام تحقيقاتي را دارد و به همين دليل ممکن است که روند صدور حکم طول بکشد. در آخرين حکمي که صادر شد دو نفر از مسئولان شهر شيراز يعني مسئول فعلي و مسئول اسبق يک نهاد عمومي اين شهر محکوم شدند، اما اين حکم مورد اعتراض هر دوطرف پرونده يعني هم خانواده قربانيان سيل و هم طرف ديگر پرونده قرار گرفت. در سيل شيراز ۱۶۸ نفر مصدوم و ۲۱ نفر کشته شدند. ميلياردها تومان هم خسارت به مردم و شهر زده شده است. اين درحالي است که در اين رأي براي مقصران حادثه نه يک روز حبس قابل اجرا هم بريده شده و نه انفصال موقت از خدمت. ما خواهان اجراي عدالت هستيم.»