محکومیت مرد مشروب فروش بعد از کورشدن مشتری

شرق/ مرد مشروبفروشي که با فروش مشروب تقلبي باعث کورشدن شهروندي شده بود، از سوي دادگاه کيفري استان تهران به زندان و پرداخت ديه محکوم شد.
يک سال قبل مردي با اعلام شکايت مدعي شد بهخاطر خوردن مشروب الکلي کور شده است. اين مرد به مأموران گفت: چند روز قبل دورهمي و جشن دوستانهاي داشتيم و من هم اشتباه کردم و براي اينکه بيشتر شاد باشيم کمي مشروب خريدم. البته خودم زياد نخوردم و به مقدار کمي مصرف کردم تا ميهمانها را همراهي کرده باشم. بعد از اتمام ميهماني مقداري مشروب مانده بود، آن را هم خوردم و بعد از چند دقيقه حالم بد شد. به بيمارستان مراجعه کردم. ديدم کم شده بود و بعد از 24 ساعت هم کاملا نابينا شدم. نزد پزشکان زيادي رفتم ولي در نهايت به من گفتند مشکلي که برايم ايجاد شده هيچ راهکاري ندارد و من براي هميشه نابينا شدهام. حالا همه زندگيام تحت تأثير قرار گرفته است.
با شکايت اين مرد مأموران جواني به نام آرش که مشروب را فروخته بود، شناسايي و بازداشت کردند. اين مرد اتهام کورکردن مرد شاکي را قبول نکرد و گفت: من اتهام را قبول ندارم. بار مشروبي را که آورده بودم توزيع کردم اما هيچکس به مشکل برنخورد، فقط مرد شاکي کور شده است. اگر بار مشروبي که توزيع کردم مشکل داشت، بقيه هم بايد کور ميشدند.
بااينحال قرار مجرميت و کيفرخواست عليه مرد مشروبفروش صادر و پرونده براي رسيدگي به شعبه 12 دادگاه کيفري استان تهران فرستاده شد.
مرد شاکي در جلسه دادگاه يک بار ديگر شکايت خود را مطرح کرد و گفت: من مدعي نيستم که متهم بهعمد اين کار را کرده است، چون ما آشنايي با هم نداشتيم و هيچ درگيري يا دشمني هم نداشتيم که بخواهد براي آسيبرساندن به من نقشه طراحي کند، اما من بهخاطر خوردن مشروبي که اين مرد به من فروخته بود کور شدم. ديگر نه ميتوانم کار کنم و نه زندگي درستي دارم؛ بنابراين درخواست مجازات متهم را دارم. البته خودم هم توبه کردهام چون اشتباه بزرگي کردم که مشروب خوردم. سپس متهم در جايگاه قرار گرفت. او گفت: من اتهام را قبول ندارم، چون من اين کار را نکردم. البته قبول دارم که کار غيرقانوني کردم و مشروب فروختم و بهخاطر اين کار هم پشيمان هستم و توبه کردهام، اما قبول ندارم بار مشروبي که داشتم باعث اين اتفاق شده است. من يک محموله مشروب داشتم که همه آن را توزيع کردم، اما هيچکس شکايتي نکرد و براي کسي هم مشکلي پيش نيامد. حتي در ميهمانياي که مرد شاکي مدعي است در آن با دوستانش مشروب خورده مشکلي براي ديگران پيش نيامده و فقط براي اين فرد مشکل پيش آمده است. من فکر ميکنم دليل ديگري براي اين کوري وجود دارد و بايد آن دليل مشخص شود.
متهم گفت: زمان حادثه دقيقا زماني است که کرونا تازه در ايران شايع شده بود. در آن زمان عدهاي تصور ميکردند اگر مواد ضدعفونيکننده و الکل مصرف کنند کرونا نميگيرند، هرچند پزشکان تذکر ميدادند که اينطور نيست، اما برخي از مردم توجهي نميکردند و حتما ميدانيد که عده بسيار زيادي هم جانشان را از دست دادند يا مثل شاکي کور شدند.
متهم ادامه داد: اين مرد حتما الکل صنعتي مصرف کرده که به چنين مشکلي برخورده است، اگر مشروبي که من توزيع کردم ايراد داشت، براي ساير مصرفکنندگان هم مشکل ايجاد ميشد. اين حرفهاي متهم از سوي شاکي رد شد. او گفت: تنها مشروبي که من استفاده کردم، مشروبي بود که از متهم خريداري کردم و چيز ديگري مصرف نکردم. بعد از خوردن آن مشروب ديدم تار شد و بعد هم بيناييام را بهطور کامل از دست دادم.
سپس وکيلمدافع متهم در جايگاه قرار گرفت. او گفت: موکل من مقداري مشروب توزيع کرده است که از يک جنس بوده و همه کساني که از آن استفاده کردهاند سالم هستند و فقط مرد شاکي دچار نابينايي شده است. ترکيب مشروب طوري است که اگر ناخالصي داشته و باعث نابينايي يا مرگ شود فقط يک نفر را نميکشد يا نابينا نميکند، بلکه تعداد زيادي از افراد را نابينا ميکند، اما در اين پرونده فقط يک نفر نابينا شده است. به اعتراف خود شاکي، دوستانش که از اين مشروب استفاده کردهاند هيچ مشکلي نداشتند و فقط او نابينا شده است. چطور ممکن است ايراد از مشروب باشد و همه از يک مشروب خورده باشند و فقط يک نفر دچار مشکل شود؛ بنابراين کاملا مشخص است که موکل من در نابيناشدن مرد شاکي نقشي ندارد. وقتي متهم براي بيان آخرين دفاع در جايگاه قرار گرفت، گفت: من براي جرمي که مرتکب شدم توبه کردهام و ديگر مشروب توزيع نميکنم اما کوري مرد شاکي ربطي به من ندارد و در اين اتهام بيگناه هستم. بعد از گفتههاي متهم و وکيلمدافع او و اخذ آخرين دفاع، هيئت قضات براي صدور رأي دادگاه وارد شور شدند و مرد مشروبفروش را به زندان و پرداخت ديه به مرد شاکي محکوم کردند.