یک دوجین خرید افتضاح برای منچسترسیتی!

ورزش 3

بروزرسانی 1404/05/02 - 18:02

ورزش 3/منچسترسیتی با سرمایه‌گذاری‌های کلان و خریدهای پرزرق‌وبرق، در کنار موفقیت‌هایش، شاهد انتقال‌هایی نیز بوده که بی‌سر و صدا و بدون تأثیر به پایان رسیده‌اند.

در دنیای نقل‌وانتقالات، تفاوت میان جذب بازیکنی که مسیر تیم را تغییر دهد و خریدی ناامیدکننده، می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد. سیتی، که از زمان ورود سرمایه اماراتی به یکی از غول‌های مالی فوتبال تبدیل شده، هر خریدش با دقت تحلیل می‌شود. برخی از این انتقال‌ها درخشان بوده‌اند، اما برخی دیگر به شکست انجامیده‌اند.
گروه سیتی (City Group) با شبکه گسترده خود، جذب بازیکنان، به‌ویژه از آمریکای جنوبی، را آسان کرده است. این ساختار همچنین امکان مخفی کردن اشتباهات را فراهم می‌کند، زیرا بازیکنان ناکام می‌توانند به تیم‌های دیگر این مجموعه منتقل شوند و از کانون توجه دور بمانند.
در بازاری که سیتی پس از فصلی پرنوسان به دنبال تثبیت جایگاه خود است، نام‌هایی مانند رایان شرکی، ریندرز و آیت‌نوری مطرح شده‌اند تا تیم همچنان مدعی اصلی در همه رقابت‌ها باقی بماند.

با این حال، همه خریدهای سیتی در دوران مالکیت امارات موفق نبوده‌اند. برخی انتقال‌ها، چه به دلیل هزینه کم یا منشأ بازیکن، سرمایه‌گذاری‌های ناموفقی بودند که اثری در تیم نداشتند.
نمونه‌هایی مانند ماکسیمو پرونه (انتقال به کومو)، یان کوتو (کوریتیبا، ۶ میلیون یورو)، نائل بوستوس (تالرس، ۶.۵ میلیون یورو)، یانگل هررا (آتلتیکو ونزوئلا، ۱ میلیون یورو)، دیه‌گو روزا (گرمیو، ۶ میلیون یورو)، مارلوس مورنو (آتلتیکو ناسیونال، ۵.۵ میلیون یورو)، خولیان آلوارز (ریورپلاته، ۲۱.۴ میلیون یورو)، داگلاس لوئیز (واسکو، ۱۲ میلیون یورو)، برونو زوکولینی (راسینگ، ۲.۵ میلیون یورو)، خرونیمو رویی (مالدونادو، ۴.۷ میلیون یورو) و کایکی (فلومیننزه، ۱۰ میلیون یورو) در این دسته جای می‌گیرند.
مجموع هزینه‌های سیتی در آمریکای جنوبی حدود ۸۶ میلیون یورو بوده که چهره‌ای متفاوت از استراتژی این تیم در جذب استعدادهای غیراروپایی نشان می‌دهد.

برخی بازیکنان مانند آلوارز و لوئیز ارزش خود را افزایش دادند، اما بسیاری دیگر با قراردادهای طولانی‌مدت به تیم‌های دیگر منتقل شدند بدون اینکه تأثیر قابل‌توجهی داشته باشند. علاوه بر این، خریدهایی مانند کالوین فیلیپس (۴۹ میلیون یورو)، جک رادول (۱۵ میلیون یورو)، ویلفرد بونی (۳۲ میلیون یورو)، نولیتو (۱۸ میلیون یورو) و جووتیچ (۲۶ میلیون یورو) نیز از دیگر نمونه‌های ناکامی هستند.
این ناکامی‌ها نشان‌دهنده جنبه‌ای تاریک‌تر در سیتی است. با وجود قدرت مالی عظیم، هر بازیکنی که نتواند حداقل تأثیر را بگذارد، لکه‌ای پاک‌نشدنی بر کارنامه تیم می‌زند. اگرچه حمایت گروه سیتی برخی از این شکست‌ها را در سایه قرار داده، اما درخشش ظاهری منچسترسیتی همه‌چیز را پنهان نمی‌کند.