لیگ دوومیدانی یا مسابقات محلات؟

فارس/در لیگ دوومیدانی این روزها رکوردهایی ثبت می‌شود که شاید بتوان نام آن را مسابقات محلات گذاشت!

لیگ دوومیدانی کشور در حالی برگزار شد که نه تنها امیدی به آینده این رشته تزریق نکرد، بلکه زنگ خطر جدی‌تری را برای وضعیت اسفناک آن به صدا درآورد. رکوردهایی که در این مسابقات به ثبت رسیدند، به طرز تأسف‌باری پایین و خارج از استانداردهای قابل قبول بودند؛ تا جایی که برخی از نتایج بیشتر به مسابقات محلات شباهت داشتند تا لیگ برتر کشوری.وقتی یک ورزشکار مبتدی در شروع کارش رکوردی مشابه نفر اول لیگ دارد، دیگر نمی‌توان نام این رقابت‌ها را «لیگ» گذاشت. این یعنی سطح رقابت‌ها نه تنها پیشرفتی نداشته، بلکه نسبت به دوره‌های قبلی به مراتب افت کرده است.

---

بازار

---

۱۰ مدال آسیایی؟ با این شرایط حتی شوخی‌اش هم تلخ است

احسان حدادی، پرافتخارترین ورزشکار تاریخ دوومیدانی ایران، با وعده توسعه این رشته و کسب ۱۰ مدال در بازی‌های آسیایی وارد فدراسیون شد، اما خروجی فعلی لیگ، تصویری کاملاً متفاوت ارائه می‌دهد؛ تصویری نگران‌کننده و ناامیدکننده.در پرتاب دیسک، رشته‌ای که ایران همواره در آسیا صاحب نام و مدال بوده، نفر اول تنها ۵۴ متر پرتاب می‌کند. این در حالی است که در همین رشته، حدادی خود زمانی پرتاب‌هایی فراتر از ۶۵ متر داشت. در پرش با نیزه، از میان جمعیت میلیونی کشور، تنها یک شرکت‌کننده حضور دارد! این یعنی رکود مطلق، بی‌انگیزگی فراگیر و بی‌برنامگی مدیریتی.

چه اصراری به برگزاری لیگ است؟

وقتی قهرمان دوره قبل به هر دلیلی در لیگ شرکت نمی‌کند و ملی‌پوشان تمایلی برای حضور ندارند، پرسش اینجاست: این لیگ برای چه برگزار می‌شود؟ چه هدفی دنبال می‌شود وقتی هیچ نشانی از رقابت سطح بالا، رشد استعداد یا حتی نمایش قدرت وجود ندارد؟اصرار به برگزاری لیگی چنین سطح پایین، تنها به تخریب برند دوومیدانی منجر می‌شود و اعتماد علاقه‌مندان و ورزشکاران جوان را از بین می‌برد.

سراب حضور استقلال و پرسپولیس در دوومیدانی

فدراسیون در ماه‌های گذشته از حضور باشگاه‌های بزرگی مانند استقلال و پرسپولیس در لیگ دوومیدانی سخن گفت. اما در عمل، نه تنها خبری از این دو باشگاه نبود، بلکه استقلال که در اکثر رشته‌ها تیم‌داری می‌کند، حتی به دوومیدانی نزدیک هم نشد.پاسخ این غیبت کاملاً مشخص است: هیچ جذابیتی در لیگی که سطح فنی آن پایین و برنامه‌ریزی‌اش بی‌ثمر است، وجود ندارد. وقتی حتی باشگاه‌های بزرگ هم رغبتی به سرمایه‌گذاری در این ورزش نشان نمی‌دهند، چگونه می‌توان از دیگر نهادها یا حامیان مالی توقع ورود داشت؟

رکوردها فریاد می‌زنند: دوومیدانی در بحران است

امیدها به حضور فردی مثل احسان حدادی در رأس فدراسیون، با هدف تحول و بازگرداندن اعتبار به دوومیدانی بود. اما حالا باید گفت: رکوردها همه چیز را فاش کرده‌اند. هیچ نیازی به تحلیل‌های پیچیده نیست؛ اعداد و نتایج ثبت‌شده، واقعیتی تلخ را نشان می‌دهند.دوومیدانی ایران نه تنها از مسیر پیشرفت فاصله گرفته، بلکه در مسیر سقوطی قرار دارد که اگر چاره‌ای برای آن اندیشیده نشود، حتی در سطح منطقه‌ای هم جایگاهی نخواهد داشت.

بحران عمیق، مسئولیت سنگین

دوومیدانی، مادر ورزش‌هاست. رشته‌ای که باید پایه و مبنای آمادگی جسمانی سایر رشته‌ها باشد، اکنون خود در بحرانی جدی گرفتار شده است. مسئولان فدراسیون، به‌ویژه احسان حدادی، باید پاسخگوی این وضعیت باشند. وعده‌های بزرگ زمانی اعتبار دارند که با عمل پشتیبانی شوند، نه با لیگ‌هایی بی‌اثر و نتایجی ناامیدکننده.

ما را در کانال تلگرامی «کانال ورزش» دنبال کنید